Na een oproep van Maarten Boudry verscheen in De Morgen een zeer lezenswaardige brief van ‘een jonge dwarsligger’, een ex-moslim uit Irak, getiteld: ‘De angst voor de islam is een van de meest rationele angsten die iemand kan hebben’.

Ik schreef een reactie, die De Morgen niet wilde publiceren (zonder opgaaf van reden). Ik kan wel raden waarom: dat zogenaamd ‘extreemrechts’ de hand reikt naar vrijdenkers binnen de moslimgemeenschap en ex-moslims, past niet in het politiek correcte frame.

Geachte ‘jonge dwarsligger’,

Geboeid heb ik uw artikel gelezen waarin u als ervaringsdeskundige man en paard noemt over de islamitische leer en zijn aanhangers. Uw verhaal is niet nieuw voor mij, want mijn levenspartner, afkomstig uit Iran, buurland van uw land van herkomst Irak, bevindt zich in ongeveer dezelfde situatie als u.

U noemt ‘de angst voor de islam een van de meest rationele angsten die iemand kan hebben’. Die mening wordt gedeeld door talloze ervaringsdeskundige ex-moslims en niet-islamitische minderheden uit de islamitische wereld, alsook door mijn partij, het Vlaams Belang. Wij hebben, tot afkeuring van alle andere partijen, de zogenaamde ‘islamofobie’ weleens ‘een kwestie van gezond verstand’ en ‘een plicht’ genoemd.

Uiteraard zijn er vijftig tinten grijs, maar grosse modo heeft u gelijk wanneer u moslims in drie grote groepen verdeelt: moslims die terreur impliciet goedkeuren (1); moslims die potentiële of slapende terroristen zijn (2); principieel vreedzame moslims (3). Terecht merkt u ook op dat de mensen uit deze laatste groep door de eerste twee groepen als ongelovigen of afvalligen worden bestempeld. Volgens de islamitische leer zijn ze dat immers ook.

Sommigen zullen opperen dat in het Westen de groepen (1) en (2) relatief klein zijn ten opzichte van groep (3). Niet alleen wijzen onderzoeken helaas uit dat de groepen (1) en (2) kwantitatief op zijn minst significant moeten worden genoemd, ook – en dat begrijpt u als geen ander – zijn de mensen uit groep (3) alleszins een vogel voor de kat omdat, zoals gezegd, ze volgens de islam afvallig zijn en dus mogen worden gedood. Bovendien wordt de loop van de (islamitische) geschiedenis niet bepaald door vredelievende groepen, zelfs niet wanneer ze in de meerderheid zijn. Het enige wat ons kan redden is een massale apostasie of een expliciete, fundamentele (wereldwijde) hervorming van de islam, zoals bijvoorbeeld Ayaan Hirsi Ali die voorstelt en ik in mijn ‘Pleidooi voor een nieuwe Koran’ heb bepleit.

Het is jammer dat u schrijft dat ‘extreemrechts’ vindt dat ‘alle moslims slecht zijn’ en dat ‘iedereen uit een land met moslimmeerderheid slecht is. Uitgezonderd religieuze minderheden (…).’ Dat is niet zo, tenzij men onder ‘moslims’ alleen de mensen uit groep (1) en (2) verstaat, omdat de mensen behorende tot groep (3) de facto en volgens de islamitische leer geen moslims zijn, zoals u zelf ook suggereert. Problematisch zijn evenwel ook de vredelievende mensen uit de derde groep die ontkennen dat de fundamenten van de islam totalitair en gewelddadig zijn en bovendien de islam koste wat het kost verdedigen. Zij zijn immers objectieve bondgenoten van groep (1) en (2).

Uw vrees dat ‘extreemrechts’ u altijd als een buitenstaander zal bekijken, is ongegrond. Als lid, militant of als verkiezingskandidaat bent u, net zoals mijn vriendin, meer dan welkom. Wat u zegt over de islam is wat wij al vele jaren zeggen en staat haaks op wat alle andere partijen, van extreemlinks tot centrumrechts, voortdurend bepleiten of in de praktijk brengen.

U zegt dat u er ‘toch goede hoop op heeft dat de meeste Belgen meer naar het centrum neigen’. De waarheid is dat dit land al decennia vanuit het centrum wordt bestuurd. Soms helde de regering een heel klein beetje meer naar links, soms een heel klein beetje meer naar rechts, maar op grote thema’s was het beleid, tot op vandaag, in grote lijnen altijd hetzelfde: massa-immigratie (niet het minst uit moslimlanden), Europese eenmaking en globalisering, omarming van de islam (erkenning, subsidiëring, facilitering).

Daardoor zijn we aanbeland bij de huidige stand van het land: jihadistische aanslagen; een niet-aflatend hoog terreurdreigingsniveau; oprukkend zogenaamd ‘salafisme’ (i.e. de zuivere islam); moslimwijken en asielcentra waar homoseksuelen, vrouwen, niet-moslims door moslims worden geïntimideerd, bedreigd, weggepest; islamcritici, ex-moslims en oprechte islamhervormers die worden geïntimideerd of met de dood worden bedreigd; zelfcensuur bij cartoonisten, cabaretiers, schrijvers en kunstenaars; scholen en wijken waar hoofddoekendwang heerst; vrouwen die niet of amper buiten mogen komen; lessen op school over de Holocaust en Darwin en sport- en zwemlessen die problematisch verlopen; de islamisering van gevangenissen; steeds meer moskeeën en Koranscholen; ‘halalisering’ enzovoort. Kortom: sharia-principes hebben steeds meer ingang kunnen vinden in onze samenleving. Wie islam zaait, zal immers sharia oogsten, betoogde ik recent.

Uiteraard vergeef ik het u, want in de korte tijd dat u hier bent kunt u dat niet allemaal weten. Net zoals mijn vriendin studeert u hier, en ik hoop dat u net als zij straks een fraai en op de arbeidsmarkt gegeerd diploma heeft en met een werkvergunning aan de slag kunt. Ondertussen druk ik u op het hart: zolang de regering, van welke snit ook, in grote lijnen het (centrum-)beleid van de voorbije decennia voortzet, is zogenaamd ‘extreemrechts’ uw enige hoop en bondgenoot. Alle andere partijen, van PvdA tot en met N-VA, staan voor een beleid dat jaarlijks talloze moslims uit groepen (1) en (2) dit land binnenlaat, laten zich een rad voor de ogen draaien door orthodoxe moslims die zich gematigd voordoen en faciliteren en subsidiëren de islam(isering).

In mijn eigen stad Antwerpen schieten moskeeën en Koranscholen als paddenstoelen uit de grond, bestaande moskeeën breiden uit en de hoofddoekendracht neemt toe, zelfs bij piepjonge meisjes van nog geen tien jaar oud. Haatpredikers uit bijvoorbeeld Pakistan doen hier nog altijd gewoon hun ding. Oprechte islamhervormers geven het al snel op wegens intimidatie of bedreiging. Christenen en andere niet-islamitische minderheden uit het Midden-Oosten, worden in West-Europa opnieuw geconfronteerd met datgene waarvoor ze zijn gevlucht: sharia en jihad. Dat u als ex-moslim zelfs hier, in West-Europa en België, niet echt vrij en veilig kunt uitkomen voor wie u bent, is een direct gevolg van het huidige open grenzen-, asielopvang- en islampamperbeleid. De sharia- en jihadverheerlijkers van morgen bevolken de asielcentra van vandaag.

Ik wens u veel moed en alle succes.

Vriendelijke groet,

Sam van Rooy

---

Deze Open Brief is eerst gepubliceerd op Doorbraak.be.