Anders dan de publieke opinie weten wil is er een discours dat onweerlegbaar islam is, maar dat heel onprettig aandoet. Moet je dat dan maar ontkennen?

De Deense bevolking was geschokt toen in een documentaire onweerlegbaar werd aangetoond dat imams met dubbele tong spreken. Dat gold ook voor imams van moskeeën die als gematigd bekend stonden. Imams hebben voor de buitenwereld een positief verhaal over de islam. Wie echter binnen een moskee zijn oor te luisteren legt, hoort een heel ander verhaal. Om dat verschil bloot te leggen, maakten de documentairemakers gebruik van een undercover-infiltratie waarbij verborgen camera’s werden gebruikt.

Gister (23-11-2016)  was een samenvatting van de Deense documentaire te zien in het VARA-programma Zembla onder de titel ‘Undercover in de Deense moskee’. Er werden acht moskeeën bezocht. Voorafgaande aan de infiltratie werden ze onder valse voorwendselen gevraagd mee te werken aan een interview over de positie van de islam in Denemarken. Vier moskeeën werkten daar aan mee. Die interviews gaven een uitsluitend positief beeld te zien van de islam. Natuurlijk waren de geïnterviewden vóór democratie, niet tegen integratie, moesten moslims de Deense wetten respecteren, hadden vrouwen heel veel rechten binnen de islam en waren man en vrouw gelijk. Critici spreken in dit verband wel over de ‘islam light’ die als propagandistisch gezicht aan de buitenwereld wordt getoond.

De Deense dissidente ex-imam Ahmed Akkari was de inspirator voor de documentaire. Hij schreef een boek waarin hij uit de school klapte en waarschuwde dat moskeeën de integratie belemmeren, met dubbele tong spreken en de onderdrukking van vrouwen legitimeren. Hij was vooral bezorgd over de talloze moslims en moslima’s die in feite een Europese islam willen, maar geen gehoor vinden. Volgens ex-imam Akkari is de islam een ideologisch systeem dat mensen onderdrukt en beweert dat ze daar gelukkiger van worden.

De twee infiltranten bouwden eerst een vertrouwensrelatie op met de leiding van de moskee en begonnen daarna vragen voor te leggen. Bijvoorbeeld: “Een Deense vriendin heeft me uitgenodigd om op haar verjaarsfeestje te komen, mag ik daar naar toe gaan?”. Antwoord: “Liever niet en het hoeft ook helemaal niet. Tegenwoordig wonen er meer dan voldoende moslims in Denemarken en onder hen kan je vrienden vinden.” Een andere vraag: “Mogen kinderen worden geslagen?”. Antwoord: “Ja dat mag en moet soms, bijvoorbeeld als ze niet willen bidden”. Er wordt wel bij gezegd dat ze niet zo hard mogen worden geslagen dat ze iets breken of iets anders dat ernstig is oplopen.

“Ik kan werk krijgen, maar daar werken mannen en vrouwen wel door elkaar, mag ik daar werken?” Antwoord: “Nee, dat mag natuurlijk niet. Het is tegen de wil van Allah”.

De meest onthullende scènes volgden op het verhaal dat de vrouw aan de imams voorlegde. Mijn man slaat me. Nu heb ik niet meer zo’n zin in gemeenschap. Zijn familie heeft een tweede vrouw voor hem gevonden. Moet ik daar mee akkoord gaan of is het een reden voor scheiding?” Er was maar één imam die slaan niet zo geweldig vond. Allemaal raden ze het echter af om aangifte te doen van huiselijk geweld. “Wij zijn geen Denen, we zijn moslims”.

Het weigeren van gemeenschap werd stellig veroordeeld. Een vrouw mag nooit weigeren als een man zin heeft. Het is een man toegestaan om meerdere vrouwen te hebben, ook daar kan niet tegen worden geprotesteerd. Uiteindelijk verzocht de vrouw de shariaraad een uitspraak te willen doen over haar scheidingsverzoek. Dat werd unaniem afgewezen. De sharia erkent de aangevoerde motieven niet als reden tot echtscheiding.

De in het geheim gefilmde scènes werden later voorgelegd aan degenen die eerder onder valse voorwendselen waren geïnterviewd. Bij het verhaal van de vrouw die werd geslagen en wilde scheiden was een van hen maar heel kort verbouwereerd en had al snel een antwoord. Wat de vrouw meemaakte was een soort therapie om haar huwelijk te redden!

Ik had al eerder via andere kanalen kennis genomen van de inhoud van de Deense documentaire. De uitzending schokte me niet en niet alleen daarom. Insiders en critici wijzen al heel lang op de leugenachtige presentatie van de islam. Het is geen schaamte die imams en moskeebestuurders er toe brengt om een propagandistisch beeld van de islam naar buiten te brengen. Het is bewust beleid en de betrokkenen worden er in getraind om de islam te presenteren met voor de westerse bevolking aanvaardbare termen. “De islam is vrede”, is bijvoorbeeld zo’n veelgehoorde leugen. De uitspraak is waar in de zin dat vrede het einddoel is van de utopische islamitische ideologie. Hij is onwaar omdat de islam voor het bereiken van die vrede geweld en bloedvergieten niet uitsluit en het is onwaar omdat voor het handhaven van die vrede alleen al de twijfel of de islam de juiste weg is genadeloos wordt afgestraft. Dat is dan ook de dagelijkse gang van zaken in Iran en Saoedi-Arabië.

Ik word er vaak treurig van wanneer ik zie dat bestuurders, journalisten en politici de propagandistische voorstelling van zaken slikken en zelfs op hun beurt mede gaan verkondigen. In goed vertrouwen gaan ze er van uit dat imams, moskeebestuurders en (door Oman betaalde, Red VoL) adviseurs zoals Maurits Berger het ware verhaal vertellen. Dat ze worden belazerd komt niet bij ze op. De naïviteit van bestuurders, journalisten en politici gaat in feite ten koste van heel veel moslims en moslima’s die er van worden weerhouden om binnen de Nederlandse wetgeving hun recht te zoeken. Vanuit de islam wordt het zoeken naar recht alleen maar aangemoedigd als er aanklachten kunnen worden ingediend tegen vijanden van de islam. Heel veel moslima’s zitten opgesloten in afschuwelijke huwelijken omdat hun familie op islamitische gronden tegen scheiding is.

Ik moet denken aan een andere documentaire die recent (22-11-2016) is uitgezonden. Het gaat over de 16-jarige Afghaanse Sonita die haar ouders als bruid willen verkopen om zo het geld bij elkaar te brengen dat haar broer nodig heeft om een bruidsschat te betalen voor het huwelijk dat hij wil aangaan. Sonita verzet zich daar tegen in raps, maar twijfelt ook of ze zich uit onmacht en/of solidariteit er niet bij neer moet leggen. De documentaire heeft een gelukkig einde als ze de gelegenheid krijgt om naar Amerika te vluchten.

Het westen heeft een taak. Red moslims die echt in vrede willen leven van de fundamentele islam. Laat ze niet in de steek. En natuurlijk heb ik nog een boek voor u. Een boek geschreven door het Deense echtpaar Karen Jespersen en Ralf Pittelkow. Titel: ‘Islamisten en Naïvisten’. De Nederlandse vertaling is van 2007. Een schokkend en onthullend boek dat bewijst dat niet iedereen naïef is. Ook daar heeft de islam een oplossing voor. Als u liever naïef blijft, bent u tenminste niet ‘islamofoob’. Er zijn mensen die zich daarmee gelukkig prijzen.

---

Dit artikel verscheen eerder op Peter’s Blogboek