Presentatrice en schrijfster Emy Koopman is voor de VPRO naar Canada getrokken om uit te zoeken hoe het komt dat er zoveel spanningen bestaan tussen mannen en vrouwen.

In haar tweede uitzending start ze met de moorden in Toronto gepleegd door mannen. Een man rijdt in op een groep vrouwen met vele doden tot gevolg.

Koopman vraagt zich af hoe het komt dat mannen dit doen in een land als Canada dat zo goed bekendstaat. Om die vraag te beantwoorden bezoekt ze mannengroepen en vrouwengroepen die zich onheus bejegend voelen door de andere sekse. Vrouwen zijn in het huwelijk verkracht en geslagen. Een mannengroep ‘Proud Boys’ vindt dat vrouwen weer moeder en huisvrouw moeten zijn omdat dit de plek zou zijn die hen het beste past. Het zijn trieste verhalen van ongelukkige mensen.

Koopman heeft een gesprek met de wereldvermaarde psycholoog prof Jordan Peterson.. Peterson’s boeken zijn millionsellers en overal waar hij komt is het stampvol. Dat is niet voor niets. Hij is een filosoof van uitzonderlijke klasse. In het kader van mijn boek ‘Feminisme op de werkvloer’ heb ik zijn gedachtegoed uitvoerig bestudeerd. Ik acht hem zeer kundig over een breed sociaal-cultureel vlak in het bijzonder feminisme, cultureel marxisme, religie, psychologie, historie.

Koopman geeft er weinig blijk van het als een grote eer te beschouwen met deze filosoof in gesprek te gaan. “Als de camera uit is” meent ze dat “iedereen die het met Peterson oneens is door hem voor Nazi wordt uitgemaakt”. Dat is een grove leugen die ze zonder bewijs poneert. Hij gaat veelvuldig respectvol in gesprek met feministen. Kan hij het helpen dat die gesprekken een toonbeeld zijn hoe iemand op een correcte manier de opponent in het ongelijk stelt, puur op basis van argumenten en feiten. Het zijn hilarische debatten waar we plaatsvervangende schaamte voelen voor de feministen. Geen wonder dat hij niet populair is bij radicaal-feministen.

Koopman vraagt hoe Peterson over feministen denkt. Hij legt uit dat feministen menen dat er geen verschillen zijn tussen mannen en vrouwen. “Er zijn legio verschillen, maar feministen weigeren kennis te nemen van biologie”. (Correct, lees de boeken van dr Angela Crott en Griet Vander Massen hierover en de weerstand die ze ondervonden van feministen, FB). Feministen verkeren in het ‘bevestigingsvooroordeel’: ze willen niet anders horen en weten wat hun mening bevestigt. Vrouwen en mannen zijn gelijkwaardig, niet gelijk. Feministen verklaren de maatschappelijke hiërarchie als algemene onderdrukking en achterstelling van mannen door vrouwen (Mannenbolwerk, Glazenplafond, FB). Dat is een discriminatoire en verderfelijke manier om naar maatschappelijke verhoudingen te beschouwen. Peterson: mannen zorgen er voor dat deze samenleving functioneert, op de bouwplaats, vuilnisman, leger, timmerman, loodgieter, maar krijgen daar onvoldoende waardering voor. (Er wordt voor hen niet geklapt. Sterker nog, sommige feministen zeggen “kill all men” , FB).

Vrouwen waren tijdens de Tweede Wereldoorlog broodnodig in de fabrieken, terwijl hun mannen op het slagveld waren, vertelt radicaal feministe en auteur Margaret Atwood. Toen ze weer terugkwamen wilden de mannen hun banen weer terug zodat vrouwen weer het huishouden opzochten. (Correct, vrouwen deden dat graag, want die fabrieksbanen waren hondenbanen, FB). Atwood vertelt dat Peterson vrouwen weer terugstuurt naar het aanrecht. Dat is een leugen. Peterson benadrukt dat de rol van de vrouw als moeder in het gezin buitengewoon belangrijk is. Een stabiel gezin is de basis van een stabiele maatschappij. Hij meent dat de huidige instabiliteit deels komt door een instabiel gezin (kinderzelfmoord is schrikbarend hoog, FB). Peterson stimuleert in zijn praktijk als psycholoog en in de video’s dat vrouwen hun talenten professioneel ontwikkelen en hij ondersteunt ze daadwerkelijk daarbij.

Mannen in mannengroepen vertellen dat ze door hun vrouw gekleineerd en geslagen worden. Een man vertelt dat hij na zijn terugkomst van de dierenarts zag dat zijn vrouw verdwenen was (een vriend van me was voor onderzoek naar de VS. Bij terugkomst was huis leeg, vrouw verdwenen met een vriend van hem, FB). Ze klagen over het feit dat de functie van mannen niet meer duidelijk is. Dat klopt. Mannen konden door de millennia heen op hun fysieke kracht vertrouwen. Vrouwen concentreerden zich op kinderen en mannen jaagden en later zetten ze bedrijven op. Gaandeweg is daar de maatschappelijke piramide op gebouwd. Het bedrijfsleven is opgezet door mannen en was dus het mannendomein. Peterson: pas recent is bij natievorming het algemeen kiesrecht ontstaan voor mannen. Niet veel later is daar, tijdens de Eerste Feministische golf, hebben vrouwen het kiesrecht voor vrouwen bedongen.

Nog weer later hebben mannen voor de pil gezorgd en voor allerlei huishoudelijke instrumenten die het vrouwen vergemakkelijkt professionele functies te aanvaarden. De opmars van vrouwen in allerlei functies – zonder dat vrouwenquota’s daar aan te pas kwamen – is hallucinant en toe te juichen. In vele sectoren zijn ze zelfs verre in overtal. Kwalijk is dat vrouwen nu via positieve discriminatie –quota en streefcijfers – op het paard getild worden. Dat frustreert mannen. Uit mijn gesprekken blijkt dat mannen in Nederland niet tegen durven sputteren. Ze zeggen ja en amen en gaan door het stof als blijkt dat in hun bedrijf een relatief bescheiden aantal vrouwen als manager werken. Niet doen.

Waarom deze frictie in Canada tussen mannen en vrouwen? De moordenaars zijn “lone wolfs”, meent Atwood. Volgens mij niet. Het zit dieper. Onze samenleving is aan het schuiven. Mannen constateren dat vrouwen nu werk gaan doen dat vroeger aan hen toeviel. Hun fysieke kracht wordt in onze vooruitstrevende IT samenleving steeds minder relevant. Tegen mannen die daar moeite mee hebben zeg ik “deal with it”, want dit is de trend. Doe je stinkende best. We kunnen wel begrip opbrengen voor mannelijk weerzin tegen militante vrouwen. Mannen hebben de basis geschapen voor meer feminien. Tegen feministen zeg ik:

“staakt uw wild geraas. Wees niet uit op voortrekkerij van vrouwen. Je frustreert mannen met die dwang, maar ook vrouwen. Vrouwenquota? Niet doen! Je gooit daarmee nog eens extra de knuppel in het hoenderhok voor maatschappelijke disruptie. Waar het om draait is talent, ambitie, karakter en betrokkenheid: vaardigheid, competentie. Het gaat niet om man of vrouw. Het draait niet om de identitaire groep maar om het individu. En om niets anders.”

Mijn advies aan Emy Koopman is: “probeer een eerlijk verhaal te brengen, als de camera aan is.”

---

Frits Bosch is macro-econoom en socioloog, auteur van “In Holland staat een huis, onbehagen bij de elite” en “Schaft ook Holland zich af?” “Wereld op een keerpunt” ““Feminisme op de werkvloer.