Milieu belastend voedsel, wat doen we er mee? Belasten natuurlijk! Althans, dat is de logische gedachte van het collectivistische onbenul dat zich als onze huidige elite beschouwt. Maar welke consequenties heeft dat?

Om te beginnen met Denemarken. Daar denkt men na over “ethiek”.

The Danish Council of Ethics recommended an initial tax on beef, with a view to extending the regulation to all red meats in [the] future. It said that in the long term, the tax should apply to all foods at varying levels depending on climate impact. [Emphasis added.]
The council voted in favour of the measures by an overwhelming majority, and the proposal will now be put forward for consideration by the government.

Wie wel eens in Amsterdam komt, weet dat dit gedachtegoed geruisloos de hoofdstad van Nederland al overgenomen heeft. Afgezien van een enkele Aldi en hoekjes van de Appie H. (in 020 vrijwel alleen beconcurreerd door EKO-plaza’s en Marqt-supers)  is het gezond eten wat de klok slaat. Op het misselijkmakende af. De prijzen in de EKO-plaza – die ik eergisteren aan het handje van een kapitaalkrachtige vriendin bezocht – waren onsmakelijk hoog. Dat ik in een Marqt kwam is al wat langer geleden, maar de levendige herinnering aan verschrompelde waren die gegarandeerd veel gezonder zijn heeft me nog lang in mijn dromen achtervolgd.

Dapper houden de consumenten van Marqt-waren vol dat het langer goed blijft. Brood dat nog nèt geen pootjes krijgt wordt gewoon verkocht alsof het zojuist uit de oven kwam, en dat voor prijzen alsof het elk moment geclaimd kan worden door een peloton hongerige onderduikers.

Het meest verbazingwekkende blijft dat het niemand iets lijkt te kunnen schelen. Een enkele keer klaagt er iemand op een borrel dat het leven steeds duurder wordt, maar de meewarige blikken van kapitaalkrachtiger kennissen smoren dergelijke protesten eenvoudig en definitief. Nergens wordt zoveel geitenmelk verkocht als in de Amsterdamse grachtengordel, zodat ik me steeds wanhopiger af vraag wat het verband zou kunnen zijn. Begrijpen wil ik het niet, maar een verklaring is desalniettemin welkom – begrip voor waanzin is de helft van de weg naar vergeving.

Zelf eet ik in Amsterdam vooral krentenbollen met echte boter. Maar zelfs die zijn in Amsterdam van de Aldi beter dan van de AH.