Jagen op pedofielen klinkt logischer dan het is. Niet dat ik pedofielen beschermen wil: als ze aan mijn kleinkinderen komen, nou… en vul de rest maar zelf in. Maar. Pedofielenjacht klinkt mij teveel als een heksenjacht. En het probleem van heksenjachten is dat uiteindelijk iedereen beschuldigd wordt.

De Australische politie jaagt actief en beheerde een jaar lang een pedofielenplatform:

Gisteren werd al duidelijk dat de Australische politie bijna een jaar lang een pedofielenforum heeft beheerd. Agenten verspreidden daarbij ook kinderporno om geen argwaan te wekken onder gebruikers van de site.

(..) wat het Australische undercoverteam heeft gedaan, in Nederland strafbaar is.

Het is beter dit niet te doen. Actief jagen veronderstelt dat je het kunt uitroeien, met wortel en tak. Is dat zo? Ik zie geen enkele aanleiding dat te veronderstellen. Ik zie dan ook veel meer in een behandeling waarbij je begint de dader de keuze te geven tussen òf een straf van levenslang of iets dat daarmee overeenkomt, òf castratie en een licht straf van een jaar of twee. Vuur brandt niet zonder zuurstof, en pedofielen gedragen zich een stuk beter als ze seksuele aandrang missen.

Let wel: het gaat er om dat de dader zelf de keuze vrijwillig maakt. Het mag geen strafverzwaring zijn. Van mij mag hij zonder meer voor dertig jaar brommen in de cel naast Mohammed B. Maar dan nog moet je zo iemand na 30 jaar angstvallig in de gaten blijven houden; zonder drang is het probleem opgelost.

Aansluitend: het wordt tijd deze mensen te zien als volwassen daders, en niet als slachtoffers die het als kind mogelijk óók zwaar hebben gehad. Dat verhaal heb ik te vaak gehoord, en ik geloof er daarom nog te weinig van om er over te willen praten. Ergens tussen Adam en Eva en onze hedendaagse maatschappij is het misgegaan, en ingewikkelder dan dat je er een einde aan maken moet is het niet. Dat idee van genezing is er een waar we van af moeten;  kletskoek moet je kletskoek noemen. Er zijn nu eenmaal ziektes die niet te genezen zijn met een psychologische behandeling. Dat ze bij justitie denken dat zo’n behandeling de weg is die moet worden bewandeld bewijst hoogstens dat ze als kind te vaak naar een veilig bestaan bij Jomanda of Lou de Palingboer hebben verlangd.