Relaties met het buitenland zijn een veel moeilijker onderwerp dan mensen beseffen. De betreffende woordvoerders in ons parlement zeker niet uitgezonderd.

Wat buitenlandse politiek betreft zijn er maar twee zaken van belang bij besprekingen met andere landen. Dat zijn macht om een ander land te dwingen tot wat wij hebben willen, en de mogelijkheden tot handel. Die hangen echter niet af van onze eigen mening – zoals een bekend misverstand bij progressief Nederland dat graag willen zou.

Anders gezegd: in het eerste geval eisen we iets op met geweld, en in het tweede geval willen we iets hebben door aan te bieden er iets anders voor te ruilen. Al het andere draait om de zaak heen, of vertoont gedrag dat moreel onhoudbaar is als je zaken vanuit het zelfbeschikkingsrecht der volkeren benaderen wilt – zoals we in Nederland graag pretenderen. Andere landen de les lezen is daarmee principieel in directe tegenspraak.

Dat ik geen vriend ben van de gedachte dat Nederland de wereld wel vertellen zal hoe die zich gedragen moet, begrijpt u neem ik aan verder wel? Dan kan ik dat buiten beschouwing laten voor het zelfingenomen gezever dat het is, en kunnen we ons concentreren op het geval-Sjoerdsma, dat we eerder al vrij onbarmhartig bespraken.

Sjoerd Sjoerdsma lijdt aan het Messias-complex van mensen die denken dat hun mening er toe doet. Dat hij daarvoor ook nog eens in het verkeerde land geboren is (USA, China, Rusland en eventueel UK, Frankrijk of Duitsland hadden gekund, verder is het puur ijdelheid), doet er voor hem al evenmin toe.

Dat de Kamer in ons land meende toch nog moeite voor hem te moeten hebben doen, ziet U onder de link. Dat is goed bedoeld, maar zinloos. De Kamer vindt dat Rusland zich niet moet bemoeien met de samenstelling van een commissie die op bezoek gaat. Dat klinkt beter dan het is. Stuurt een verstandige staat een geitje als ambassadeur naar het land van de Grote Boze Wolf? Vast niet, omdat het beter is voor iedereen dat niet te doen. Dat besef van diplomatieke wetmatigheden ontbreekt hier volledig.

Komt al dit gedoe de toekomstige Nederlandse relaties met het buitenland ten goede? Dat lijkt me uitermate onwaarschijnlijk. Rusland wil hem niet meer binnen laten, en dat zal niet veranderen.

Minister Blok ziet zaken scherp, is ietwat onhandig in zijn manier van uitdrukken maar desalniettemin kan (en zal door mij) niet worden getwijfeld aan zijn toewijding aan het welzijn van ons land.

Minister Kaag heeft hangups en een achtergrond die me niet bevallen, maar begrijpt iets van diplomatie (iets dat overigens fundamenteel verschilt met ‘relaties met het buitenland’) en zal ons land internationaal als het er op aankomt kunnen vertegenwoordigen.

Met dit alles in het achterhoofd is het totaal onvoorstelbaar dat Sjoerdsma ooit een functie van waarlijk belang in zijn hobby van bemoeienis met het buitenlandse beleid van ons land zal bekleden. Want Sjoerdsma is zacht gezegd geen diplomaat[1]. Veel landen zullen beseffen dat dit niet de man is waarmee men anders kan doen dan huichelen als je iets van hem wilt, en negeren als hij zich op blaast. Zo iemand stuur je niet weg om Nederland te vertegenwoordigen. Laat hij maar ergens burgemeester worden. Liefst in een gemeente met veel boeren – wie weet leert hij daar uit noodzaak zich wat diplomatieker te gedragen, waar hij intellectueel of uit eigen beweging niet toe in staat is.

---

1. Iets gechargeerd gezegd; diplomatie is de basis leggen voor het regelen van wat je hebben wilt, onderwijl veronachtzamend wat je persoonlijk graag zou zien gebeuren.