De manier waarop het werk van moderne economen in de media wordt geciteerd staat in schril contrast tot de anekdotes die hier op tafel komen.

Ik mag me graag ergeren aan verhalen van economen als ik hun werk bezie en herken waar men zich liet leiden door politiek correcte overwegingen, of zelfs de eigen pre-occupaties. Dit korte interview geeft er aardige voorbeelden van, alsmede van de moeite die het kost zich er aan te ontworstelen. Dat is een omineus gegeven voor wat betreft andere zaken die om minder direct herkenbare redenen worden weggewuifd.

De gedachte dat een onderzoek moet leiden naar de verwachte conclusie zou als ongewenste herkenbaar moeten zijn,. maar is dat ook bij deze econome niet a priori – terwijl ze een heel vooraanstaande leerstoel bekleed. De eerste zin hieronder is wat dat betreft al volkomen vernietigend: researchers sometimes need to give up their preconceptions. Zou dat geen uitgangspunt moeten zijn voor wie wetenschap bedrijven wil? Natuurlijk zou het dat moeten zijn, maar it laat zien dat het eerder wordt gezien als uitzonderlijk dan als reguliere attitude.

Het is daarom geen wonder dat veel uitkomsten van onderzoek door moderne economen door gewone mensen met zoveel achterdocht worden bezien. Dat dat bij de pers nog het minst zo is, is al even zo interessant – voor psychologen.

Rachel Griffith uses the example of the calorie paradox to illustrate how researchers sometimes need to give up their preconceptions and go with what they see in the data.

The data that come out of research do not always reveal the findings that those working on them expected and researchers need to be prepared to reassess the preconceptions they may have brought into a project. Rachel Griffith illustrates this point with two examples from her career, including the paradox of increasing obesity built on a falling calorie consumption, and advocates the power of curiosity-driven research.

Duur: 3:22

Publicatie 30 juli