Aldus Christine Lagarde, directeur van het IMF, althans. Zij declameerde deze bezweringsformule (titel) bij het uiteengaan van de gedelegeerden op de G20-conferentie gisteravond in Moskou. En de gouverneurs van de Centrale Banken, zij devalueerden voort.

Maar ‘No currency wars‘ kan zo worden bijgezet in het rijtje ‘Peace in our times‘, ‘I did not have sex with that woman‘, en ‘Die Griekse leningen, daar gaan we vet aan verdienen’. Het is het laatste beroep van onmachtigen op de mensen die hen vertrouwden, om toch in ieder geval rustig te gaan slapen. Follow the leader, dus.

De currency wars zijn dan ook al een paar jaar gaande (rechtsklik op plaatje bekijken):

Ze zijn nooit officieel verklaard, en ze zullen pas over zijn als de rokende puinhopen van de westerse centrale banken van hun laatste gram fysiek goud zijn ontdaan. Nu we in de eindfase van onze westerse fiatmoney lijken te zijn aangeland, zal het er nog enige tijd heftig aan toegaan. Maar dat het einde nabij is, daarover zijn veel deskundigen het in stilte wel eens. Niet dat het iets is waarover zij zich graag uitspreken, want het zou maar onrust zaaien. En zo.

Waar het startschot precies gevallen is valt evenmin heel duidelijk aan te geven, maar daarover vallen constructievere zaken te melden. Zo is de Chinese politiek van vaste wisselkoersen voor de Yuan ten opzichte van andere valuta speciaal de Amerikanen al lang een doorn in het oog. Het houdt Chinese producten goedkoop ten opzichte van Amerikaanse, en de handelsbalans tussen beide landen is dan ook al minstens 25 jaar uit zijn evenwicht. Dat gaat zelfs zo ver, dat China thans een aanzienlijk deel van de Amerikaanse staatsschuld financiert. En als de dollar niet de wereldreservemunt was geweest, was China nooit aan die IOU(I owe You)’s begonnen. En met de vèrgaande monetarisering van de Amerikaanse staatsschuld lijkt het moment dat China definitief afscheid van de dollar neemt niet veraf meer.

Niet het begin, maar wel een harde knal was het schot dat Venezuela vorige week afvuurde. De bolivar werd ineens met 46% gedevalueerd ten opzichte van de dollar. In zo’n olierijk land verwacht je eigenlijk dat er voldoende dollars beschikbaar zijn, maar dat blijkt een misvatting. De devaluatie, van 4,3 naar 6,3 bolivar per dollar was al de 5e sinds Hugo Chavez aan de macht kwam, wat niet wegneemt dat op de zwarte markt 18,4 bolivar per dollar wordt betaald.

Niet per ongeluk had het land zijn goudreserves aan de vooravond van deze devaluatie volledig gerepatrieerd. Met het eind van het Chavez-bewind in zicht zal de koers van de bolivar ongetwijfeld nog verder zakken.

Wat mogelijk het echte startschot was, was het besluit van China ergens vorig jaar om zoveel mogelijk dollars om te zetten in baar, fysiek goud, en het edelmetaal ook daadwerkelijk naar China te verschepen. De Chinese stap ging wel een stuk verder dan die waarmee veel handelaren zich tevreden stellen: de aankoop van ‘papier goud’. Zonder het openbaar uit te spreken kan de Chinese stap niet anders worden gezien dan als en motie van wantrouwen jegens de waarde van de dollar. Iedere dollar die het bewind in Beijing om weet te zetten in fysiek goud maakt het verlies dat men zal lijden op de dollarvoorraad kleiner, en alleen vorig jaar al heeft het land 834 ton gekocht en naar China verscheept. Dit is bijna een verdubbeling van de Chinese goudvoorraad. Overigens lijkt ook Rusland zich hierin te mengen. Het land verkoopt zijn olie thans liefst voor baar goud.

Maar op de vergadering van de G20 dit weekend was het allemaal Ja en Amen. Landen als China, Rusland en India hebben geen belang bij de ondersteuning van de westerse valutabubble die fiatgeld eigenlijk geworden is, maar zolang het bestaat zullen zij proberen hun op termijn waardeloze valutareserves zoveel mogelijk in edelmetaal om te zetten.

Wat Japan doet, de yen devalueren om weer enigszins concurrerend te worden in de internationale handel, kan het land door de binnenlandse deflatiedreiging langer volhouden dan haar westerse concurrenten. Wat niet wegneemt dat ook Japan grote problemen heeft, en haar economische toekomst allerminst florissant is.

Maar eigenlijk kan de wisselkoersoorlog die nu uitgebroken is maar op één manier eindigen:

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.