De onmogelijke dialoog met Links zou een essay-titel moeten zijn in een boek dat prominent in de etalage van een echte boekhandel ligt. Maar tot die tijd staat dit betoog van Martien Pennings hier prima.

“Het met de islam collaborerende links-regressieve narcistisch-hedonistische zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat”. Ként u die uitdrukking? Ik moest daaraan denken toen ik weer eens zo’n deugneus tegen het lijf liep. Ach, u kent ze wel: van die nep-linksers die verschanst zitten in een van hun talloze subsidieholen die ze in politiek, onderwijs en media bezitten. Ze komen alleen naar buiten om op het morele krukje te gaan staan, weigeren consequent het echte Kwaad onder ogen te zien en zoeken het overal waar het zich niet bevindt. Intussen laten ze zich goed betalen. Met hun tomeloos zelfvoldane arrogantie hebben ze de afgelopen 40 jaar het culturele landschap gemonopoliseerd.

Op diezelfde zaterdagmorgen van de 13^e april 2019 dat ik aan dit stuk begin te schrijven, kwam ik bij de Albert Heijn ouwe bekende Wiezeke tegen. Ze is een vrouw-van-kleur, van zekere leeftijd, woont in een van de betere huizen van onze wijk in Amsterdam-Oost, was vroeger maatschappelijk werkster en getrouwd met een PvdA-ambtenaar in de hogere salarisschalen. We maakten een praatje. Ik liet de naam Baudet vallen en binnen de kortste keren ging het over het woord “boreaal”. Waarop ik vroeg of ze nou echt denkt dat Baudet een racist is die nieuwe Auschwitzen aan het voorbereiden is. Dat vond ze serieus een plausibele gedachte. Ik zei haar dat ze het Kwaad in de verkeerde hoek zoekt en misschien meer richting de nazislam zou moeten kijken. Ha! Nee! Die christenen zijn lekker volk! Vooral die SGP! Al die religies deugen niet!

Ik vertelde haar dat ik een informatief essay op mijn website heb staan waarin ik het verschil tussen islam en Christendom uitleg. Hoefde ze niet te weten, antwoordde ze. En dan nog ’s wat: die Joden daar in Israël deugen ook niet. Ook over Israël, antwoordde ik, heb ik prachtige voorlichting op mijn website staan. Had ze helemaal geen behoefte aan, zei ze. Het gesprek kenmerkte zich door een fenomeen dat je ook bij praatprogramma’s op tv ziet: als Baudet aan het woord is, wordt hij voortdurend onderbroken en afgekapt. Dat deed Wiezeke bij mij ook. Ik kwam met mijn zinnen nauwelijks tot de eerste komma. Haar verzet tegen het aanhoren van argumenten, haar niet-willen-weten was ronduit hysterisch. Dus ik werd kwaad. Julie nep-linksen, zei ik, jullie weten niks en jullie wíllen ook niks weten. En jij, zo voegde ik haar toe, zit al helemaal potdicht.

Gelukkig wel, antwoordde ze.

Nou zou ik (FvD, PVV) Pieter Hilhorst (PvdA) tekort doen als ik hem in de dezelfde kwaliteits-categorie als Wiezeke zou scharen. Maar in dezelfde denk-hoek zit-ie wel degelijk, zij het ietsje meer sophisticated.

Ik schrijf dit stuk omdat ik me schuldig voel tegenover Pieter Hilhorst. Hij doet goede dingen voor minderbedeelden, net als Wiezeke vroeger. Als buurtgenoten komen Pieter en ik mekaar wel ’s tegen in de publieke ruimte en dan hebben we soms een ongemakkelijke korte conversatie. Een paar dagen voordat ik Wiezeke trof, zagen Pieter en ik elkaar in diezelfde Albert Heijn. Of ik op Baudet gestemd had, vroeg Pieter. Jazeker, zei ik, en voor de landelijke parlementsverkiezingen krijgt dadelijk Martin Bosma mijn stem. We raakten in gesprekje en ik hield Pieter voor dat regresssief-links nog steeds de media, het onderwijs en de politiek beheerst. Dat ervoer hij helemáál niet zo. Hoe kwam ik dáár nou bij? Hij had bijvoorbeeld laatst Baudet nog geïnterviewd voor Radio 5. Ja, inderdaad: dat was mij dan weer ontgaan. Ik zeg dat een kenmerk van links is dat ze niet argumenteren en alleen maar uitsluiten en demoniseren. Zag hij héél anders! Hij is namelijk iemand die wel degelijk argumenteert. Zo heeft hij Baudet inzake diens oikofobie-stelling toegevoegd dat Baudet verraad pleegt aan het Westen en dat de grootheid van het Westen nu juist bestaat uit . . . . Pieter zoekt naar een woord. Open-mindedness, suggereer ik. Ja, precies!

