Dat de USA zich steeds meer zorgen maakt over het onverbloemde streven van Noord-Korea naar nucleaire wapens en bovendien de intentie uitspreekt ze te gebruiken wordt in West-Europa maar al te gemakkelijk genegeerd. Het is wel degelijk een serieus probleem.

Zaterdag knalde president Trump er op zijn eigen niet mis te verstane wijze in via zijn eigen twitteraccount:

.. in which he said he was “very disappointed” in China.
“Our foolish past leaders have allowed them to make hundreds of billions of dollars a year in trade, yet they do NOTHING for us with North Korea, just talk. We will no longer allow this to continue. China could easily solve this problem!” Trump tweeted one day after North Korea launched its second successful ICBM in the past month, one which according to both experts and Kim Jong-Un, can reach most US metropolitan areas.

Met andere woorden: het wordt dringend noodzakelijk iets te doen aan deze dreiging. Kim Jong-un is een klassiek voorbeeld van een kind dat je niet met een geladen pistool moet laten spelen. De range van de raketten van Noord-Korea nu laat zien waarom de USA zich zoveel zorgen maakt. Kim Jung-un blufte vrijdag al dat het gehele territorium van de USA nu binnen bereik van Noordkoreaanse raketten ligt. Volgens Amerikaanse experts ziet dat bereik er zo uit:

De klassieke manier van indruk maken – een show met veel geavanceerde militaire apparatuur in de directe nabijheid van het land, lijkt Noord-Korea alleen maar vastbeslotener te maken. Eerdere pogingen hadden geen succes, zodat het er op lijkt dat hardere maatregelen noodzakelijk zijn. Maar het grote probleem bij militair ingrijpen in Noord-Korea is niet zozeer het enorme leger van Kim Jong-un – daar zou Saddam Hoessein van mee kunnen praten als hij nog leefde (!) – maar het feit dat China heel onrustig zal worden van een Amerikaans militair ingrijpen aan haar grenzen. China lijkt er intussen op te gokken dat Trump niet tot daden over zal gaan. Maar:

China’s biggest fears remain a collapse of Kim’s regime that sparks a protracted refugee crisis and a beefed-up U.S. military presence on its border. And now that Trump’s new Chief of Staff is a 45 year army veteran, who will be whispering in Trump’s ear just what any other general whispers to a president vis-a-vis “defensive-yet-offensive” wars, China’s “biggest fear” may be about to come true.

Ook houdt de handel met China het regime in Pyongjang op de been. Het gaat in geld niet om fenomenale hoeveelheden, maar dat kan je met een landbouwstaat als Noord-Korea is ook niet verwachten.

Maar recente bijeenkomsten van de Veiligheidsraad hebben weinig opgeleverd. Zodat Trump nu de keus krijgt tussen daadwerkelijk ingrijpen of het nog maar eens met woorden te proberen. Volgens de NOS vandaag gaat het eerst weer een poging met woorden worden:

Tillerson zei ook dat de Amerikaanse regering er niet op uit is het regime in Pyongyang ten val te brengen en dat de VS ook niet streeft naar een overhaaste hereniging van Noord- en Zuid-Korea.
Besprekingen met Noord-Korea zullen niet tot succes leiden als het land vasthoudt aan het bezit van kernwapens, zei Tillerson ook.

maar Trump is ietwat onberekenbaar. Op het moment dat hij niet langer groot misbaar maakt is hij naar mijn mening het gevaarlijkst. Dus als de USA even niet al te veel meer horen laat, zou een daadwerkelijke militaire actie wel eens nabij kunnen zijn. Sommige maatregelen van de USA lijken er op te wijzen dat ingrijpen in beeld komt. Gezien de omvang van de Noordkoreaanse strijdkrachten wordt dat een zowel onplezierige als langdurige confrontatie, tenzij er een interne coup tegen Kim kan worden gearrangeerd. Maar of dat het land niet in een enorme chaos zou storten? Daarover maakt niet alleen China zich zorgen. Ook Zuid-Korea en Japan zouden dat geen fijn vooruitzicht vinden, maar Kim Jung-un lijkt er alles aan te doen om die beslissing voor hen makkelijker te maken. Het Amerikaanse Congres zou echter liever los gaan op Iran – waarvoor ook heel veel te zegen is overigens.