Om iemand te citeren die gisteren via twitter reageerde op het stuk over de uiteenvallende EU: eindelijk goed nieuws!!!

Soms merk je dat iemand ver(weg)wensen helpt. Noord-Korea wil naar de maan. En nu maar hopen dat ze niet genoeg geld hebben voor een retourtje. Gezien de armoe van het land is dat geen denkbeeldige oplossing van een probleem dat met de nieuwste technologie van het land nijpend leek te gaan worden..

Voor het geval Noord-Korea ook de pecunia voor een enkele reis niet bij elkaar krijgt zou een crowdfunding toch uitkomst moeten bieden. Ik maak me sterk dat als er een tekort is, de regering-Obama nog wel een paar miljard bij de grote hoop lenen wil om het enkeltje voor heel Noord-Korea mogelijk te maken. Je moet toch iets doen om je Nobelrpijs voor de Vrede waar te maken, vindt u niet?

En zo’n crowdfunding, ach. Toen ik hoorde dat Bart Schut – vervolgens prompt EX-Jalta -het geld bijeen kreeg om in geheel Europa het probleem islam te inventariseren, besefte ik dat ik het verkeerde baantje genomen had. Lollige stukjes aan het eind van de dag, die betalen nauwelijks of niet. Waarmee ik maar zeggen wil: ellende betaalt beter dan de mensen even laten lachen. Want de humor ligt op straat. Of in de krant. Zojuist werd bekend dat Jean-Claude Juncker heeft opgemerkt dat Turkije nu ‘niet zo’n geschikt lid der EU zou zijn’. Heeft hij dat gelezen in de oude krant waarin ze gisteravond zijn gebakken scholletje hadden verpakt? Want dat zijn assistenten het hem niet zonder een grote fles vlugzout achter de hand hadden durven vertellen weet iedereen.

Nee, u ziet: aan humor valt geen geld te verdienen, tenzij je ze uitgebreid versnijdt. André van Duijn vertelde mij ooit (en velen met mij, zeker!) dat er eigenlijk maar drie grappen zijn, en elke mop een variatie op zo’n thema is. En hij kan het weten, al geloof ik niet dat hij ooit aan die derde mop toegekomen is.

Een man met een toekomst. Ik kan me zo voorstellen dat hij met de Noord-Koreanen mee mag naar de maan.