Ik weet op quasi-linkse praat bijna nooit meteen een goed antwoord. Dat komt, zeg ik eerlijk tegen Pieter — terwijl ik een pakje soepgroenten in mijn bewielde sleepmandje gooi — omdat nep-links altijd dingen zegt die dermate pervers zijn dat een doorsnee-realist zoals ik een uurtje nodig heeft om over mijn verbluffing heen te komen. Nou, antwoordt hij, dan hoor ik het wel als we elkaar weer ’s bij de Albert Heijn treffen. En we kozen ieder een ander gangpad.

Maar ik ga deze keer niet wachten tot ik Pieter weer tegen kom in de publieke ruimte. Deze keer ga ik ‘m bevrijden van onze “dialoog” die hij nooit echt heeft willen aangaan. Hij heeft, zo zal hieronder blijken, al heel lang geleden, in 2005, ruimschoots de gelegenheid gehad om het met mij uit te vechten. Al argumenterend én tot het gaatje. Maar dat deed-ie niet. Doet-ie niet. Durft-ie niet. Toen niet. Nu niet. Nooit niet.

Ik stond in die Albert Heijn met mijn mond vol tanden en vergat dús te zeggen dat ook ik die open geesteshouding van het Westen uiteráárd heel goed zie. Daarvoor heb ik zelfs regelmatig — in geschrifte! — een speciale term gebruikt die eigenlijk een subtitel is van een handboek geschiedenis.. Zo schreef ik bijvoorbeeld in 2016 onder de titel “Nationale Collaboratiedag (27 oktober) als Internationale Perverteringsdag” het volgende:

“Let u vooral op dat woord “kolonialistisch”, want dat is echt key. Dat betekent dat de Joods-Christelijk-Verlichte traditie, het hele huidige Westen en vooral Israël kapot moeten. Daartoe worden alle negatieve zaken uit de geschiedenis van “Western Civilization: the Continuing Experiment” naar voren gehaald en wordt vergeten dat die Joods-Christelijk-Verlichte traditie aan de wereld technologie, welvaart, welzijn, vrijheid, redelijkheid, wetenschap en een geweten heeft gegeven.”

Voorts komt het, daar in die Albert Heijn, niet in me op om tegen Pieter te zeggen dat in het door hem gebruikte woord “verraad” al weer die typisch linkse demonisering en uitsluiting zit. En dat we in het Westen in koloniale tijden wel heel leergierig waren, maar ook — en terecht! — heel erg overtuigd van de superioriteit van de Westerse Beschaving. En dat we juist door het het schuldcomplex over Kolonialisme & Wereldoorlogen de Westerse Waarden niet meer durven te verdedigen en geen verweer meer hebben tegen een puur nazistische ideologie als de islam.

Ik had tegen Pieter moeten zeggen: waar is het foute kolonialistische Westen ineens gebleven, waar nep-links altijd de mond vol van heeft? Ben je niet bang, had ik moeten vragen, dat als jij het Westen te positief voorstelt, de eeuwige schuld verdwijnt die het Westen voorgoed ongeschikt maakt tot het critiseren van de islam? Zie je niet, had ik moeten vragen, hoe pervers je bezig bent? Je brengt geheel in strijd met je eigen natuur het positieve van het Westen in stelling alleen om Baudet aan te kunnen vallen. Baudet die juist het positieve van het Westen wil behouden door de islamitische vijand — die dat positieve wil vernietigen! — aan te klagen! Wel eens van Karl Popper en John Rawls gehoord? Zou wel moeten Pieter, had ik moeten zeggen, want John Rawls is dé ethische moralicus van de sociaal-democratie! Nou, in elk geval zeggen die twee dat als de intoleranten de macht dreigen te grijpen om de tolerantie voorgoed af te schaffen, er verbodsbepalingen aan de orde kunnen komen. Ikzelf bijvoorbeeld zou de islam willen verbieden! Thomas Man zegt het mooi: “Toleranz wird zum Verbrechen, wenn sie dem Bösen gilt.”

