Door de hele EU wordt al een paar weken door Marokkanen gedemonstreerd tegen het bewind in Marokko. Nicolette Geveke ging in Amsterdam eens kijken bij die Marokkaanse demo, en constateerde enige bizarre wetenswaardigheden.

Wie beperkingen wil opleggen aan demonstraties begeeft zich op een zeer gevaarlijk hellend vlak. Maar wat te doen als organisaties geen zelfreinigend vermogen hebben, en onbekend lijken met onze letter ‘R’?

De letter ‘R’ van altijd proberen Rekening te houden met elkaar, gebaseerd op de gouden regel van het christendom, het hindoeisme en het Confucianisme “wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet”. Die gouden regel heeft als bonus de kleine letter ‘r’ : de ‘r’ van reciprociteit: als iedereen rekening houdt met de ander, is het leven een stuk aangenamer.

Idylle
Museumplein: zondagmiddag, 27 graden in de schaduw: de jeunesse dorée van Amsterdam loungt op het gras onder de schaduwbrengende bomen aan de westzijde van het Museumplein. Verderop in de zon liggen de balkon- en tuinlozen te bakken. Zacht speelt een saxofonist pianobarmuziek. In de nabijheid staan foodtrucks met warme biologische happen en weinig klandizie. Op de achtergrond is de maandelijkse ‘Museum Markt’ met eigentijdse schilderijen, sieraden, keramiek en mode. De tegenwoordig minder geliefde toeristen waren schaars. Kortom Nederland was even terug.

Decibellem
Onze idylle werd helaas verstoord door de komst aan de oostzijde van het Museumplein van zo’n 240 Riffijnse demonstranten en naar het leek dito decibellen. Er was een tiental agenten en BOA’s aanwezig, maar die stonden daar te staan. Waarom grepen ze niet in toen bleek dat het geluid onnodig veel te hard stond? Wie onnodig twee keer claxonneert krijgt een boete van maar liefst €250,- tot €370,-, maar een middag het vertier van anderen versjteren blijft ongestraft. Dat is meten met twee maten. Mochten politie en BOA’s niet optreden?

Georganiseerde demo’s
De Riffijnse demo’s die deze maanden overal in Nederland en de rest van Europa [1] worden gehouden zijn geen ‘normale’ uitingen van ongenoegen tegen de politiek van de Marokkaanse regering jegens hun ras- en cultuurgenoten aldaar, maar worden vanuit een oppositionele organisatie in Marokko georkestreerd. Daarom zorgde een ingehuurd Nederlands echtpaar ook voor rechtstreekse videobeelden voor de mensen daar in de bergen.

Seksisme
Net zoals de dag ervoor was er eerst een demonstratieve optocht vanaf de Dam. Zaterdag was het evenement echter alleen voor mannen bedoeld, terwijl de zondag speciaal was voor vrouwen. Ja, u leest het goed: een demonstratieve sekse-scheiding. Dat is nogal pretentieus van zo’n marginale organisatie, om twee dagen achter elkaar verantwoordelijk te willen zijn voor verkeersopstoppingen en allerlei onnodige kosten voor de Gemeente/bewoners van Amsterdam! En dat voor kwesties in het buitenland waar Nederland geen enkele invloed op heeft, en waar de meeste Nederlanders geen affiniteit mee hebben.

Ongeïnteresseerd
Ook hier bleek dat in de meeste culturen mannen meer geïnteresseerd zijn in politiek dan vrouwen, want de mannenoptocht zaterdag trok acht keer meer deelnemers dan die op zondag. Zoals op de de foto’s is te zien was zondag de man/vrouw scheiding niet goed gelukt. Wat deden die mannen daar? Hadden ze het niet goed begrepen? Moesten ze hun vrouw controleren? Of waren het controleurs van de moskee of de lange arm van die organisatie daar in de Rif?

