Links en haar veronderstelde relevantie
Bij het minste of geringste dat Links betreft, beginnen de Nederlandse MSM al te kakelen. Dat dat bij fusiegeruchten zoveel luider klinkt verbaast derhalve niet.
Als linkse prominenten een eenduidig geluid produceren, is de opwinding al helemaal niet meer niet te overzien. Zoals vandaag de staatsomroep weer eens laat zien:
PvdA-fractieleider Kuiken heeft zich uitgesproken voor het vormen van een gezamenlijke Eerste Kamerfractie met GroenLinks. Daarmee schaart ze zich achter het standpunt van haar partijbestuur.
Tòòòktoktotktok! Toktoktok!
Alsof linkse idealen het hoogst haalbare der mensheid vertegenwoordigen? De lijst prominenten suggereert al anders: een collectie losers die in de Nederlandse politiek elk op hun eigen prominente wijze hebben gefaald – zowel voor hun partij, als voor hun kiezers. Het zijn geen mensen waarvan je verwacht dat iemand er een straat naar zou willen noemen, en elk heeft jarenlang naar vermogen aan de genoemde versnippering bijgedragen. Dat is dan wel weer komisch, hoezeer het ook de tragiek van de ‘prominent’ illustreert. Kuiken:
“Ongelijkheid verkleinen, bestaanszekerheid vergroten en een mooie toekomst voor onze kinderen bouwen. Dat doen we samen sterker dan alleen en daarom zoeken we naar mogelijkheden om progressieve krachten te bundelen”, zegt Kuiken op Twitter. “Ik ben voorstander van een volgende stap om een links blok te vormen en steun het voorstel van het partijbestuur om in een nieuwe Eerste Kamer één fractie te vormen met senatoren van PvdA en GroenLinks.”
Er wordt ook gesproken over een historisch momentum.
Vandaag schrijven prominenten van beide partijen een open brief in de Volkskrant waarin ze oproepen de krachten te bundelen om linkse idealen te kunnen realiseren. Onder hen zijn Diederik Samsom, Bram van Ojik, Job Cohen, Jolande Sap en Wouter Bos.
Op 11 juni wordt op een PvdA-congres gestemd over een motie die oproept tot het vormen van een gezamenlijke Eerste Kamerfractie met GroenLinks, terwijl diezelfde dag de uitslag van een bindend referendum onder de leden van GroenLinks over dezelfde vraag bekend wordt.
Dat historisch momentum is werkelijk een komisch begrip, als je beseft dat de belangrijkste reden waarom beide partijen er nu toe genegen zijn is gelegen in de nieuwe vaste omvang van de PvdA, die Links heeft doen beseffen dat hun natuurlijke omvang in de Kamer geen 50 of zestig zetels is – zoals ze zelf graag geloven – maar hoogstens iets van 40, over vier partijen verdeeld.
Graag wil ik ook herinneren aan de fusie van het CDA, toen bij linkse partijen optimistisch werd opgemerkt dat het de ultieme krimp van confessionele partijen markeerde, als eindpunt van een lang gaande zijnd proces. Zal dit plan voor Links een beter perspectief bieden? Hoogstens tijdelijk – tot de oprichting va de volgende linkse splinter, en de volgende electorale implosie van de aanstaande fusiepartij, na stevig onderling gekrakeel over lijstvolgordes. Dat de PvdA op deze manier in één partij komt te zitten met vroegere communisten is een ironie die aan de prominenten van vandaag niet is besteed. Hoogstens illustreert het een gebrek aan noodzakelijk historisch besef. Zó onverwacht. Dat doet de SP een stuk beter.
Meer – laatdunkend – commentaar op Links en de PvdA vindt u hier.
Een kuiken dat kakelt als een kip zonder kop. Hoewel voor de PvdA uit nood geboren zou dit voor de 5 rechtse dwergen een voorbeeld moeten zijn. Een alliantie, zodat elke partij zijn eigen identiteit kan houden waarmee elk zijn leden vasthoudt en samen als 1 blok optreedt. Want met meer dan 43 zetels, verdeeld over 5 partijtjes gaat rechts nooit iets voorstellen in de politiek.
Eendracht maakt nog steeds macht. En vijfdracht is een misgeboorte.
En vwb de linkse fusie, een forse verhoging van de kiesdrempel zou heilzaam zijn om ons land bestuurbaar te maken. Of anders wellicht het systeem van politieke partijen opheffen, zoals hier eerder door iemand voorgesteld.
De relevantie van de PvdA en GL is verdwenen sinds Rutte de VVD tot linkse partij heeft getransformeerd. De fusiepogingen zijn rare sprongen van katten in het nauw.
OPvallende fusie, daar Nationaal socialisten waar de PvdA eigenlijk uit voortkomt en zelfs veel politici had die de ideologie niet zo gek vond, met de communisten waar de nationaal socialisten zo een grote hekel aan hadden. Als er iets is waar links een hekel aan heeft dan is het een andere linkse ideologie, want ze hangen allemaall de ware linkse ideologie aan die aan alles en iedereen moet worden opgelegd.