Vorig jaar werd voor het eerst sinds de val van Saddm Hoessein mosterdgas gebruikt in Irak. Nu is bekend door wie.

De geruchten waren er al langer, maar het kwam verschillende westerse staten beter uit het gebruik van mosterdgas vorig jaar toe te schrijven aan getrouwen van president Assad. Daar stonden weliswaar vraagtekens bij, maar politiek kwam het te goed uit om gedegen onderzoek te doen. Iedereen wist immers dat Assad …. et cetera. Overigens gebeurde dat om de hoek bij een plek waar IS zich had genesteld.

Nu is naar aanleiding van de mosterdgasaanval op de Koerden in Irak vorig jaar vastgesteld dat de bron van deze aanval IS was. Niet wat je noemt onverwacht, maar enfin, aangezien er geen Syrische of Iraakse overheid in de buurt te bekennen was, was de conclusie dat IS er mee te maken had logisch. En gewettigd, blijkt nu.

Onderzoek van de Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons (OPCW) heeft nu aangetoond dat de symptomen waaraan de Koerdische strijders leden waren veroorzaakt door mosterdgas. Chemisch is het geen ingewikkeld te produceren stof, zodat met een vrij basale chemische kennis al gevaarlijke granaten gemaakt kunnen worden.

Gaan we verder iets met deze kennis doen? Onwaarschijnlijk. Dat is het zieke van dit probleem: de landen die IS welgezind zijn, hebben geen belang bij het aan de kaak stellen er van. Dat deze informatie alleen door een diplomaat werd verstrekt op basis van strikte geheimhouding geeft al aan hoe de vlag hangt. Als we er belangen bij hebben, regeert de hypocrisie. Dat is een uitstekende les om in het achterhoofd te houden bij de aanstaande conflicten met bijvoorbeeld de Russen. Die zijn natuurlijk evenmin heilig. Maar wij zijn dat ook niet. En onze media maken zich net zo eenvoudig medeplichtig als welke dan ook. Wie de staatsmedia kritisch volgt, ziet hiervan dagelijks de signalen.