Nu de neut aan de man komt, komt ook Nout Wellink met een boek over de gevaren die de euro bedreigen. Er moeten ‘heel snel’ maatregelen komen die de ‘ondermijning van het systeem’ stoppen. Hij pleit voor de instelling van een ‘speciale commissie’ die snel met voorstellen moet komen om het verdrag over de euro te wijzigen.

De oud-president van De Nederlandsche Bank heeft zijn moment goed gekozen. Hoewel de euro probleemloos als verloren project kan èn moet worden beschouwd, is er niettemin nog ruim voldoende tijd om de zwartepiet aan anderen toe te schuiven. Wellink hangt de huik naar de wind, en geeft overeenkomstig dit hypocrisie-principe nu stevig af op premier Rutte en de minister van Financiën. Zij zouden een verkapte oproep tot een bankrun in Griekenland op hun geweten hebben.

Dat de centrale bankiers van Europa al ruim voor het aantreden van het huidige kabinet op de hoogte waren van een enorme kapitaalvlucht vanuit Griekenland, die qua omvang enige malen de veronderstelde bankrun in omvang overtrof, laat hij wijselijk buiten beschouwing. Over de oorzaken van al die mankementen aan het euroverdrag die moeten worden gerepareerd: geen woord. Want daaraan had hij mede bij gedragen, al lijkt hij dat nu te zijn vergeten.

De hypocrisie van Nout Wellink is stuitend. Het impliciete pleidooi voor méér Europa, middels de door hem bepleite verdragswijzigingen aangaande de euro, is meer dan walgelijk, aangezien hierin de oorzaak van de problemen ligt, niet de oplossing. Als die oplossing er financieel-economisch al ligt, dan nog is zij politiek volstrekt onacceptabel, zoals Wellink heel goed beseft.

Is Wellink zo dom als hij hier verschijnt? Ik betwijfel dat zeer. Waarvan ik wel overtuigd ben, is dat Wellink bang is. Heel bang. En bange mensen doen kwaadaardige dingen, in de hoop zichzelf, of hun reputatie nog te redden.

Intelligent, bang, en kwaadaardig. Daar zou ik aardige vergelijkingen mee kunnen maken, maar helaas heb ik de Godwin afgezworen.

---

Eerder verschenen op Artikel7.nu