De neergaande spiraal waarin de PvdA afgelopen jaar terecht kwam is voorlopig nog niet gestopt. De partij desintegreerde niet alleen electoraal, maar ook financieel. Rozen uitdelen zal er komende jaren niet in zitten.

Het Financieel Dagblad zocht het uit, en concludeerde dat de partij in 2017 een te dure campagne voerde. De reserves werden voor bijna een miljoen aangesproken, en slechts negen zetels waren het resultaat. Wat je overigens het gevoel geeft dat géén campagne voeren niet alleen goedkoper was geweest, maar electoraal mogelijk zelfs verstandiger. Het gezicht van Lodewijk Asscher – die nu een fractie aanvoert die kleiner is dan eertijds zijn fractie in de gemeenteraad van Amsterdam – heeft mensen eerder doen besluiten de PvdA voortaan over te slaan dan haar ooit nog te steunen.

Het partijbureau verhuisde eerder al naar een goedkopere locatie, en het wachten is op het moment dat men besluit dat men voortaan ook wel met een onbetaalde voorzitter toe kan. Die voorzitter heeft het salaris van een staatssecretaris, en had ooit meer macht dan een dergelijke functionaris. Die tijden zijn voorgoed voorbij, en het wordt tijd de huik naar de wind te hangen.

Gaat de PvdA dat doen? Ik betwijfel het. De partij is legendarisch wat betreft haar oogkleppen voor toekomstige realiteiten, en dat zij zich een toekomst zónder PvdA kan voorstellen kun je eenvoudig verwerpen. De wekelijkse peilingen laten ook geen herstel zien. Hier en daar is er een zeteltje bijgekomen sinds vorig jaar, en men lijkt zich vast te klampen aan het idee dat men nog aanhaaktt aan de staart van het peloton van middelgrote partijen in de peilingen. Toch is de terugkeer van die overige 28 zetels die in 2017 werden verloren niet in zicht. De PvdA is een partij van het verleden geworden. Hoeveel stemmers zou de KVP heden ten dage halen als iemand haar heroprichtte? Ik vermoed zo’n 20.000.

Komend jaar zijn er de Statenverkiezingen. Opnieuw zal dat de partij een flink pak slaag opleveren ten opzichte van het nu bezette zetelaantal, en daardoor ook haar belang in de Senaat verminderen. Dan is binnen een jaar of drie de relevantie van die eens zo trotse Regentenpartij na een doodsstrijd van 15 jaar (sinds Fortuyn) teruggebracht tot ‘verwaarloosbaar’. Het zou de VVD een waarschuwing moeten zijn, maar die lijkt te denken dat ze niet gemist kan worden. Behalve de PvdA dachten ook het CDA en eerder de KVP dat al eens.

Sic semper tyrammis.