De moderne puberteit heeft een probleem. Verscheidene, eigenlijk. Puberteit wordt wel gedefinieerd als volwassen worden door je af te zetten tegen ouderlijk gezag. Als je die gedachte toepast kom je al een stuk verder.

Wat puberteit in ieder geval NOOIT is, is een deemoedig volgen van een door ouders uitgezet pad. Een deel van de kinderen in een bepaald leeftijdscohort valt hier juist zeker binnen, maar veel meer dan een derde zal het niet zijn. Je aanpassen aan wat je ouders willen is zo jaren vijftig ( wannéér??), dat geen kind er toe over te halen valt. Er moet toch een betere wereld te vinden zijn dan die uitgebluste doffe ellende die je ouders je voorspiegelen? En die verbleekte verhalen over een wilde jeugd die niemand de vertellers – zonder hun relaas – ooit zou hebben toegeschreven? Een suffe leefomgeving daagt uit het avontuur te zoeken, zeker als men denkt dat dat zonder veel risico gebeuren kan.

En dat is waar het fout loopt. Want tegelijkertijd moet de wereld die je gaat verkennen óók veilig zijn, want dat zijn de kinderen zo gewend. Zodat het huilen hen al snel nader dan het lachen staat indien er tegenslagen optreden, er geen vangnet is, en anderen geen lippendienst bewijzen aan de illusies waarmee ze zijn grootgebracht.

Deerniswekkend.

Deze mensen zijn sociale ballast voor toekomstige generaties. Gedoemd om mokkend het onderwijs te vervuilen voor de komende vijftig jaar, want wat moet je anders met hen doen? Dom zijn ze niet, zodat ze zullen worden ingezet voor de opvoeding van volgende generaties. Waardoor een waarachtig perpetuum mobile ontstaat, omdat ze tegen de verdrukking in zullen proberen de ooit opgedrongen  denkbeelden aan hun leerlingen over te dragen.

Neem nu het puberteitsgedrag van de Belgische klimaatstakende leerlingen: Deze kinders zijn actief geworden op basis van een idee-fixe dat hen door gefrustreerde goed-doeners is ingepompt: dat zij zo mogelijk de wereld kunnen helpen redden.

Het is goedbedoeld allemaal. Natuurlijk. Dat is het altijd. Herinnert u zich nog de grote anti-kernwapendemonstraties in Nederland? Eind van het liedje was dat de Sovjet-Unie economisch ten onder ging terwijl ze poogde de Amerikaanse ontwikkelingen bij te benen. Dat hadden wij bijna helpen voorkomen. Maar nog steeds wordt heel Nederland hysterisch als het woord kernenergie valt. Gezien de reacties van afgelopen maanden – als het ging over de onvermijdelijkheid van kernenergie als alternatief voor bijstook van houtpellets voor wie die Klimaattransitie serieus overwegen wil – is die allergie voor het begrip kernenergie en aanverwante percelen erfelijk geworden.

Intussen lopen Belgische scholieren zichzelf en elkaar al twee weken gek te maken in Brussel omdat hen dat op school is ingepompt. Vorige week spijbelden er 3000 voor het klimaat, nu zijn het er al 12.500 als je het AD geloven moet. Kunstmatig gevoede hysterie, met puberteit en verzet tegen ouderlijk gezag als motor. Behalve de helft die de gelegenheid te baat neemt eens lekker een dagje uit de band te springen krijgt zo ongeveer de andere helft hiervan een klap van de bewustwordingsmolen, waarvan de gevolgen over dertig jaar nog merkbaar zullen zijn.

Dat de natuur en het milieu kwetsbaar zijn besef ik. Dat kinderen tijdens hun opgroeien dat nog veel meer zijn lijkt niemand te willen beseffen. Het manipuleren van pubers zou strafbaar moeten zijn.