Opleiden is goed. Leren is geweldig. De toekomst is aan hen, die goed zijn opgeleid.

In zekere zin is de laatste zin hierboven ondertussen veranderd in: de toekomst is aan hen die op de goede manier zijn opgeleid. Wat ik hiermee bedoel? Bekijk eerst rustig deze video van vorig jaar. Sommige uitspraken zijn wellicht schokkend, maar voor het onderwerp dat ik bespreken wil is dit van onschatbare waarde.

.

Niet mis wat hier werd gezegd. En de essentie is, dat mits voldoende gehersenspoeld, je mensen de vreemdste zaken voor normaal kunt laten aannemen. Orwelliaans, is het, natuurlijk. Maar evenzo is het de wijze waarop Duitsers in de Tweede Wereldoorlog tot bepaalde daden kwamen. Ongetwijfeld, er zijn talloze sadisten die dit vrijwillig deden, maar de omvang ervan is illustratief voor een herkenbare vorm van hersenspoeling. The Killing Fields in Cambodja zijn van hetzelfde laken.

Iedere vorm van hersenspoeling draagt grote risico’s in zich. En laten we niet vergeten, dat ook opvoeden een vorm van hersenspoelen is. Goed bedoeld, en onmiskenbaar noodzakelijk, want kinderen als onbeschreven blad zijn geestloze egoïsten die slechts geïnteresseerd zijn in eten en later, neuken. Maar kinderen niet opvoeden is tenminste zo destructief. Doet het hier voorgeschotelde beeld U ergens aan denken? Het speelt door mijn hoofd, maar het is niet de reden dat ik dit ter sprake breng.

In zijn algemeenheid is elke vorm van duiding een poging tot hersenspoeling. Dat is ook de postmodernistische opvatting, al komt zij daarmee van de andere zijde – alles is maar een mening. Desalniettemin is het onontkoombaar dat er tijdens een opvoeding normen worden bijgebracht. Wie die niet meekreeg, gaat uiteindelijk psychopathisch gedrag vertonen. Psychopathie is weinig anders dan onbevattelijkheid voor bepaalde normen en waarden – niet zelden met desastreuze sociale gevolgen.

Op dezelfde wijze is een opvoeding die sterk afwijkt van wat binnen een natie als de norm wordt beschouwd te betitelen als een misdaad tegen het kind. Tegelijkertijd moet een opvoeding binding hebben met de realiteit van alledag waarin het kind zijn weg zal moeten vinden. Aan dat laatste ontbreekt het in grote mate bij de mensen die sinds circa 1980 in ons land zijn opgevoed. De lethargie, ten opzichte van veel dagelijkse ellende die te wijten valt aan gebrek aan integratie, is een voorbeeld van waar dit toe leiden kan.

Iemand fysiek compleet slopen is niet het uiten van een mening, het is een asociale uiting van psychopathisch gedrag. Daar wat aan doen is een burgerplicht, vooral als correctie niet langer realistisch is. Dit is iets wat binnen de rechterlijke macht te vaak wordt genegeerd in de hoop op een wonder bij verdachten – die van kindsbeen af op een onoverbrugbare achterstand werden gezet.