Deze zomer wordt gedurende de komkommertijd de doorsnee-Nederburger voortdurend gebombardeerd met de meest correcte meningen. Zoals over omvolking en ‘rechts’ – leugens geen bezwaar.

En ook dit weekend was het raak. Met een beproefde formule: je laat een weinig intelligent maar diep en diepgelovig links redenerend journalist een artikel schrijven, waarin “extreemrechts” een samenzweringstheorie in de schoenen wordt geschoven. Die hak je aan mootjes, en bewijst en passant dat “extreemrechts”[1] niet te vertrouwen is, als je artikel zich door de media verspreidt. Want, de Volkskrant heeft gesproken.

Dat het geblaat is lijkt accurater verwoord, maar mijn schaaps is minder goed dan het zijn moet om blatende nuances goed te begrijpen. Ik zal het dus met mijn Nederlandse interpretatie van het stukje prietpraat moeten doen om het neer te sabelen.

Jan van de Beek deed dat eerder al, en die stelde vast dat het Kalergi-Couwenhoven-verhaal wel degelijk een bestaand discours omvat, en bovendien zag hij geen enkel bezwaar in de constatering van een feit dat gewoon plaats vindt as we speak. Dat neemt niet weg dat veel linksen nog steeds vinden dat je er desalniettemin niet over praten mag, omdat het de linkse vooringenomenheid in een slecht daglicht plaatsen zou. Scribent Bahara lijkt er dan ook vooral op uit om “omvolking” als samenzweringstheorie ‘rechts’ in de schoenen te schuiven, waarmee het taboe wordt om het onderwerp zelfs maar te bespreken. Hij beroept zich op een onderzoekster van ‘extreemrechts’, en heeft niet verder rond gekeken dan zijn behoeften hem voerden. Een kenmerkende attitude van aluhoedjes-gelovigen, nu we het er toch over hebben.

Want wie rond vraagt en iets verder had rond gekeken had beschaamd gezwegen over omvolking. Er zijn nogal wat prominenten mee bezig geweest, en extreemrechts kon je die luitjes met geen mogelijkheid noemen. Dat de EU een Kalergi-Couwenhoven-prijs kent met vrij dubieuze laureaten, soit. Angela Merkel kreeg die prijs in 2011 voor haar ‘baanbrekend werk’ voor Europese integratie. Het staat er echt, en het was nog niet eens 2015. Historisch besef is binnen de EU nu eenmaal uitermate zwak ontwikkeld. Maar dat het ook een “Europa-prijs” is kun je als excuus aanvoeren om het ding in ontvangst te nemen. Die mensen krijgen voortdurend prijzen – het houdt ze in de publiciteit, en dat is waarom het gaat. Waarvoor ze iets kregen? Boeit hen maar weinig.

Dat excuus gaat niet op voor Merkels eertijdse Minister van Financiën en eerder van Binnenlandse Zaken. Wolfgang Schäuble is een veteraan die in Merkels plaats Helmut Kohl zou hebben opgevolgd als hij niet door een aanslag in een rolstoel terecht gekomen was. Schäuble sprak in 2016 drie uur lang met Die Zeit, en het ging van dik hout over omvolking. Schäuble was en is er helemaal vóór.

Zijn positie als minister werd door die mening in geen enkel opzicht in gevaar gebracht – de gehele Duitse regering leek het impliciet met hem eens te zijn. Sterker nog, Schäuble is geen man die wijd en zijd met mensen babbelt. Al sinds de tijd dat hij achter Kohl stond is hij een macher, een man die zaakjes regelt. Als zo’n man over dit soort hobby’s begint, dan besef je dat die mening wijd verspreid is in de kringen waarin hij verkeert, en hij het normaal vindt er zo over te praten.

In Nederland schreef alleen Joost Niemöller er over, en een heleboel mensen die het lazen vonden het een angstwekkend visioen. U niet? Ik wel. Volgens Volkskrant-scribent Bahara behoor ik derhalve ook tot de aluhoedjes? Maar mijn Napoleontische steek is gevouwen van een nummer van Die Zeit in 2016, en daarmee een respectabeler hoofddeksel dan dat alu-geval van Bahara zelf.

Dat Bahara zich niet verwaardigt iets te lezen dat Joost Niemöller geschreven heeft moet hij zelf weten. Dat het uitgesproken dom is alles hoogmoedig van één kant te bezien blijkt hier.

Het meest interessante aan deze Volkskrant-publicatie van zaterdag is dan ook niet het neersabelen van een extreemrechtse ‘aluhoedjestheorie’ die niet van extreemrechtse mensen afkomstig blijkt, maar de expliciete erkenning – die het artikel hiermee óók levert – dat omvolking een doodenge theorie is. Een, die tot op de hoogste bestuursniveaus aanhangers heeft.

Schäuble leverde hiermee wat mij betreft het bewijs dat ook financieel rechtse mensen volkomen dwaze extreemlinkse theorieën kunnen aanhangen. Theorieën, die met een grote mate van waarschijnlijkheid kunnen worden geïdentificeerd als mainstream op Duits regeringsniveau, aangezien in de tijd van het interview met Schäuble een GroKo-coalitie regeerde: CDU, CSU, SPD. Niemand van de coalitiepartners liet er een onvertogen woord over horen. Groko regeert nog steeds, al is het ternauwernood. Maar zou de vervanging van de SPD door de Grünen verbetering opleveren?

Ik ben vol verwachting van de kritische reeks artikelen die Hassan Bahara en de Volkskrant hieraan wijden gaan, maar houd voor de zekerheid mijn adem niet in. Aluhoedjesbashers die gehuld in aluhoedjes op pad gaan wekken bij mij nu eenmaal weinig vertrouwen.

---

1. Extreemrechts staat in dit artikel tussen aanhalingstekens, aangezien er geen sluitende definities van het begrip beschikbaar zijn, en het woord over het algemeen wordt gebruikt als containerbegrip voor alles dat extreemLinks in Nederland onwelgevallig is. Het gebruik er van is derhalve eerder een signaal van ontevreden extreemLinks aan het woord, dan een analyse van wat extreemrechts zou kunnen zijn.