Nu de regeringsverklaring is uitgesproken en door de diverse fractieleiders is gewogen, gaan we over tot de orde van de dag. Nieuwe gezichten, nieuwe kansen maar dezelfde decepties als altijd.

Dat werd afgesloten met een open deur waarbij vergeleken onze grenzen maar weinig voorstellen:

Het kabinet heeft beloofd de oppositie de komende jaren de reikende hand te bieden. De oppositie heeft beloofd, op sommige punten althans, met het kabinet mee te denken.

Geachte uilenballen der NOS, dat is de definitie van de werking van een parlementaire democratie. Dat u er niet aan gewend bent dat zo te zien werken is veelzeggend; dat u dat zelf niet beseft zoveel te meer.

Er werden gisteren wel al wat zaken geregeld die inderdaad moesten worden bijgesteld. De bezuiniging op de wijkverpleging wordt er uitgehaald. De gehele oppositie was het daar over eens geweest, en Rutte boog gracieus mee met de waaiende wind. Dat het het wisselgeld was voor een slim ingewoven eerste goodwill-gebaar leek de verslaggeving ontgaan, maar enfin. Rutte hield een slagje om de arm dat men wel in zou kunnen grijpen in de efficiëntie van de wijkverpleging, maar zegde toe dat het geen bezuiniging worden zou (al werd iedere kaasschaaf-bezuiniging sinds de jaren tachtig verkocht als een vergroting van de efficiëntie!). Grappig was dat PvdA-leider Asscher zó bang was dat men hem het primaat op dit puntje niet zou gunnen, dat hij zijn motie er over al in eerste termijn indiende. Zeer ongebruikelijk, maar wel kenmerkend voor zijn onzekerheid:

PvdA-leider Asscher en veel anderen dienden gisteren een motie in waarin de regering werd opgeroepen de dreigende bezuiniging van 100 miljoen euro te schrappen.

Kenmerkend was verder dat de oppositie niet veel kreeg van wat men weten wilde – goodwill kweken moet niet betekenen dat de Kamer zich iets kan gaan verbeelden. Over de gronden en vooral de aanjagers van het idee om de dividendbelasting af te schaffen kreeg de Kamer niets te horen (de reden staat overigens hier op VoL). Rutte weigert te vertellen waar het idee vandaan kwam en door wie het was ingestoken, maar dat deed nergens alarmbelletjes af gaan. Het EU-woord viel niet.

Het EU-woord viel wel in verband met de Nederlandse vlag die een prominenten plek krijgt in de Kamer, op voorstel van Geert Wilders en Kees van der Staaij (het lijkt me een mooie introductie als Khadjia Arib zich er voor de gelegenheid van een eerste foto in zou laten rollen, maar dat kan later nog). Het EU-woord viel vervolgens prompt doordat GroenLinks het voorstel wel steunde, maar ook in bracht dat de EU-vlag er naast zou moeten hangen. Dat lijkt daarmee het tegenovergestelde te verkondigen van het idee van Wilders en Van der Staaij beoogde, namelijk dat Nederland als soevereine staat zijn eigen vlag eert. Traditioneel betekende op een schip in tijden van de zeezeilvaart een tweede soevereine vlag dat het schip was veroverd en had gecapituleerd. Passend wellicht, maar niet wat je wilt uitstralen.