Ik bedenk voorts achteraf dat ik Pieter had moeten wijzen op de echtgenoot van Ayaan Hirsi Ali, Niall Ferguson, want die “heeft veel mooie boeken geschreven over de beschaving van het Westen – “The West and the Rest”- maar bij Bol.com kan je ook voor 20 euro een reis-documentaire van hem bestellen, waarin hij in 6 x 48 minuten uitlegt waaruit de Continue Grootheid en het Somtijds Humanitaire Falen van het Westen bestond en bestaat.”

U ziet, lezer, mijn zeer sporadisch “omgang” met Pieter is ongemakkelijk maar . . . . . wel vriendelijk! En dat is nu juist het punt! Ik ben bang dat Pieter niet weet wat voor een extreem-rechtse onmens ik eigenlijk ben. En toch heb ik hem, al in 2005 (!), onder de titel “Pieter Hilhorst: de kortgebroekte denker en de rivieren van bloed” wel eens uitgebreid bepolemiseerd. Zou-ie dat vergeten zijn? Of heeft-ie het indertijd niet zo goed gelezen? Dat is dan jammer, want dat stuk is een geweldige long-read en misschien wel het beste en meest fundamentele dat ik ooit geschreven heb: glashelder en toch zeergeleerd, fel-realistisch en toch diep filosofisch. Het was bedoeld voor de Volkskrant, die het, ongetwijfeld in overleg met Pieter, weigerde. Maar de Völkische had het natuurlijk over twee volle binnen-pagina’s moeten afdrukken, want het is een stuk waarvan historici over 100 jaar zullen zeggen dat het de linkse krankzinnigheid in het Nederland van rond de millennium-wisseling treffend fileert.

In 2014 — ter gelegenheid van Pieters deelname aan een diepfoute demonstratie — zette ik dat weergaloze geweigerde stuk uit 2005 alsnog op mijn website. En schreef er een inleiding bij:

“Hilhorst ging dus naar die demonstratie waar even later de islamitische oorlogs-racisme-terreur-Jodenhaat-jihad-vlag zou wapperen tussen de Dokwerker en de oudste synagoge in Mokum en waar een spandoek zou worden meegevoerd waarop stond “Wilders hond van Israël” met smaakvolle bloedspetters rond het woord “Israël”. Hilhorst is een typische vertegenwoordiger van het goedmenschendom waarvan je eindeloze psychologische analyses kunt maken, maar van wie je vooral moet beseffen dat ze levensgevaarlijk zijn. Hij behoort tot de ronduit krankzinnigen van wie Paul Weston spreekt in deze formidabele speech aan de Engelse kiezers en waarin Weston kalm aankondigt dat Enoch Powells ‘rivieren van bloed’ alsnog zullen gaan vloeien.” [Toegevoegd vet doorMP]

Ik heb Hilhorst dus voor gek uitgemaakt. Meen ik dat? Ja, honderd procent. Ga die hierboven aanbevolen diepgravende longread maar ’s lezen. U kunt daaruit opmaken dat ik beweer dat Hilhorst, en zijn geestverwanten, geen benul hebben van (Thomas Mann) “wat men van de aard van de mensen weet”, geen rekening wensen te houden met Wat De Geschiedenis Leert en hun ogen sluiten voor het Kwaad dat zich overal ter wereld manifesteert. En ze plegen de Perversie der Perversies door oeroude Jodenháters voor te stellen als “de nieuwe Joden”. Intussen zoeken ze het Kwaad onder de geestelijk volwassenen die het wél zien en die de oudste, gevaarlijkste en meest actuele incarnatie van een nazistische mentaliteit willen bestrijden, namelijk de islam.

Deze zondag 14 april stuitte ik op een stuk op TPO met de sprekende ondertitel: “Goede bedoelingen van links leiden tot polarisatie en in sommige gevallen tot massamoord”. Het is van Juliaan van den Acker die uitlegt hoe de protestants-christelijke visie op de menselijke natuur als geneigd-tot-alle-kwaad oneindig superieur is aan het linkse maakbaarheids-idealisme dat denkt dat de mens alleen maar slecht wordt als hem in zijn jeugd stage-plaatsen geweigerd worden. Van den Acker:

“Links ziet de mens als van nature goed en het is de samenleving die hem corrumpeert. Dit is een herhaling van een ketterij uit de vijfde eeuw. Pelagius beweerde, in tegenstelling tot Augustinus, dat de mensen als goede mensen zijn geboren en de maatschappij maakt hen slecht. De mensen kunnen de hemel op aarde creëren, zonder de genade van God en zonder goddelijke interventie. Het linkse Utopia of het arbeidersparadijs is daar een kopie van.

