Dat de Mondkapjesdeal door het OM nu wordt behandeld als een kwestie van oplichting is toch wel redelijk bijzonder. De noodzakelijke omstandigheden werden immers door het ministerie zelf gecreëerd, dat vervolgens financieel in de eigen hysterie stikte.

Sywert en zijn maat worden uit hun stichting gezet, als opmaat voor een soort Pluk-ze-aanpak. Opmerkelijk, opmerkelijk, aangezien de stupiditeit van de Mondkapjesdeal een evidente blunder van het ministerie zelf was, dat vanuit druk door de publieke opinie dringend om een dergelijke deal verlegen zat. De gespendeerde 100 miljoen waren dus niet primair een kwestie van een zoektocht naar adequaat materiaal dat werd aangeschaft, maar een poging de publieke opinie te lijmen. En nu dit?

Vervolgens komt men met:

Volgens het OM blijkt uit onderzoek dat Van Lienden en zijn zakenpartners het netwerk en de goodwill van de stichting hebben gebruikt om orders binnen te halen voor hun eigen commerciële bedrijf.
De rechtbank heeft een curator aangesteld die nu kan onderzoeken of Van Lienden en zijn compagnons aansprakelijk gesteld kunnen worden voor de schade. Volgens officier van justitie Otto van der Bijl is de schorsing een belangrijke eerste stap om de miljoenenwinst terug te halen bij Van Lienden en zijn zakenpartners. Hij heeft niet de indruk dat het geld is weggesluisd: “We gaan ervan uit dat we het kunnen terughalen.”

Dat het OM thans vooral bezig is de winst van Van Lienden weer bij de stichting terug te brengen is al even opmerkelijk:

Van Lienden sloot aan het begin van de coronacrisis een deal van 100 miljoen euro met de overheid voor het leveren van mondkapjes. Hij beloofde dat kosteloos te doen, maar Van Lienden en twee zakenpartners richtten kort na het sluiten van de deal een bedrijf op waarmee ze wel degelijk winst maakten.
Volgens het OM gaat het om zo’n 30 miljoen euro. Na belastingaftrek keerde Van Lienden zichzelf 9 miljoen euro uit, zijn zakenpartners ieder 5 miljoen euro. Daarmee is de stichting flink benadeeld, concludeert het OM.

Dat roept de vraag op wat het OM nu beoogt. Wil men voorkomen dat de goede naam van de bestuursvorm ‘stichting’ wordt aangetast? Da kunnen we kort zijn, stichtingen worden dagelijks opgericht voor dergelijke doeleinden, en iedereen weet dat. Deze aanpak is daarom op zijn best hypocriet, en zal in het uiterste geval feitelijk ongewenste jurisprudentie genereren. “Daarmee is de stichting flink benadeeld”, zegt het OM? Dat is nog maar de vraag, ook gezien de kwestie waar dit kapitaal van de stichting haar oorsprong vond: bij de oprichters.

De basis van dit lawijt is de ietwat krankzinnige toezegging van Van Lienden dat alles ‘om niet’ zou gaan, gevolgd door de verontwaardiging in de media dat er aan verdiend was.  Vet verdiend. Zou het ministerie die 100 miljoen niet hebben uitgegeven aan die mondkapjes als men beter geweten had? Dat lijkt me een pertinente vraag, en het antwoord kan voor het ministerie niet geruststellend zijn: hun evidente incompetentie in aanmerking genomen stonden ze te dringen die Mondkapjesdeal te mogen sluiten, en de kosten waren voor niemand een kwestie.

---

Meer over de Mondkapjesdeal vindt u hier.