Liberté, Fraternité et Décolleté verwijst vanzelfsprekend naar het motto van de Franse Revolutie: Egalité. Liberté et Fraternitié. Maar meer dan voor Liberté strijdt Frankrijk tegenwoordig niet meer.

Islamitische vrouwen lijken overal en altijd in de vuurlinie te staan van wat het ‘entrisme islamiste’ wordt genoemd, de oprukkende islamisering. In Frankrijk – en niet alleen daar – is de Moslimbroederschap uiterst actief op dit gebied. Wie kent ze niet, die club met vele dekmantels en de uitvinders van het loze begrip ‘islamofobie’. Steevast geholpen door ‘imbéciles utiles’, nuttige idioten: niet-islamitische medeburgers die zich gretig in laten zetten voor de beoogde middeleeuwisering van de samenleving.

Zo is er al even wat gedoe in Frankrijk over het – vanwege de laïcitei t- vanzelfsprekende verbod voor moeders om in volledig gesluierde toestand mee te reizen met schoolreisjes. Maar ik wil het nu even hebben over een jaarlijks terugkerend ander probleem: de burkini. U kent hem wel, die lichaamsbedekkende badkledij voor vrouwen.

Aan de Moslimbroederschap gelieerde organisaties voeren al lange tijd strijd om dit misogyne attribuut algemeen geaccepteerd te krijgen in Frankrijk, maar juist Fransen zijn van huis uit overgevoelig voor zaken die de vrijheid van vrouwen aantasten. En zeker de vrijheid om zich te kleden zoals ze willen. Dan kunnen we wel stil gaan staan bij het eeuwige argument dat moslima’s zelf zo graag gaan zwemmen in een smurfenpak, maar laten we dat eens overslaan.

In voorafgaande jaren speelde het conflict rond de burkini zich vooral af aan de Franse stranden, dit jaar hebben de islamisten het gemunt op de openbare zwembaden. Daar mag je wettelijk niet in met een burkini, vooral ook om redenen van hygiëne.

De burgerlijke ongehoorzaamheid tegen deze regel wordt nu door islamisten op de spits gedreven in de stad Grenoble, bestuurd door een groene burgemeester, die rustig tot eerder genoemde nuttige imbecielen gerekend mag worden. Het islamitische deel van de bevolking van Grenoble laat nogal eens in ongunstige zin van zich spreken. Straatrellen en autobranden zijn aan de orde van de dag, en er bevinden zich verschillende ‘Zones de non-droit’: wetteloze buurten. Kortom, de stad staat bekend als één van de onveiligste in Frankrijk. Niet gek dus dat juist hier deze actie is gestart, waarbij moslima’s zich groepsgewijs in burkini te water hebben gelaten in een gemeentelijk, overdekte zwembad.

Zulke acties gaan steevast gepaard met een publicitair offensief van publieke figuren die niet altijd terecht tot de Franse klasse van opiniemakers worden gerekend: moslim-hipsters met modieus gestylde baarden, vaak in overheidsdienst of gekozen. Dit keer kwamen deze elite-soldaten van de islamisering op het idee de actie in Grenoble te vergelijken met die van de fameuze Rosa Parks in Amerika. De zwarte vrouw die als eerste de moed had voorin de bus te gaan zitten, uit protest tegen segregatie van wit en zwart, wordt nu vergeleken met moslim-vrouwen die aangekleed willen zwemmen terwijl dat officieel niet is toegestaan. Altijd als je denkt dat je het meest zotte wel hebt gehoord, weten deze -in bepaalde kringen zeer populaire- wijsneuzen weer iets uit de hoed te toveren.

Ik hoef u niet te vertellen dat het volk met de mond vol over de ‘vrijheid’ van de vrouw om een burkini te dragen, vaak de vrijheid van vrouwen om op straat gekleed te gaan zoals ze willen, dan weer niet ziet zitten. Er zijn flink wat buurten in Frankrijk waar een vrouw niet rond kan lopen in een minirok of een décolleté, zonder kritiek van passanten, en zonder voor hoer uitgescholden te worden. Ik garandeer u dat de Zones de non-droit van Grenoble daartoe behoren.

Door heel West Europa is dat het geval, maar ik zeg het nog maar eens: dit is een land waar de vrijheid van vrouwen om zich naar believen te kleden – ‘uitdagend’ zou hier specifiek het verkeerde woord zijn – nauw is verweven met de nationale cultuur.

De overheid doet er weinig aan, al heeft de minister van gelijkheid van mannen en vrouwen ongeveer een jaar geleden nog een wet laten aannemen die ‘outrage sexuel’ op straat tot een overtreding maakt: het nafluiten of anderszins lastig vallen van vrouwen. Dat was al niet toegestaan, zoals dat hoort in een beschaafd land, maar de minister schijnt daar 400 amendementen aan te hebben toegevoegd. Naar eigen zeggen om de ‘sociale tolerantie’ van ‘harcèlement’, lastig vallen- te verlagen. Critici merkten op dat enerzijds flirten nu zelfs is verboden, en dat je anderzijds toch nooit meer dan een geldboete krijgt, zelfs als je een vrouw in borsten of billen zou knijpen op straat. Wat natuurlijk niets met flirten van doen heeft, voor alle duidelijkheid.

