Het voorval: gemiste schoolfoto’s wegens het Offerfeest. Dat bleek een uitstekende gelegenheid voor discriminatie als verdienmodel.

In navolging van eerdere absurde discriminatie claims presenteer ik u het volgende hopeloze geval: een islamitische moeder heeft ervoor gekozen om haar kroost niet op de schoolfoto te laten gaan, omdat dit samenviel met het Offerfeest. Vanwege dit verschrikkelijke en overduidelijke geval van discriminatie eiste mevrouw een buitensporige schadevergoeding van 10.000 euro, al verklaarde ze zelf dat het haar niet om het geld ging. Dat verklaart inderdaad waarom ze tien ruggen eiste, maar dat geheel terzijde. Desondanks alle logica, persoonlijke afwegingen, en oplossingen stelde de rechtbank de vrouw in het gelijk. Vanwege de traumatische ervaring kreeg ze ook nog eens 500 euro toegewezen. Ik hoop dat alle betrokkenen dit voorval een plekje kunnen geven.

Opmerkelijk verweer en vonnis
Uit de volgende feiten valt op te maken dat het hier gaat om een merkwaardig vonnis. Het Offerfeest en het bezoek van de schoolfotograaf vonden plaats op 24 september 2015. Nadien heeft de schoolfotograaf de school opnieuw bezocht om individuele foto’s te nemen. Op 14 oktober 2015, slechts drie weken na de eerste schoolfoto’s, zijn er nieuwe groepsfoto’s gemaakt. Er zijn dus maar liefst drie momenten geweest waarop de school de ‘gedupeerden’ tegemoet is gekomen. Hieruit blijkt dat het scholengemeenschap kosten noch moeite heeft gespaard, letterlijk.

Daarnaast was er een regeling getroffen waarbij de kinderen, die verlof hadden voor het Offerfeest, alsnog op de klassenfoto konden. Dat zou gebeuren voordat de lessen zouden beginnen. De meesten maakten gebruik van deze optie, maar de klaagster zag hier uiteraard van af.

De eiseres vertelde in geuren en kleuren hoe getraumatiseerd haar vijfjarige dochter was: ‘’Weet u hoe het voelt als je dochtertje van 5 elke dag in de klas naar de foto kijkt en vraagt: ‘’Mama, waarom sta ik er niet op?’’ Dat kun je niet aan een kind uitleggen.’’ Dit is niet alleen onwaar, maar ook ongeloofwaardig as fuck. In rechtsoverweging 29 valt namelijk te lezen dat de klassenfoto is vervangen door een exemplaar waar iedereen op staat. De onvolledige foto heeft er dus slechts een week of drie gehangen. En wat het zwakke verweer van de moeder betreft, als je kind elke dag naar haar absentie op een foto vraagt, is ze een retard. Zo zitten kinderen ook niet in elkaar, maar is dit gewoon een gefingeerde leugen om haar claim te onderbouwen door op emoties in te spelen. Schaam je.

De kantonrechter gaat inhoudelijk niet in op de feiten en omstandigheden, maar verwijst naar het containerbegrip ‘gelijke behandeling’. Lekker makkelijk en onjuist bovendien.

Discriminatie, eigen keuze, en religieuze feestdagen
Zoals gezegd oordeelde de rechter dat er sprake was van uitsluiting, en dus van discriminatie. Maar hoe zit dat nu als de gediscrimineerde die situatie zelf heeft veroorzaakt? Uit alles blijkt dat de school alles voor een inclusieve klassenfoto heeft gedaan. Daar staat tegenover dat het lijkt alsof de moeder het tegenovergestelde heeft gedaan, namelijk verhinderen dat haar kinderen op de schoolfoto kwamen. In de eerste plaats is er voor gekozen om verlof te nemen tijdens Offerfeest, een onofficiële feestdag in Nederland. Ten tweede is er in tegenstelling van de andere moslims geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid om de foto’s voor aanvang van de schooldag te nemen. Niemand heeft de eiseres en haar kinderen gedwongen om niet op de schoolfoto te staan, zij hebben hier zelf voor gekozen door andere prioriteiten te hebben. Zij zijn niet uitgesloten, maar hebben zichzelf uitgesloten.

Hans van Soest schreef het volgende over deze kwestie: ‘’Er is altijd wel iemand die zich gediscrimineerd kan voelen.’’ Er zijn nu eenmaal veel religies, en nog veel meer religieuze feestdagen. Tel daar alle weekenden, vakanties, en boekingen bij op, en je houdt een gering aantal mogelijkheden over waarop schoolfoto’s en dergelijke kunnen plaatsvinden. Je kunt nu eenmaal niet iedereen tevreden houden. Helaas schept de rechter hier een precedent door klaagvolk in het gelijk te stellen. Dit opent de deur nog verder voor discriminatie als verdienmodel.

Conclusie: discriminatie? Hell no.
Samenvattend kan ik niet anders concluderen dat de rechter de plank volledig misslaat in deze zaak. Er is geen sprake van discriminatie en uitsluiting, aangezien de eiseres degene is die zichzelf heeft uitgesloten. De school gaf zelf al aan dat er sprake was van een ongelukkige planning, en dat zij de schoolfoto’s niet intentioneel op de dag van het Offerfeest laten plaatsvinden. Dat is ongelukkig, maar dat betekent niet dat er sprake is van onrechtmatige handelingen, uitsluiting, en discriminatie. Dat is te vergezocht, vooral gezien het adequate handelen waarmee de school deze situatie in slechts enkele weken heeft opgelost door nieuwe fotomomenten in te lossen. De klaagmevrouw mag zich schamen omdat zij discriminatie als verdienmodel misbruikt, en de rechter mag zich schamen omdat ze het faciliteert.

---

Source featured image: By Nick Youngson (http://nyphotographic.com/)(Discrimination) [CC BY-SA 3.0 (http://creativecommons.org/licesnses/by-sa/3.0)], via TheBlueDiamondGallery

---

Dit artikel verscheen eerder op SomeRandomFuck.nl