Het meest vervelende aan moderne progressieve geurvlaggen is dat het degenereerde standpunten over ooit lofwaardige zaken zijn.

In wat min of meer een afscheidsinterview is met het eigen partijblad ter gelegenheid van zijn vertrek uit de Eerste Kamer zette Elco Brinkman zijn visie op de samenleving uiteen. Hij schreef er zelfs een boek over: Bouwen en bewaren.

De progressieve politici van dit moment lieten zich prompt kennen als mensen die wel de klok hebben horen luiden, maar niet wensen te weten wat de klepel doet. Het zijn dezelfde mensen die instemmen met grootschalig bezuinigen op diverse traditionele verworvenheden op het gebied van bijvoorbeeld ouderenzorg, maar instinctief gaan gillen als een van hun geurvlaggen ter sprake komt.

Eminence grise
Wat is hier het probleem? Wat Brinkman hier ietwat onhandig ter sprake brengt is in hoeverre je mensen mag aanspreken op hun eigen verantwoordelijkheid. Dat als vrouwen inderdaad baas in eigen buik zijn (iets dat naar mijn gevoel NIET ter discussie wordt gesteld), je ook van hen mag verwachten dat ze dat in eerdere stadia van wat in hun buik gebeuren kan in de gaten hebben en daarop bedacht zijn. Ook de context waarin de uitspraken van Brinkman werden gedaan zijn zowel zorgvuldig als doordacht:

…zijn we nu meer risicomijdend. Dat is prima, maar de vraag is wel of de staat of de gemeenschap dan maar voor de gevolgen van die risico-aversie moet opdraaien. Tegenwoordig dagen we de overheid zo voor de rechter als het ons even tegenzit. Dit dreigt te ontaarden in een grote financiële last voor de overheid, waar ik absoluut niet voor ben.’

Dit citaat is de context die rechtstreeks leidt naar de gelaakte passage over abortus. Stelt Brinkman daarmee abortus ter discussie? In tegendeel, hij bespreekt de gemakzucht die deels spreekt uit dat teveel mensen geneigd zijn te vertrouwen op de laatste barrière tegen een ongewenste situatie (i.c. het moederschap). Dat is iets heel anders dan pogen de toegankelijkheid van abortus te vereenvoudigen. Dat is een nuance waaraan we te eenvoudig voorbijgaan, maar die naadloos past in een interview met een terugtredende eminence grise die oproept tot bedachtzaamheid en terughoudendheid. Het zijn klassieke waarden die bij de positie van eminence grise horen.

De leiders van PvdA en D66 daarentegen demonstreren hier dat ze alleen gewend zijn in platitudes te redeneren, en komen in het geweer tegen iets dat niet ter discussie wordt gesteld. Waarmee het ongewild ook weer op de agenda komen kan.

Abortus
Het vervelende aan abortus is dat die discussie in de USA inderdaad steeds sterker terugkomt in het centrum van de politieke aandacht. Opvallend genoeg doordat beide zijden van de politieke tegenstellingen op dit punt in staten waar zij de boventoon voeren hun eigen standpunten verder doorvoeren. Zodanig dat in de USA beide uitersten nu voorradig zijn: er zijn staten waar bijna tot op de dag van geboorte abortus mag worden toegepast, en staten waar het zo goed als verboden is. Voor geen van beide posities lijkt me veel te zeggen, aangezien juist op een onderwerp waarover altijd morele discussies zullen worden gevoerd is het essentieel er genuanceerd over te blijven en er het midden in te zoeken.

In plaats daarvan ziet Jetten er een uitgelezen kans in te trappen naar Baudet, die hij beslist meer vreest dan een nieuwe abortus-discussie:

Gelukkig regeert het CDA nu met D66 en zijn dit soort waanbeelden verbannen naar de zolderkamer van Baudet.https://t.co/GUw00WSMpM

— Rob Jetten (@RobJetten) June 26, 2019

Typisch een RoboRopje. Over de compleet walgelijke hypocrisie van Asscher ben ik vaker boos geworden. De man schaamt zich werkelijk nergens voor:

Vreselijk dat vrouwen die voor zo’n zware en emotionele beslissing staan nog even een trap na krijgen. “Avondje stappen”. #shedecides https://t.co/C6jz7jCdjm

— Lodewijk Asscher (@LodewijkA) June 26, 2019

Opnieuw zijn Jetten en Asscher derhalve gezakt voor het examen moreel leiderschap. Hun instincten deugen niet, en hun gebrek aan terughoudendheid als het er op aan komt te appelleren aan moreel leiderschap is eenvoudig stuitend.

Wat dat betreft nog een passend tweede citaat van Brinkman dat direct volgt op die uitspraak over abortus waarover Asscher en Jetten acuut in de jankmodus gingen:

Er zijn zaken die zich fout kunnen ontwikkelen, maar dat betekent niet dat je direct met de brandweerspuit van nieuwe wetgeving moet aankomen. Wat mij betreft draait het hier om eigen verantwoordelijkheid.

Beide heren kunnen ook dit in hun zak steken.