Dat meer toezicht en meer controle minder vrijheid betekenen is een oud dilemma. De mate waarin het bestaande evenwicht nu verschuift zonder dat de overheid het dilemma nog ziet echter…

Wie de geldstroom kanaliseert en  beheerst, beheerst de maatschappij.

Voor 1 januari 2020 moeten politie, Belastingdienst, het Openbaar Ministerie en bijzondere opsporingsdiensten geautomatiseerd bankgegevens bij Nederlandse banken kunnen opvragen, althans, als alles volgens planning loopt. Dat heeft minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid laten weten.
(..)
Het wetsvoorstel voor de Wet Verwijzingsportaal Bankgegevens regelt dat banken en andere financiële instellingen die rekeningen met een IBAN-nummer aanbieden worden aangesloten op een portaal waarin overheidsdiensten geautomatiseerd gegevens kunnen opvragen over klanten van deze instellingen.
(..)
Banken worden wettelijk verplicht om bevragingen via het portaal geautomatiseerd te beantwoorden. Grapperhaus merkt op dat Nederland met het Verwijzingsportaal Bankgegevens wil voldoen aan de verplichting van de Europese Unie om te voorzien in een geautomatiseerd centraal opvraagsysteem voor identificerende gegevens van banken en betaaldienstverleners. Vanaf augustus 2020 moeten alle EU-lidstaten hieraan voldoen. Het systeem in Nederland zou voor 1 januari 2020 in gebruik moeten worden genomen.

In zekere zin grijpt de EU de burger dus in een steviger houdgreep. Gaat dat werken? Voor het overgrote deel wel natuurlijk. En mensen die echt geld te verbergen hebben gaan daarvoor naar het buitenland, en stallen het buiten de EU. Desnoods op een eiland in de Stille Oceaan (makkelijker dan u denkt) of in Hong Kong, om maar eens wat logisch kandidaten te noemen. In zekere zin is dat ook wat gebeurde toen rond 1970 Europese sociaaldemocratische regeringen dachten hun burgers vrijwel oneindig te kunnen belasten.

Dat de overgrote massa van multinationals sindsdien ook gebruik heeft gemaakt van dezelfde mogelijkheden (waardoor overheden nu steen en been klagen over die bedrijven die maar geen belasting betalen) lijkt al weer uit het collectieve geheugen verdwenen, en nu roept men eenvoudig dat het de schuld van die bedrijven is. Niets gebeurt echter zonder oorzaak, niet alleen de gelegenheid maakt de dief, maar noodzaak al evenzeer.

Intussen blijft de lastendruk voor de modale burger stijgen. Hogere BTW, hogere energiekosten (zaken waaraan niemand ontkomt om dat in het land waar men leeft af te rekenen) en binnenkort dus steeds meer belastingcontroles. Grote bedrijven hebben hun geld al aan deze controle onttrokken, dus minder geld moet de overheid nu beter proberen te controleren. Totdat iedereen gelijk wordt, en alleen de overheidssalarissen nog het verschil maken kunnen? Het is een droom van oude socialisten, en het informatietijdperk lijkt hen en hun ideeën een nieuwe kans te bieden.