Het is uiteraard geen sinecure – in subtropische hitte als vrouw gekleed in ijstijd-outfit, met kleine kinderen en een kinderwagen twee kilometer te lopen. Vooral als men vanwege de tekst in een 1400 jaar oud boek meent de hele dag niet te mogen eten en drinken. Een ding is zeker: de meeste mensen oogden weinig gemotiveerd. Dus waren zij wellicht geronseld, of door hun echtgenoten gesommeerd?

Taal
Vanuit een zeecontainer met Pipo-wagen-aspiraties werden de aanwezigen toegesproken. De helft ging in het Amazighs/Berbers/Riffijns, dat door 1,5 miljoen Marokkanen in Europa wordt gesproken, en door 5 miljoen Marokkanen in hun thuisland, en dat kan ik niet verstaan. Waarom zo’n demo in de publieke ruimte waar nauwelijks Marokkanen voorbij komen? Waarom deels in een taal die Nederlanders en andere buitenlanders niet verstaan? Als het er niet toe doet dat het publiek wordt overtuigd omdat het ging om de live-verbinding met de Rif, waarom houden ze hun manifestaties dan niet gewoon ergens binnen? Dat scheelt toch weer politieagenten en obstructie van het verkeer. Moskeeën hebben vaak meer dan genoeg instructie/vergaderruimtes. We waren overigens de enigen die aan kwamen lopen. Verder niemand bleek geïnteresseerd in boze Marokkanen. Sterker nog, veel demonstranten leken zelf niet echt enthousiast en gingen er steels van door.

Intersectionaliteit en White Supremacy
De leidster hield een betoog waarin ze onder meer zei, dat de Riffijnen worden onderdrukt door de Marokkaanse regering, dat ze moeten leven in armoedige omstandigheden die niet van deze tijd zijn, en dat ze had geleerd dat je het meest bereikt door brede samenwerking – zoals met de anti white supremacy beweging. Dat laatste kwam me bekend voor: iets dergelijks zei de Libanese-Belg Dyab Abou JahJah – die weer de politiek in wil – onlangs ook. Dus als ik het goed begrijp deugt er niemand in de visie van de Riffijn behalve zijzelf: de regering van Marokko doet het verkeerd en wij in Nederland zouden lijden aan white supremacy. In het kader van die intersectionaliteit mocht ook een een Koerd, van een groepering die het aan de stok heeft met de Turkse regering, zijn ongenoegen spuien.

Amnesty International
De spreekster van Amnesty International was op haar hoede: ze sprak kort en zei eigenlijk alleen “dat A.I. uiteraard voor vrijheid van meningsuiting is, maar dat ze zich niet uitsprak over andere zaken waar de demo over ging”.

Gevangenen
De demo ging kennelijk ook om solidariteit met een dertigtal gevangenen. Daartoe waren witte A-3‘tjes uitgedeeld met telkens een naam. Ik heb twee mensen gevraagd iets over ‘hun’ gevangene te vertellen, maar er was of een taal-probleem, of betrokkene wist überhaupt niet over wie het ging. Die posters moesten op het eind weer worden ingeleverd. Voor de volgende keer? Dat zou zijn op 2 juli in Den Haag, maar de organisatie wist het niet zeker.

Gedicht
Er werd ook een lang gedicht voorgedragen. Eerst in het Riffijns en daarna in Nederlandse vertaling. De relatie tussen gedicht en de thematiek van de demo is mij niet geworden. Merkwaardig: alleen het gedicht was in twee talen, de rest òf in het Nederlands òf in het Riffijns.

Discrepantie?
Was er sprake van een discrepantie tussen de toespraken die in het Nederlands werden gehouden, en de toespraken die wij niet konden verstaan??? Ik geloof niet dat iemand dat zou kunnen zeggen. Waarop je je opnieuw af vraagt waarom wij in Nederland met deze demonstraties worden lastig gevallen.

---

1. Zie ook de comments onder het stuk onder deze link.

---

---

Dit artikel verscheen eerder op Polderland

Alle foto’s ©NicoletteGeveke