Lijden doe je maar in de tuin thuis
Mensen lijden ontzettend in kantoortuinen las ik vanmorgen. Vroeger deed je dat eenvoudig in het kolenhok, dus is men er niet op vooruit gegaan?
We lijden wat af tegenwoordig:
Opmerkelijk leek mij het meest dat de lijers van programma’s als Monitor er mee aan kwamen zakken.
Vermoeidheid, concentratieverlies, stress en hoofdpijn. Veel bedrijfsartsen horen dit soort klachten van mensen die werken in een kantoorruimte zonder scheidingswand, oftewel een kantoortuin. Dat concludeert tv-programma De Monitor.
GÁÁP. Als ik in mijn tuin kantoor houdt, moet je vooral niet proberen onder mijn hangmat de oorzaak te zijn van mijn stress, vermoeidheid of hoofdpijn. Dan zorg ik hoogstpersoonlijk wel dat je ergens anders lijden kunt.
Het onderzoeksprogramma heeft negentig leden van de Nederlandse Vereniging voor Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde (NVAB) benaderd. Van hen zegt 80 procent dat het ziekteverzuim zou dalen als mensen met minder collega’s in een ruimte zitten.
Over gááp gesproken: ik ben er zeker van dat als iedereen zijn bed niet uit had hoeven komen, er geen sprake was geweest van ziekteverzuim. Het zijn de omstandigheden die het lijden veroorzaken.
En nu we het toch over oorzaken hebben:
De ArboUnie pleit voor de invoer van een minimumaantal stiltewerkplekken. Daarmee kan het ziekteverzuim onder kantoormedewerkers worden teruggedrongen, staat op de website van De Monitor.
De totale zinloosheid van zo’n ArboUnie – werkverschaffers voor uitgerangeerde politici die te weinig inhoud hebben om burgemeester te worden – dat is pas lijden. Voor wie met hen te maken krijgt. Stilte van de ArboUnie lijkt me overigens prima, en als daarvoor ruimte moet worden gemaakt: vooruit dan maar.
Je kunt wel merken dat het nog steeds goed gaat met de economie: als er weinig banen zijn is van dit soort gejengel nooit veel te horen.
“Er is politiek veel aandacht voor ‘reparatie’ en ‘verzekeren’ van schade aan gezondheid in relatie tot werk”, zegt de NVAB in een reactie. “Wij missen daarbij aandacht voor echt preventiebeleid, zoals gezonde inrichting van werkplekken.”
Sommigen van dit soort mensen zie ik liever van huis uit werken. Dan heb je ook de minste last van ze, en is het lijden van de anderen door hun goede voorbeeld prompt een heel wat minder groot probleem. Voor wie het niet wist: zeiken is besmettelijk. Hoor je er één, dan moeten ze ineens allemaal.
“Vermoeidheid, concentratieverlies, stress en hoofdpijn. ” zijn symthonen van het “sick building” syndroom. Weinig ventilatie of mechanische ventilatie. Kooi van Faraday effect. Lucht met teveel positieve ionen (positieve geladen ionen zijn juist slecht). Voor alles hebben we een NEN-norm. Niet voor lucht. Hebben de klachten te maken met de kantoortuin? Ik denk het niet. Er moet eens worden vastgesteld waar gezonde/veilige lucht aan moet voldoen die we inademen. Bananenbomen en ook eiken eten overdag veel koolstofdioxide. Ze zorgen voor goede lucht, daarom waren vroeger die grote bomen vaak heilig.
Monniken konden/ kunnen dat wel. Maar die zitten niet de godsganselijke dag aan hun telefoon. Hol gekwebbel en zowiezo alle gedruis en krakende chips/whatever zakken maken het lastig om je tijd uit te dienen en je te concentreren op je eigen casus. Redelijke gevolgtrekking uit dit rapport, vind ik.
Wat me stoort is dat de hele zaak in het kader van productiviteit wordt geperst.
Als men eraan onder door gaat op zon werkvloer is dat schadelijk voor de winstmarge.
Grote kots. Als robotjes je werk afdraaien. Niet klagen. Voor U 1000 anderen.
En maar betalen. Dan maar Valium?
Produceren kreng. Meer sneller.
Het is nog altijd beter als Dachau. Je kan kiezen wat je wilt eten en je wordt niet geslagen.
Prettige voortzetting.
Rigsar
Vroeger deed je gewoon je werk. Wat zegt het over ‘arbeid’ tegenwoordig, als men de hele dag de tijd heeft zich bewust te zijn van wat men allemaal ‘voelt’, ‘ervaart’ en ‘ondergaat’?
Had mijn opa zo op zijn land moeten zien.
Pff.
In praktijk is een kantoortuin niet echt bevordelijk voor het leveren van goed werk.
Communiceren is wel een dingetje in zo’n kantoortuin. De toiletten zijn druk bezochte ruimtes. Daar worden de telefoongesprekken afgehandeld die om privacy redenen van de beller of het voorkomen van ergernis van mede collega, die niet zit te wachten getuige te zijn van andermans vraagstukken of problemen.
Alleen leidinggevenden en hoger personeel, (zelf in bezit van eigen kantoorruimte) zien de voordelen van zo’n tuin. Makkelijk controleerbaar en alles bij de hand.
Als al gezegd, gebrek aan frisse lucht. Ik zou nooit in zo’n ruimte kunnen en willen werken.
Mensen zijn niet ‘gemaakt’ om hele dag binnen te zitten en zich bezig te houden met vaak nutteloos werk.
Want dit is gewoon zo. Wat presteert de gemiddelde Nederlander op zo’n kantoor? Is er één van u die ‘s-avonds thuis komt en kan zeggen dat hij de wereld een betere plek heeft gemaakt? Iemand daadwerkelijk geholpen?
Ik werk zelf ook regelmatig in zo’n kantoortuin en het is m.i. waardeloos. Altijd is er wel ergens geluid of moet een telefoon worden aangenomen. De aankleding van de ruimte is ultrasaai. In programmas zoals America’s Hardest Prisons ziet het er gezelliger uit. Geestelijk gaat iedereen een beetje dood in zo’n omgeving en privacy heb je alleen als je op de pot zit want zo’n beetje alle muren zijn van glas. Als ik echt werk moet verzetten ga ik naar huis of ergens anders zitten. Komt dat goed uit voor de baas want we hebben maar 0,7 werkplek per VTE. Lekker bezuinigd toch.
Bij Philips Healthcare beginnen ze net weer met kantoortuinen.
De ironie…
Zo houden de fopbaners de fopbaners aan het werk… lachen toch? Tijd voor een coachingtraject om die mensen in hun kracht te zetten.