Er zijn veel Arabische landen waar nauwelijks sport bedreven wordt. Daarvoor is de bevolking eenvoudig te arm – sport is ontspanning voor rijkelui. Toch sturen die landen soms ook deelnemers naar de Olympische Spelen. Waarom eigenlijk?

Heeft U zich wel eens afgevraagd waarom een land als Saudi-Arabië eigenlijk atleten afvaardigt naar de Olympische Spelen? Iets winnen doen ze nooit, en ik herinner me vaag dat bij een vorige gelegenheid zelfs een vrouwelijke judoka verscheen. Maar de regels van de judosport kende ze niet.

Dat heeft alles te maken met het onuitgesproken Olympische motto, dat deelnemen belangrijker is dan winnen. Zodat alle toegangsregels opzij worden gezet voor landen die voor het eerst aan iets willen deelnemen. En dan geldt voor islamitische vertegenwoordigers plotsklaps eveneens dat deelnemen belangrijker is dan winnen, maar niet om dezelfde reden. Want om te kunnen deelnemen moeten er eerst enge aanpassingen worden erkend aan de manier van deelnemen. En al dat geregeld is, heeft de deelnemer in kwestie al gewonnen.

Gisteren zag ik tot mijn verbijstering een foto (middelste hieronder) van een beachvolleybalwedstrijd, met een deelneemster in een burqa (of zoiets) die door (naar ik meen) de Iraanse verslaggeving de wereld werd ingestuurd. Met een volkomen weggefilterd bikinibabe aan de andere kant van het net. Dat een burqa een onoverkomelijke hinderpaal vormt om te winnen lijkt me duidelijk: anders liepen alle sporters er al in. Hoewel je nooit weet of het niet ooit verplicht zal worden, maar dat laten we hier verder even buiten beschouwing; nooit doel en werkelijkheid door elkaar halen.

Heeft dit zin voor de ontwikkeling van vrouwensport in de islamitische landen? Natuurlijk niet. Het enige doel is, dat in die islamitische landen weer propaganda kan worden bedreven dat de islam opnieuw een voet tussen de deur van het perverse westen gewrongen heeft. Is het een uiting van de gedachte dat sport verbroedert? Probeer eens met een bijbel in je kontzak Saudi-Arabië binnen te komen als beachvolleybal beoefenende bikinibabe, en zie wat je overkomen gaat. Geen aanrader: als je geluk hebt wordt je op de eerstvolgende retourvlucht gezet, maar erger is niet ondenkbaar.

Het is me dan ook een raadsel waarom het IOC keer op keer uitzonderingen toestaat voor de deelname van sporters waarvan het oogmerk van hun deelname strijdig is met de Olympische gedachte. Maar goed, dat ik daar zo eenvoudig over denk heeft ongetwijfeld alles te maken met mijn afkeer van het hele Olympische gedoe. De tirade daarover houdt u te goed tot bij de eerstvolgende Spelen.