Het hoofdschudden zult u bij een titel als hierboven ongetwijfeld wel bijna automatisch doen, maar wat moeten we nog zeggen over de ongeloofwaardigheid van Alexander Pechtold dat genoeg hout snijdt zodat hij niet wacht op het afzagen bij de enkels waarop hij recht heeft?

Werd Alexander Pechtold omgekocht met een appartement in Scheveningen? Eerlijk gezegd geloof ik er niet veel van, alles wat men van hem vraagt heeft hij afgelopen jaren getoond ook zo wel te willen leveren, zonder tegenprestatie. Dat geldt ook voor dat CETA-verdrag met Canada: als men dacht dat hij moest worden gekocht was dat weggegooid geld – al bij het Oekraïne-refrendum liet Pechtold bijna walgend weten dat hij dergelijke teksten toch nooit leest, en er desalniettemin strak voor stemt. Dat is niet iets waar geld nog iets aan zou kunnen toevoegen. Dus als er iemand reden heeft zich bekocht te voelen dan zijn het de Canadezen.

Eerder deze week liet Prof. Wim Voermans in de Volkskrant weten dat een ervaren politicus als Alexander P. beter had moeten weten. Dat voor dat gedoe in het geniep inderdaad goed redenen waren bleek dan ook pas later op Geen Stijl: de schenking viel samen met de onderhandelingen oer het CETA, en de heer P, had zich gedwongen kunnen voelen de gift te weigeren. En zoals uit zijn daden bleek, was hij geenszins van plan dat te doen.

Maar wat mij verbaast is dat iedereen zich concentreert op het moment van de schenking door Marcoux. Want Pechtold gebruikte dat appartement AL JAREN LANG. Mij lijkt het logischer eens vragen te stellen waarom de heer P. niet al op het moment van de regelmatige beschikbaarheid van het appartement voor zichzelf niet al het Register in de Kamer heeft ingelicht? Dat is een logischer moment dan dat van de schenking, die alleen maar een fait accompli formaliseert, ook al is de manier waarop dat belastingtechnisch werd gereld bepaald geen vertrouwenwekkende manier voor wie weinig te verteren heeft.

Maar de beschikbaarheid van dat appartement voor P. gaat dus verder terug, en niemand weet precies tot waar. Maar dat is belangwekkender dan het moment van het formaliseren van een schenking. Die schenking gaat weliswaar in tegen de mores, maar geeft niet bepaald aanleiding tot het krijgen van verdenkingen tegen Pechtold. Want ook zonder die schenking had hij naar mijn oordeel niet anders gestemd en gehandeld dan zonder. Hoogstens is er sprake van betaling achteraf. Dus wat gebeurde precies op het moment dat het werkelijke voordeeltje onze praalhans ten deel ging vallen?

Het is jammer dat niemand daar eenvoudig achter komen kan. En ook deze storm zal Pechtold politiek wel weer overleven.