Links is zo vreselijk anti-christelijk omdat christenen de mensen niet zien als zielige slachtoffers van maatschappelijk onrecht, maar als daders van dat onrecht. Voor de goede orde: dat geldt ook voor arbeiders en voor asielzoekers. Volgens het christendom is een communistische heilstaat van sociale rechtvaardigheid onmogelijk te realiseren en het is monsterlijk om ernaar te streven. Gelijk hebben ze: zie wat er onder het stalinisme heeft plaats gevonden en zie hoe China verworden is tot een orwelliaanse politiestaat. Op kleinere schaal kunnen we in eigen land zien hoe zelfs op de universiteiten andersdenkenden de mond wordt gesnoerd. In Havanna aan de Waal stond ooit een katholieke universiteit.”

Ja, de mens is tot alle Kwaad geneigd en vooral de islamitische mens, want de islam is een ideologie ván en vóór psychopaten, die het allerslechtste in diezelfde mens naar boven haalt.

Wat mij hindert is de gemakzucht, de zelfvoldaanheid, waarmee regressief linksen als Hilhorst genietend achterover leunen in hun stompzinnge ontkenning en in hun eis dat islamcritici elke keer opnieuw in drie zinnen aan hen “bewijzen” dat de geschiedenis en actualiteit van de islam een ramp voor de mensheid is geweest en nóg is. Wat mij hindert is dat existentieel-risicoloze alsook maatschappelijk-voordelige wegzetten van islamcritici als extreem-rechts of zelfs als fascistisch.

Dat vervloekte Jinek-wijf gaf er in een van haar laatste uitzendingen van dit seizoen (hier door mij besproken) weer een sterk voorbeeld van.

Baudet: “Je herkent in heel veel gevallen gewoon je eigen land niet meer.”

Jinek: “Wat bedoel je precies met je herkent je eigen land niet meer? Ik snap het niet zo goed.”

Baudet: “Dat is dan heel merkwaardig. Ik denk dat ontzettende veel mensen in Nederland dat wél begrijpen.”

Jinek: “Bedoel je dan dat mensen er anders uit zien, of dat er andere dingen verkocht worden. . . . .”

Gadver-de-gad-gad-gadverdamme!!! Links-rechts tering-klappen met de vlakke hand in d’r smugge smoel graag!

Ik zou elke islam-criticus die (net zoals ooit Hans Jansen) het gevaar loopt bij een publiek optreden door een Jinek-achtige in zo’n positie gebracht te worden, aanraden het boek van Sam van Rooy mee te nemen en te dreigen eruit te gaan voorlezen onder het motto: “Ik kan 10 uur vullen met het voorlezen van bewijzen dat de islam een moorddadig en anti-humaan totalitarisme is dat zich steeds verder verspeidt in het Westen”. Dat boek van Sam heet: “Voor Vrijheid DUS tegen islamisering” en ik heb het besproken onder de titel “Tsunami’s van wurgende werkelijkheid”.

Dezelfde dag dat ik Hilhorst ontmoette in de Albert Heijn, ging ik naar zijn twitter-account en zag ik dat hij Anil Ramdas idoliseert.

Ik denk niet dat ik voor mijn hier boven aanbevolen essay die prijs ga winnen. Dat is ook goed want ik vond Ramdas . . . . . . nou ja, wat ik hierboven al zei:

“Ach u kent ze wel: van die nep-linkers die verschanst zitten in een van hun talloze subsidieholen die ze in politiek, onderwijs en media bezetten. Ze komen alleen naar buiten om op het morele krukje te gaan staan, weigeren consequent het echte Kwaad onder ogen te zien en zoeken het overal waar het zich niet bevindt. Intussen laten ze zich goed betalen. In tomeloze zelfvoldane arrogantie hebben ze de afgelopen 40 jaar het culturele landschap gemonopoliseerd.”

