Natuurlijk is een gevaarlijk woord. Het impliceert meer vanzelfsprekendheid dan meestal wordt waargemaakt.

Kosten noch moeite worden gespaard ons duidelijk te maken dat het einde zomaar nabij kan zijn als we niet beter om gaan met de natuur. Omdat in het verleden de actie Red de Waddenzee heel succesvol was – de Waddenvereniging bleef jarenlang een van de grootste van Nederland – was vandaag de beurt aan paniek over de toekomst van de Waddenzee als w niet mee willen gaan in de sprookjes van de klimaathoaxers.

Niet dat ik er niet van overtuigd ben dat we netjes met onze natuurlijke omgeving om moeten gaan. Maar als je dan vraagt waarom iedereen vindt dat half Afrika dan hierheen zou moeten mogen komen zonder dat je de achterblijvers een fokverbod oplegt ben je een racist, Ik neem de moeite daarom maar niet meer, maar de vraag blijft recht overeind staan. Niet dat ik het antwoord niet weet, maar ik argumenteer niet meer met hysterische lieden die een zielig kinderlijkje verlaten op een strand een beter argument vinden voor hun eigen obsessies dan wijzen op de oorzaak van de dood van het kind.

Met de Waddenzee en het verhaal van vandaag is het niet anders.

De Waddenzee kan volgens een nieuw rapport sneller dan verwacht permanent onder water komen te staan. Dat komt mede door onderschatting van de na-effecten van gas- en zoutwinning. Nieuwe inzichten over de mogelijk versnelde smelting van ijskappen spelen ook een rol.

Dat het vandaag ook lekker weer is ontbreekt er nog maar aan, maar ik wilde dit niet al te cynisch bespreken. Toch is de vraag, waarom men zich er zo druk om maakt als natuurlijke oorzaken er schuldig aan zijn dat door veranderende omstandigheden een uniek stukje natuur verdwijnt. Het is evenzeer bekend dat er daardoor elders weer unieke omstandigheden ontstaan, en daar uit volgt dat ook de fauna zich opnieuw tot uitzonderlijke aanpassingen verleiden laat. Galapagos-eilanden en zo. Weliswaar op een andere plek en met andere uiterlijke kenmerken, maar zo is het leven.

Dat het leven zo is wordt echter door veel mensen liever ontkend. Het is nog maar een paar jaar terug dat meutes mensen diep verontwaardigd waren over het laten afsterven van grote dieren in de Oostvaardersplassen toen daarvoor te weinig voedsel beschikbaar blijkt. Vaak dezelfde mensen die boos protesteren tegen het bijvoederen van wilde zwijnen eten bate van de koninklijke jacht. Niet dat ik die jacht nodig vindt, maar het bijvoederen dus ook niet. Doe je het een, dan zul je het ander niet kunnen laten. Behalve als je de gemeente Amsterdam bent, en denkt dat je boven zoiets banaals als natuur staat, en je alleen medelijden hebt met die arme Bambi’s die je ziet.

Uit alles blijkt dat de verdieping van de Waddenzee een natuurlijk proces is dat iets versneld wordt door zout en gaswinning. Is dat een reden er mee te stoppen? Ik vind dat nogal, ehhh, nogal zelfingenomen. De dieren die zich niet langer senang voelen in de plaatsen waar het water stijgen zal zullen natuurlijk verkassen naar een ander deel van de Waddenzee, of verder weg als dat zo uitkomt. Misschien zullen er een paar uitsterven, maar dat is het bedrijfsrisico van dieren met een extreem kleine habitat. Hoe graag we het ook zouden willen, de wereld is geen dierentuin. En een dierentuin voor verdwenen habitats is dan misschien een mogelijk gat in de toekomstige toerismemarkt, heel natuurlijk kan ik het niet vinden.

Maar natuurlijk willen sommige mensen natuurlijk liever van een andere definitie voorzien. Iets minder natuurlijk, bijvoorbeeld.