Er is een lijst met persoonsgegevens uitgelekt. Oeieoeieoei!

Nu zult u mogelijk zeggen: wat kan mij dat schelen, dat gebeurt iedere dag. Gelijk heeft u. Maar dit is toch even anders. Niet door wie er op staan: het zijn criminelen en van witwassen verdachte mensen die banen niet als klant willen hebben. Zo lang ze met een balkje zijn gemarkeerd zult u de Nederlandse Autoriteit Privacy, of hoe die zelotenclub tegenwoordig ook mag heten, er niet over horen.

Mij gaat het om het aantal. 2,2 miljoen. Denkt u nu: goh, ze werken harder bij die inlichtingendiensten dan we dachten? Of vraagt u zich net als ik af: Hoe het komt dat banken wereldwijd daarover zoveel beter zijn geïnformeerd dan opsporingsdiensten wier vak het is over jihadisten die met snode plannen rondlopen alles te weten?

Want laten we wel zijn, het beste dat we dáár over horen is dat gevaarlijke terroristen wel degelijk ooit in beeld zijn geweest. Maar dan blijkt er weer een formulier onjuist te zijn voorbedrukt, en mag de jihadist weer gaan.

Dat het alleen maar gaat om een verouderde lijst uit 2014 maakt het allemaal niet beter. Die lijst wordt dus ieder jaar bijgewerkt door nijvere klanten bewakers van de banken. Gaan er mensen af? Vast. Komen er mensen bij? Ongetwijfeld! Wat een werk moet daar in zitten!

Een miljoenenbusiness.

fijn dat die verouderde lijst nu openbaar is. Dat scheelt onze anti-terroristische opzoekclub weer een puist werk. Want ik mag toch aannemen dat ze deze lijst fluks naast die van henzelf leggen deze week. Toch?