Ook voor Ramdas was kenmerkend de gemakzucht, de gevaarloosheid, de zelfvoldaanheid, waarmee hij genietend achterover leunde in stompzinnge ontkenning. Ramdas presenteerde die houding ook nog ’s met een aanstellerig soort van nuffige nichterigheid, waaraan ik persoonlijk een bloedhekel heb. Wat zeg ik nou? Nee, dat is niet waar. Verwijfde homo’s zijn niet mijn favoriete homo’s, maar toch kan ik dat soort mietjes best hebben, ze moeten het alleen niet combineren met die typische nep-linkse arrogantie. Zodoende heb ik nog steeds geen spijt van mijn woorden bij de zelfmoord van Ramdas in februari 2012 en dat is des te opmerkelijker omdat ik de suicidale depressie zelf aan den geeste heb ondervonden. Ik liet ooit optekenen:

Ik heb dus de zelfmoord van Pieters grote idool Anil Ramdas met grimmig genoegen begroet. En ik ga het Pieter nóg gemakkelijker maken om mij opnieuw géén antwoord te geven. Mij zelfs helemaal niet meer te groeten als hij me tegenkomt bij de Albert Heijn. Ik heb bijvoorbeeld zijn vriend Lodewijk Asscher — die Pieter ooit wethouder in Amsterdam maakte — vele malen de tering gescholden. Neem nu dit stuk van mij uit 2013 — Nazisme-en-Jodenhaat-bevorderaar Lodewijk Asscher wil respect — dat aldus begint:

“U moet mij maar op mijn woord geloven als ik zeg dat ik zeer van hoffelijkheid en vriendelijkheid houd. Maar hoe komt het dan dat ik Lodewijk Asscher heb uitgemaakt voor erfelijk belaste en gedegenereerde Stockholmsyndroomjood? Dat ga ik uitleggen in het hiernavolgende.”

Onder dat stuk staat een selectie uit mijn odes aan niet alléén Asscher, maar aan verschillende PvdA-iconen. Lees bijvoorbeeld eens mijn lofzang op Michiel Servaes (PvdA) en Kati Piri (PvdA). In die tekst komen zowel mijn schuimbekkend-scheldende kant alsook mijn Breivik-neigingen(!) naar voren.

Soms ben ik wel eens bang dat ik met mijn heftige scheldkritieken mensen als Nihil Rampdaas over de rand heb geduwd. En zou ik hebben bijgedragen aan de zelfmoord van de linkse carrière-Jodin Evelien Gans? Maar dan stel ik mezelf gerust: een kans op zelfmoord-vanwege-kritiek is bij linkse types gering, want ze zijn over het algemeen geheel feiten-resistent.

Overigens & Anderzijds: als ik zelf vind dat ik over de schreef ben gegaan, ben ik niet te beroerd om mijn excuses aan te bieden. En zal ik nu nog ’s lekker grof over de schreef gaan? En nu al tevoren vaststellen dat ik daar géén spijt van zal krijgen? Daar gaan we. Die Nihil Rampdaas had een vriendje, de vroegere huisneger van de Volkskrant, namelijk zijn collega-blauwe-rukker Stephan Sanders met wie Ramdas ooit het programma “Het Blauwe Licht” presenteerde. Over exotische adopteling Sanders heb ik onder de titel “Stephan Sanders leert foute Joden een lesje” ook ’s wat geschreven. In dat stuk kan de lezer nog ’s scherp proeven waarom ik zo’n godvergeten gloeiende pesthekel heb aan die links regressieve types waarbij Pieter Hilhorst wenst te horen: met hun “Israël-kritiek”, hun islamofilie, hun perverteringen, hun zelfgenoegzaamheid om hun . . . . . . oh-wat-zijn-wij-bijzonder-met-onze-tegendraadse–meningen. Terwijl ze dus geestelijk helemaal nep-linkse monopolie-mainstream zijn. En al hun hele leven op haarscherpe carrière-koers liggen.

Kijk, Pieter. Ik citeer tot slot een brokkie uit een van de honderden stukkies die ik sinds 2006 heb geschreven op mijn marginale weblogje. Het stukkie heet “Satanskindjes Janneke Stegeman en Alain Verheij verklaren hun liefde aan het Grootste Kwaad uit de wereldgeschiedenis: de islam”. Zo’n titel boeit jou natuurlijk niet. Wéér zo’n rechtse extremist! Maar ik analyséér, beste jongen, en jij hebt géén weerwoord. En dat ga jij je pas realiseren als je zo’n weerwoord gaat proberen. Geloof me. Ik heb ervaring. Ik doe al 30 jaar niks anders dan weerwoorden formuleren op linkse gekte. Onderstaand stukje linkse gekte uit jouw mond, opgedragen  aan Ramdas, is illustratief. Wat moet je antwoorden op een gek, jij dus, die meent dat . . . . . . nou, ja: ga maar ’s lezen wat jij meende. En wat kan een normaal mens daar nou ánders op antwoorden dan: je bent gestoord, Pieter.

---

Dit essay verscheen eerder op het Blog van Martien Pennings.