Veiligheid is een belangrijk woord, maar in de praktijk doen de meeste mensen pas aan veiligheid als ze hun vingers hebben gebrand.

Veiligheid spreekt niet vanzelf, maar van veiligheid willen we ook niet altijd weten. Beiden benaderingen zorgen er voor dat veel onveiligheid blijft bestaan, anderzijds is er zeker ook veel veiligheid die weliswaar helpt, maar op de keper genomen de inspanning niet waard is.

De veiligheid van ons voedsel staat sinds een jaar of dertig, veertig hoger op de agenda dan gerechtvaardigd is. Tegelijkertijd heeft de overheid de bewaking van die voedselveiligheid tegenwoordig zo georganiseerd, dat de bewakers van die veiligheid volstrekt incompetent zijn. Want dat kost teveel.

Voedselproducenten worden met draconische maatregelen afgestraft als ze die veiligheid niet voldoende onder controle hebben. Maar als het mis gaat wordt dan altijd pas achteraf geconstateerd. Er worden dan steekproeven genomen van de administratie die een voedselproducent bijhouden moet, en als die niet deugt dan volgend die maatregelen. Mankementen daarin zijn er door de uitgebreidheid van die bijna onmenselijke eisen altijd. Welbeschouwd gaat dit dus om schijnveiligheid, met als bijproduct een volslagen bacterieel dood product van de voedselproducent. Goed en smakelijk voedsel bevat nu eenmaal meer bacteriën dan uw gemoed aan zou kunnen.

Iets vergelijkbaars is dat met de veiligheid van uw huis en goed. In de buurt waar ik woon heeft men de poortjes die leiden naar de tuinen achter de huizen tegenwoordig met elektronische hekken afgesloten. Net zoals ze dat waren tot circa 1960, als kind zag ik nog slechts de hengsels van eerdere beveiliging, die men in de jaren zestig als uit de tijd had verwijderd. Toen terecht, maar de tijden zijn veranderd.

De bewoners zijn echter ook veranderd. Evenals de mensen tegen wie je je beschermen moet. De oude beveiliging was gericht tegen inbrekers. Die zijn bijna uitgestorven, want tweedehands is er nog maar weinig dat voldoende waard is, en contant geld heeft bijna niemand meer in aantrekkelijke hoeveelheden in huis.

Die nieuwe elektronische poortjes werden een maand of drie, vier netjes afgesloten door vertrekkende bewoners. Deurtje achter je dicht trekken werd al snel teveel moeite. Met als gevolg dat ze de laatste twee jaar (vooral overdag) vaak gewoon open hangen. Is het overdag veiliger dan ’s nachts? Men lijkt het zo te voelen. Of het waar is? Eigenlijk doet dat er niet toe. Men gaat pas aandacht aan veiligheid schenken als bewezen is dat het nodig is. Tot die tijd is alles ijdelheid. Zouden die woningbouworganisaties dat niet weten? Net als met de voedselveiligheid wil men echter vooral aan de eisen hebben voldaan.

Veiligheid is iets waarvan je jezelf moet verzekeren. En wie zijn kont niet eerder heeft gebrand zal het moeten leren van de blaren die zijn zitvlak zullen sieren.