“Scholen worstelen met radicaliserende moslimkinderen”, meldde RTL zaterdag. Geen heel onverwacht artikel, want dat het uit de hand aan het lopen is, was al een tijdje bekend. Dat nam niet weg dat RTL netjes om de hete brij heen bleef draaien, en de onderliggende reden niet benoemde.

Die radicalisering, dat is inderdaad een groot probleem. Schoolklassen die ongegeneerd keihard Allahu Akbar! roepen als bekend wordt dat er een aantal zelfmoordterroristen heeft toegeslagen. Wennen doe je er nooit aan, maar onverwacht is het niet meer. Iedereen doet dan maar graag of zijn neus bloedt, de Nederlandse premier voorop. Rutte had na ‘Brussel’ zelfs het botte lef op te merken dat hij er in zijn schoolklasje (waar hij nog steeds les geeft) niets van had gezien. Casuïstiek van de bovenste plank, maar de premier van Nederland leek het een serieuze opmerking te vinden. Het illustreerde slechts het amateurisme van onze politieke klasse, die geen gevoel heeft voor raffinement.

Maar voor u zich allerlei voorstellingen maken gaat van middelbare schoolklassen met ongezeglijke tieners: het probleem dat RTL signaleerde bevond zich in het lager onderwijs! Is dat andere koek? Eigenlijk niet, en juist die constatering maakt het zo pijnlijk. Want van kinderen op de lagere school kun je nauwelijks nog zeggen dat ze met de verkeerde vriendjes in aanraking gekomen zijn, en daardoor op het slechte pad kunnen raken. Het pad dat leidt naar IS, en zo. Dat dit een probleem is dat onder lagereschoolkinderen een rol is gaan spelen wijst onweerlegbaar naar de wortel van het probleem: de opvoeding van deze kinderen.

In Nederland geldt de regel dat je je kinderen zelf naar eigen inzichten op mag voeden. Weliswaar binnen zekere grenzen, maar die vrijheid is tamelijk breed. De eerste reactie hierop is dan ook: gelukkig maar, wat heeft de overheid met de opvoeding van mijn kinderen te maken? Wel, dat gaat maar tot een bepaald punt goed. Want wie zijn kinderen opvoedt met een diepe haat tegen de maatschappij waarin ze moeten opgroeien en vooruit moeten zien te komen, doet ze daarmee geen plezier.

Let wel, we hebben het niet over hersenspoelen per se. De gedachte achter hersenspoelen is dat een redelijke opvoeding wordt weggespoeld ten behoeve van radicale ideeën, die maatschappijvijandig kunnen zijn, of in ieder geval niet in het belang zijn van degene die het ondergaan moet. Maar als die opvoeding al ontbreekt, en in plaats daarvan een maatschappijvijandig beeld wordt geïmplementeerd, zal het de maatschappij daarna niet meevallen deze kinderen (op haar beurt) alsnog zodanig te hersenspoelen, dat het weer acceptabele burgers worden.

Als U bovenstaande woorden tot u neemt, kan ik me voorstellen dat U het eng klinken vindt. Waarschijnlijk net zo eng als ik het vind dit zo te moeten formuleren. Maar het is de kern van het probleem. Deradicaliseren van kinderen die rond hun zestiende, zeventiende plotseling de wens te kennen geven naar Syrié af te reizen om daar aan de jihad deel te nemen, is niets anders dan een noodzakelijke heropvoeding van kinderen die door hun ouders – naar onze maatschappelijke maatstaven – zijn mishandeld met een opvoeding die hen ongeschikt maakt om in de moderne westerse maatschappij te functioneren. Wat hen in een moskee verder nog wordt bijgebracht is niet anders dan een laagje glazuur, maar… de basis is al zo rot als een mispel!

De signalen hiervan zijn er al enige tijd, maar dat het nu wordt aangesneden moet consequenties krijgen. Dat die basis er soms uitkomt, maar heel vaak niet, geeft aan dat deze kinderen al van jongs af aan wordt bijgebracht dat de westerse maatschappij een vijand is met wie moet worden opgepast. Herinnert U zich die jonge vrouw op een verantwoordelijke positie bij V&J nog, die doodgemoedereerd op Twitter de vreselijkste dingen over Joden zei, en dat normaal vond? Voor elk die zo praat zijn er honderd die verstandiger zijn en zwijgen: maar zouden ze werkelijk allemaal anders denken dan die ene? Dat was al niet voorstelbaar, en wat RTL beschreef illustreert het slechts.

Niet dat iemand het benoemde, of zelfs maar wilde zien. Er was een probleem, er moet over gepraat worden. Maar wie denkt dat je een hele opvoedig eruitpraat met een paar gezellige vrijdagmiddaggesprekken vlak voor meester aan de borrel mag, die denkt dat dweilen met de kraan open voldoende is om een lekkende brandkraan aan te pakken. Deze kinderen zijn geïndoctrineerd (opgevoed, indien U het echt zo zeggen wil) sinds ze praten leerden, en de wijze woorden van een aardige goedbedoelende leerkracht zijn voor hen hoogstens een illustratie dat ze beter stil kunnen blijven. Maar de hooibroei zal het niet stoppen, en dat is een beangstigende gedachte.

Denkt U er eens over na, en wat U er aan zou willen doen. Prettige maatregelen kan ik me al niet meer voorstellen, helaas.