Moreel verwerpelijk! Dat was het oordeel van bibliotheekorganisatie Biblion over het recente boek van Boudewijn van Houten, waarvan we zaterdag een bespreking publiceerden.

Het leek me een aardig boek. Maar? Moreel verwerpelijk?? Ik vraag me dan al snel af: wiens moraal??? Bij bibliotheekclubs moet dat de heersende zijn zou je zeggen. En dan die van dertig jaar geleden, dat spreekt.

Desalniettemin heb ik er eens naar gekeken, want Tzum meldde het. Kop; NBD Biblion vindt laatste boek van Boudewijn van Houten moreel verwerpelijk (zijn hele oeuvre is zelfs ‘suspect’)

Wat zal de heer Van Houten gelachen hebben!

Betere reclame bestaat er niet.

Biblion maakte zich zelf onsterfelijk belachelijk met de zinnen:

Het boekje bestaat uit een veertiental korte opstellen geschreven door een vrouwelijke hoogleraar genderstudies. Daarin kijkt ze terug, vanuit het toekomstige jaar 2050, op enkele opvallende ontwikkelingen die onze samenleving de vijftig jaar daarvoor op cultureel, sociaal en politiek gebied heeft doorgemaakt. De tekst is vol scherpe en onnodige spot en kan met recht cynisch worden genoemd. De auteur (1939) steekt genadeloos de draak met zaken als immigratie, de dierenpartij, universiteit, literatuur, vrouwenbeweging of de democratie. Ook de media krijgen de wind van voren. Het zijn met name de progressieve idealen waar de auteur niets van moet hebben. Zijn conservatieve opmerkingen en aan racisme schampende uitspraken zijn in al hun vrijblijvendheid stotend en oneerlijk. De indirecte weg via de satire die hier wordt gekozen is laf. De opstellen zullen menige lezer onnodig kwetsen en dat is misschien precies wat de auteur ermee beoogt. Het boekje past in een oeuvre dat door velen bedenkelijk of zelfs suspect wordt beschouwd.

Maar ook in 1989 was dit te oubollig voor woorden. We hebben dus van doen met een waar fossiel, of een jonkie, dat de Mars door de Instituties opnieuw gaat doen, of gewoon geen beter baantje vinden kon, en op wie ook te weinig toezicht werd uitgeoefend. Als je niet beter wist zou je dit stukje op zichzelf beschouwen als satire. Het werk van Van Houten zit “vol scherpe en onnodige spot”, “met recht cynisch genoemd” en met als kroon op de inspanning:

“steekt genadeloos de draak met zaken als immigratie, de dierenpartij, universiteit, literatuur, vrouwenbeweging of de democratie”, afgemaakt met “uitspraken zijn in al hun vrijblijvendheid stotend en oneerlijk”

Zou dit gerecenseerd zijn door een vrouw? Dat iemand niets van progressieve idealen moet hebben vindt ze blijkbaar ook iets dat ongehoord is. Zodat de banale waarschuwing: “zal menige lezer onnodig kwetsen” niet als een verrassing kwam.

Wat een reclame! Voor Boudewijn van Houten is het betreurenswaardig dat dit stukje huisvlijt niet door een grote krant werd gepubliceerd. Wie leest zo’n recensie van Biblion nu? Bibliothecaressen die met hoogrode wangetjes het gewraakte werk zullen aanschaffen mogelijk, om dan licht teleurgesteld te moeten concluderen dat het hun lezers niet al te rauw op het dak vallen zal? Maar ja, die zijn opgegroeid met Henry Miller en Gerard Reve. Voor het muizige type dat dit schreef is dergelijke literatuur natuurlijk nooit van de Index Librorum Prohibitorum af gekomen.

Pas dan maar op voor bananen ook, meiske. Voor je het weet heb je au.