Drachten krijgt een messenverbod. Het is treurig te moeten constateren dat het de burgemeester van die gemeente klaarblijkelijk in de bol geslagen is.

Heel erg verbazen doet het niet. Het is een kenmerkend soort onredelijkheid die niet heel veel verschilt van de aanleiding: mensen die uit gefrustreerde machteloosheid op elkaar in steken.

Dat een gebrek aan moreel besef, een vrijwel ontbreken van sancties die indruk zouden kunnen maken en een toegeven aan de eigen opwellingen er ook mee te maken zullen hebben doet daar verder niets aan af. Maar ook de aankondiging van burgemeester Rijpstra valt daar onder:

Burgemeester Rijpstra van de Friese gemeente Smallingerland, waar Drachten onder valt, pleit voor een landelijk verbod op messen in de openbare ruimte. In zijn eigen gemeente stelt hij sowieso een verbod in.

Dat kan hij wel zeggen, maar de wet geeft hem er geen ruimte voor dat 100% effectief te doen. Bovendien is het snijden van vlees in een restaurant, op een boerenerf of in een andere professionele hoedanigheid geen pretje als je lemmet niet langer dan een paar centimeter is. Ook de totale hoeveelheid nu beschikbare messen in Drachten kon nog wel eens tegenvallen.

Kortom, dit valt niet te handhaven, en als die burgemeester niet zo gefrustreerd en over zijn toeren was geweest had hij zich wel bedacht eer zich belachelijk te maken. Maar nee:

De burgemeester realiseert zich dat handhaving van een verbod lastig is. “Maar als je iets zegt, moet je het ook doen”, zegt hij. “We moeten goede afspraken maken met de politie en het Openbaar Ministerie, zodat de politie ook preventief mag fouilleren.”

Een ingewikkelde manier om iedereen lastig te vallen met iets dat een kleiner aantal duidelijk gemaakt moet worden. Iets dat overigens weinig met messen te maken heeft, maar meer met moraal, zoals in het begin van dit stukje al aangegeven.

Rijpstra laat hiermee vooral zien binnen welke parameters de moderne bestuurder moet werken en waarom dat een onmogelijkheid is. Probleemgroepen mogen niet benoemd worden op straffe van een Regentesk ostracisme. Maar ook als je dit benoemt wordt er niets gedaan dat helpt. Want koeltoer, daar mag je niet in ingrijpen. Voorlopig is Rijpstra echter compleet over de rooie om zijn eigen oplossing:

Maar Rijpstra wil ook dat de Tweede Kamer in debat gaat met minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid. “Hij moet kijken of we landelijk dezelfde regels kunnen toepassen. Misschien een maatregel van bovenaf voor alle gemeenten. Nu kan een gemeente zelf besluiten of ze een verbod op messen wil, maar een dergelijk incident kan ook gebeuren in een gemeente waar nooit eerder iets is gebeurd.”

Want ieder kind dat uit zijn couveuse wil is een potentiële moordenaar? Het is heel mooi van Rijpstra dat hij mensen uit elkaar wil houden, maar sociale conventies moeten dat bewerkstelligen. Fysiek uit elkaar houden van verscheurende roofdieren is een doodlopende weg. Wie dat niet beseft moet zelf nodig worden verpleegd.

Op dit moment zijn vlindermessen, valmessen, stiletto’s en messen met dubbele snijkant al verboden. Inklapbare messen met één snijkant met een totale lengte tot 28 centimeter zijn niet verboden.

Wie weet hoe dodelijk een Stanley-mes (lemmet een paar millimeter, één snijkant) in bekwame handen al is praat niet over een messenverbod. Het is de zoveelste poging om de kern van de zaak heen te blijven draaien. Of krankzinnigheid, inderdaad.

---

Eerder had ik het al over de hypocrisie van de ‘stille tocht’;  in Drachten voor dit slachtoffer. Dit messenverbod is niet meer dan een stap[je verder op hetzelfde pad.