Waar het om gaat, is dat de politie in de buurten waar dit vooral speelt, wel wat anders aan het hoofd heeft dan mannen boetes voor dit nieuwe vergrijp uit te delen. Nog afgezien van het feit dat zulk optreden in dit soort wijken behoorlijk riskant zou zijn, en al snel tot volksoproer zou kunnen leiden.

Eind 2017 trokken de laatste autochtone vrouwen die in bepaalde wijken van Parijs nog over zijn, aan de bel. Omdat ze nauwelijks meer op straat konden zonder lastig gevallen, of op zijn minst uitgescholden te worden, en al helemaal niet meer gekleed konden gaan zoals ze dat gewend waren. Bijvoorbeeld in La Chapelle-Pujol, een wijk boven het Gare du Nord, waar dag en nacht hordes nieuwkomers op straat hangen, uiteraard alleen mannen. In bijna alle windstreken direct rond het centrum van Parijs is de situatie op straat in dit opzicht schrikbarend, weet ik uit ervaring.

Het is heel bizar om van een dure wijk waar alleen wat millenials op elektrische stepjes rond zoeven, op weg van de ene peperdure winkel naar de andere, een paar haltes de metro te nemen, en in wijken terecht te komen waar de straten stampvol zijn, en waar autochtonen -vooral vrouwen, uit het straatbeeld zijn verdwenen.

Zoals bekend reageren ‘feministes’ vrij spastisch als de vrouw-onvriendelijke groepen in kwestie voornamelijk uit islamieten en asielzoekers bestaan. Ze kwamen in Parijs niet veel verder dan te suggereren de trottoirs te verbreden, zodat vrouwen deze groepen mannen op straat makkelijker konden passeren. Eerder genoemde minister van emancipatie ging zelf ’s nachts een wandelingetje maken in La Chapelle, waarbij ze zich liet filmen, om aan te tonen dat er geen vuiltje aan de lucht was. Geen wonder, met die twintig man begeleiding net buiten beeld…

De krampachtige pogingen van West-Europese overheden om dit soort problemen op straat te minimaliseren of liefst te ontkennen, is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. Denkt u maar eens terug aan die beruchte Nieuwjaarsnacht in Keulen, waar de overheid, ondanks honderden aangiften van vrouwen wegens verkrachting, maandenlang überhaupt met geen woord repte over wat er was gebeurd… En waar de vrouwelijke burgemeester later suggereerde dat vrouwen zich misschien wat meer ‘gekleed’ op straat zouden moeten begeven, met de armen uitgestrekt om eventueel ongewenst contact voor te zijn…

Wie normaal gesproken vooraan staat om gelijke rechten van vrouwen af te dwingen, houdt zich in dit soort gevallen muisstil. Nieuwkomers uit andere culturen of islamieten

meer in het algemeen in een kwaad daglicht stellen, staat op de ladder van politieke incorrectheid kennelijk een stuk hoger dan het lastig vallen van vrouwen op straat…

In Frankrijk kon dit allemaal niet goed blijven gaan. En inderdaad, de kruik in het water staat op barsten. Terwijl nep-feministes zich druk maken over het feit dat moslima’s niet volledig aangekleed in een Frans zwembad mogen zwemmen, is er in zeer korte tijd een nieuwe beweging ontstaan van vrouwen die in décolleté over straat willen kunnen zonder voor hoer te worden uitgemaakt.

Onder de hashtag #Jekiffemondécolleté hebben inmiddels al tienduizenden vrouwen selfies geplaatst op Twitter van hun décolleté. ‘Je kiffe’ is urban language voor ‘ik hou van’, afgeleid van het Arabisch. In dit geval een beetje typisch, omdat het leed van vrouwen op straat meestal uit die hoek komt. Maar eerlijk is eerlijk, de initiator van deze beweging is zelf van Algerijnse afkomst: Zohra Bitan, een lokale politica uit Parijs, en een opvallende commentator op de televisie. In een interview met de Figaro dinsdag, zei ze onder meer dit: “de burkini is geen vrijheid, want die komt uit een land waar het décolleté is verboden.”

Ik volg Bitan al tijden op Twitter. Kort geleden kreeg ze een tweet van een zekere Céline B., met een selfie van haar décolleté, en een kwade tekst dat ze steeds voor ‘sale putain’ werd uitgemaakt vanwege dat décolleté, en daar schoon genoeg van had.

Dat was de aanleiding voor deze actie, die inmiddels door de Franse media is opgepikt en zelfs buiten Frankrijk wordt opgemerkt.

Brekend: Minister van Onderwijs Jean-Pierre Blanquer heeft op TV gezegd dat hij Arabisch taalonderwijs op Franse lagere scholen wil, een idee dat al vaker is gelanceerd in Frankrijk, want “Arabieren hebben toch zo’n belangrijke wereldcultuur…”

Let maar op, dit wordt nog heel groot.

---

Alexander van der Meer is correspondent van onder andere Veren of Lood in Frankrijk.