De combinatie van Femke Halsema & gezag intrigeert me al langer. Nu het lot haar in Amsterdam ook nog een links gemeentebestuur toebedeelt wordt de spanning me bijna teveel.

Want links en gezag is een schizofrene combi. Men is er niet voldoende aan gewend met anderen te overleggen, zodat het nogal eens ontaardt in geblaf als een geharnast GroenLinkser plotseling ergens op het pluche belandt. Een lokale confrontatie van culturen eindigt niet zelden in het vlotte vertrek van de blaffende nieuweling.

Een burgemeester heeft nu eenmaal meer belangen dan partijpolitieke alleen, en het voorbeeld van de PvdA in Amsterdam zal terugkijkend een uitstervend model blijken, want daarvoor is het electoraat tegenwoordig te fluïde. Dat zal op termijn betekenen dat het vriendjespolitieke clientèlemodel van Asscher & co steeds meer overgaat in een diverser ambtelijke organisatie dan de linkse politici van nu lief zal zijn. En dat garandeert weer nieuwe confrontaties, want ‘links’ is van oudsher synoniem voor verzet tegen gezag. Derhalve heeft een GroenLinkser die burgemeester wordt niet meer dan twee opties:

• Onderdeel worden van het gezag
• Opkrassen na anderhalf tot twee jaar steeds harder wordende confrontaties met het ambtelijk apparaat.

Vergis u niet: meer smaken zijn er echt niet. Nu hoeft u zich om Halsema niet druk te maken. Niet alleen is zij herkenbaar als ongelovig in de principes die haar eigen partij kenmerken; al voor haar vertrek uit Den Haag leek zij al onderdeel van het systeem geworden. In dat verband was haar vertrek óók erg goed getimed, want ze begon zèlf een element van gezag binnen GL te worden. Met haar vertrek bewees ze zowel de werking van gezag als de uitwerking er van op GL goed te begrijpen.

Maar nu zit ze in Amsterdam opgescheept met Rutger Groot Wassink. Als vertegenwoordiger van het gezag is Halsema dè autoriteit in Amsterdam, maar politiek speelt zij tweede viool onder RGW, die zich ook nadrukkelijk gedraagt als de lokale Führer (wie inspraakavonden organiseert ná het betreffende besluit al te hebben doorgedrukt verdient een dergelijk epithet ten volle – ‘blaffen’ is óók een gezagsprobleem.).

Het is een kwestie van tijd eer burgers zich bij de burgemeester gaan beklagen over het gedrag van het stadsbestuur. Dat kan op termijn alleen maar leiden tot confrontaties die men zo lang mogelijk binnenskamers zal houden. Maar dan? Van RGW zijn ze in Amsterdam voorlopig nog niet af, want er is geen gemeente in Nederland die hem zal voordragen als burgemeester. Zijm eigenzinnigheid staat garant dat RGW ooit de bom zal laten barsten en dat wat binnenskamers bleef op straat komt te liggen.

Soms wordt de spanning van de anticipatie me bijna teveel.