Alles heeft met alles te maken. Gisteren ontstonden in de Benelux rellen omdat Marokko zich voor het WK voetbal plaatste. Die rellen waarbij gisteren werd gepoogd diverse Nederlandse en Belgische steden handmatig af te breken steden hebben de zelfde wortels – en dat zijn niet die van het voetbalvandalisme.

Gisteravond laat zag ik iemand tweeten dat er geen enkel politiek element te ontwaren viel in de rellen die uitbraken. Aangezien ook in de politiek alles met alles te maken heeft ben ik het daar niet mee eens, maar wèl in de zin dat het een stap verwijderd is van het directe falen van de politie de orde te handhaven dat we gisteren zagen. Het is namelijk een gevolg van veertig jaar nefast beleid. Vooral de Nederlandse politie stond er bij en keek er naar. Op eenzelfde wijze als ouders die hun kinderen niet hebben opgevoed, vertederd kunnen kijken naar hun kinderen die andermans spullen slopen – iets dat ik hemeltergend veel te vaak heb moeten meemaken.

Het falen van de politiek is in dezen navenant evident.

En zoals vaak werd het in de media aanvankelijk verdoezeld. Die misplaatste vertedering was in de Teletext-berichtgeving zo herkenbaar dat het misselijkmakend is.

Tussen Brussel en diverse Nederlandse steden was gisteren wel van begin af een groot verschil merkbaar. De Belgische politie heeft veel meer de reputatie dat ze niet met zichzelf wil laten spotten, en trad dus meestal eerder op. Ditmaal niet. Maar het verschil tussen de inzet van waterkanonnen en agenten die met zich laten sollen om de lieve vrede te bewaren scheelde mogelijk iets. Afijn, we vervallen in herhalingen, maar:

You had the choice between war and dishonour. You chose dishonour and you will have war.

Wil ik oorlog of iets dergelijks? Ik zou wel gek zijn. Maar wie de vrede wil bewaren zal in ieder geval elke indruk van zwakte en partijdigheid moeten vermijden.

Hier en daar worden wat incidenten gemeld, en de politie adviseert u het centrum van de grote steden te mijden. Dat laatste is altijd een goed advies. Maar als het zo begint weet je dat het nog erger zal worden, de avond is lang en de jeugd gaat nog tegen elkaar op bieden.

In Brussel raakten 22 agenten gewond. Maar ook in Brussel werd niemand opgepakt, zo lijkt het. Ook de Belgische politie was dus niet in staat de massa voldoende onder controle te krijgen om arrestaties te verrichten. Maar om dan achteraf de beelden van bewakingscamera’s te gaan bekijken en vele uren gaan besteden aan de moeizame opsporing van diverse raddraaiers die er genadig van af zullen komen is al evenzeer disproportioneel. We zullen er beter aan doen te wennen aan het idee dat wie we niet gelijk oppakken, niet zal worden gepakt. Zoals het nu gaat is veel onbevredigender, en als de politie daarop niet berekend is meten we naar een nieuwe politie. En in godsnaam een nieuw management, dat vooral.

Dat in Den Haag de ME ingreep klinkt stoer, maar het wijst er ook op dat men precies wist wat er zou komen – ongeacht het resultaat van de voetbalwedstrijd. De kwestie is dus niet dat de voetbalwedstrijd zelf aanleiding gaf tot rellerigheid, maar de opgefokte sfeer die er het gevolg van was. Maar omdat een opgefokte sfeer vanzelf ontstaat als men zich ergens druk om maakt, weet je vooraf dat je dient in te grijpen. Dat men dat in Amsterdam naliet is het zoveelste voorbeeld van de incompetentie in Amsterdam, waar de tijdelijke burgemeester – ironisch genoeg zojuist gepensioneerd als burgemeester van Den Haag – weer eens een kwalijke rol in speelt.

In Brussel is er in ieder geval al irritatie over deze poging tot het ‘voorkomen van escalatie’. Dart moet ik in Nederland nog zien komen. Hier regeert de angst van regenten dat de daden van de politie zich wel eens tegen henzelf zouden kunnen keren. Daarbij vergeten ze dat het gebrek aan actie hen evenzeer zal worden aangerekend. Hoe lang dat bij klagen blijven zal is de beste vraag van dit moment.

En daar komt nog iets bij. De relschoppers die men gisteren wilde appeasen zijn in Nederland niets anders gewend. Er groeit nu een generatie op in de Marokkaanse achterbuurten die nooit heeft meegemaakt dat de politie gezag uitoefende. Het ontzag is daarom dicht in de buurt van nul, en vergelijkbaar met dat van inbrekers voor de eertijdse stadswachten – die toch niets (terug) mochten doen..

.

.