Lokale journalistiek & kwaliteit
De gemeente Leiden wil een fonds oprichten om lokale journalistiek te stimuleren. Dat klinkt heel mooi en betrokken, maar wat bedoelt men er eigenlijk mee?
Het is duidelijk goed bedoeld, laat ik dat voorop stellen. Maar wat precies kwaliteit is in de journalistiek? Dat is landelijk al niet altijd even makkelijk vast te stellen, zodat ik mijn hart vast houdt voor hoe men dat op lokale wijze denkt aan te pakken.
Het begin is aardig:
De onderzoekers betogen dat er geld beschikbaar gesteld zou moeten worden specifiek voor onderzoeksjournalistiek, omdat het belangrijk is dat burgers toegang hebben tot betrouwbare en onafhankelijke informatie.
En daarna gaat het direct gigantisch mis:
Daarnaast stellen de onderzoekers dat de journalistiek meer doelen dient dan de functie van de waakhond van de democratie. Het zorgt voor het creëren van een gemeenschappelijke lokale identiteit en een gedeeld gemeenschapsgevoel. De onderzoekers stellen dat lokale journalistiek daarom als een bijzondere economische waarde beschouwd zou moeten worden.
Het creëren van een gemeenschappelijke lokale identiteit en een gedeeld gemeenschapsgevoel??? Heeft men daar de gemeentelijke voorlichting niet voor? Als journalistiek zich bezig gaat houden met het helpen creëren van een gemeenschappelijke identiteit staat het bij mij te boek als agitprop. Met journalistiek heeft het niets te maken. Natuurlijk kan er door een discussie over en onderwerp een gevoel van gemeenschappelijkheid ontstaan, maar dat als doel hebben van een journalistiek product is eenvoudig abject.
Op dezelfde webpagina kwam ik een linkje naar een SP-voorstel van een paar maanden terug tegen waar ik het wel heel erg mee eens ben: de helft van de voorlichters bij ministeries met volgens de socialisten weg. Je zou om die reden SP kunnen stemmen, want de noodzaak hiertoe is een waarheid als een koe.
Maar waar het me hier om gaat is dat de gemeente Leiden het verschilt tussen voorlichting en journalistiek niet goed schijnt te begrijpen. Verslaggeving en kritische beschouwingen, daar gaat het om. Mensen die vanuit gemeentelijke fondsen worden gefinancierd om te helpen met het creëren van een gemeenschappelijke lokale identiteit en een gedeeld gemeenschapsgevoel zijn geen journalisten, hoogstens goedkope amateurvoorlichters. Daar zit niemand op te wachten.
Quote= “De gemeente Leiden wil een fonds oprichten om lokale journalistiek te stimuleren. Dat klinkt heel mooi en betrokken, maar wat bedoelt men er eigenlijk mee?” /quote
Daar wordt mee bedoeld dat de politiek de journalisten om wil kopen.
Serieuze onderzoeksjournalistiek op dit lokale niveau bestaat al een jaar of 40 niet meer. Lokaal vinden we nu alleen nog de tikgeiten van de huis-aan-huis bladen die vooral drijven op advertenties van de lokale bedrijven. Je krijgt ze gratis in de brievenbus. Buiten de advertenties worden ze gevuld met nieuws over de lokale verenigingen over sport, filatelie, en dat soort berichtgeving. 14-Jarige van onze school kwalificeert zich voor het NK. Boer Harms is met zijn trekker in de sloot gereden, dat soort werk.
En bij de overige kranten die zich nog als lokaal kunnen profileren zoals Parool (Amsterdam) of Frieschdagblad is de onderzoeksjournalistiek ook al zo dood als een pier. Er werken alleen nog tikgeiten die overige media slechts schaapachtig wat na kunnen blaten.
De quote aan de basis van dit artikel (en van deze reactie) kan dus alleen gelezen worden in die zin dat de overheid haar grip op de berichtgeving nog niet totalitair genoeg vind, en dat ze meer grip wenst.
Nepnieuws, alternatieve feiten, schadelijke meningsvorming, bladiebla.
Uiteraard wil ‘onze’ overheid ons hiertegen beschermen.
Je kunt het ook lezen als
– de belastingen gaan omhoog, want …
– er komen (nog) meer ambtenaren die …
– de journalisten voor gaan schrijven welk nieuws gewenst is en wat niet.
Dat deed de NVJ 20 jaar geleden al.
Reden om het journaille -of het nou lokaal, nationaal, of internationaal is- volledig en absoluut te wantrouwen. En om raadsleden uit Leiden de keuze tussen zelfmoord en de Ceauçesku oplossing te bieden.