“So, feathers or lead?” I asked him.
“It is the riddle of the kallikanzaros. Pick one.”
“That sounds a bit arbitrary.”
“Ask the next kallikanzaros you meet, if you get the chance. They’re mean spirits.”
Roger Zelazny, This Immortal, 1966
Nederlandse vertaling
“Veren of lood?” vroeg ik hem.
“Pardon?”
“Het is het raadsel van de kallikanzaros. Kies!”
“Veren?”
“Mis.”
“En als ik lood gezegd had..?”
“Oh nee. Je hebt maar één kans. De kallikanzaros bepaalt wat het juiste antwoord is.”
“Dat lijkt niet erg eerlijk.”
“Zo zijn kallikanzaroi. Het is meer een Griekse dan een oosterse subtiliteit. Minder ondoorgrondelijk. Vaak hangt je leven af van het goede antwoord, en de kallikanzaros wil meestal dat je verliest.”
“Waarom is dat?”
“Vraag dat de volgende kallikanzaros maar. Ze zijn heel venijnig.”
Roger Zelazny, Noem me maar Conrad (Ned. vertaling werd uitgegeven door Prisma)
Lood om schroot. Alles is ijdelheid. Veren of lood. De Nederlandse taal is rijk aan fatalistische gezegdes. Veel aan wat er dagelijks rondom ons gebeurt is onbegrijpelijk, en een groot deel daarvan vinden we onrechtvaardig. Wereldpolitiek, acties van onze overheid, van politieke idealisten die verblind door hun eigen visioenen de werkelijkheid (en andermans belangen) uit het oog verliezen, de megalomanie van de EU-gelovigen, religies die we niet van kinds af aan hebben leren kennen en begrijpen, etc, etc. VoL pretendeert niet dat alles kan worden opgelost. Maar we willen er in ieder geval aan bijdragen zaken beter te kunnen doorgronden.
Claude