Leedvermaak is karaktertechnisch nooit mooi, maar voor de verkeerspolitie maak ik bij deze graag een uitzondering. Hebben ze eerlijk verdiend.

De verkeerspolitie is namelijk de traditionele vluchthaven voor politiemensen die minder verantwoordelijkheid nemen voor het dagelijkse politiewerk, maar graag een hoge borst opzetten over hun eigen bijdrage aan de veiligheid in het land. U kent dat wel, met een camera gaan staan op een punt waar een kilometertje teveel niemand kwaad doet of gevaar oplevert, maar de instroom van boetes de schatkist doet rinkelen. Zulks om hun eigen baantje te financieren, dat ook nog eens. Maar nu puntje bij paaltje komt blijken ze maar moeilijk te kunnen.wennen aan de toenemende agressie in het verkeer.

Verzin ik bovenstaande? Was het maar waar. Het beste bewijs is dat de verkeerspolitie het ENIGE onderdeel van de sterke arm is die NOOIT onderbezet is. Alle andere onderdelen schreeuwen om mensen, maar de verkeerspolitie heeft ze voor het uitzoeken. Hoe dat nu zo gekomen is? Niet iedere verkeerspolitiemens is toch een potentiële GroenLinksfascist die het verkeer het liefst helemáál verbieden zou? Ingewikkeld? Niet als je voor hetzelfde geld mag kiezen tussen het beboeten van dociele Nederlandse Volvo-autochtonen, en het handmatig bestrijden van salafistisch geïnspireerde cokehandelaren in Amsterdam-Centrum – die er geen been in zien het begrip kinderhoofdjes voor Sisalounges een nieuwe lading te geven. Helemaal niet moeilijk. Minstens 4 colonnes politiemensen zijn deze weg reeds gegaan, alleen de 5e zit nog in de korpsen van die o zo diverse grote steden.

Nu doet de verkeerspolitie dus huiliehuilie over “de toegenomen agressie in het hedendaagse verkeer”. Och heden, toch. Het AD gaat er in mee:

In een gesprek met de krant luidt directeur-generaal van RWS de noodklok. ,,Ik zoek nooit de publiciteit, maar nu maak ik een uitzondering en vraag het publiek hun gedrag aan te passen. Het is onacceptabel dat de mensen die ervoor zorgen dat wij zoveel mogelijk kunnen doorrijden het mikpunt van agressie worden.’’

Verloren moeite. De doelgroep die hij vooral hebben moet leest geen kranten, maar is er evenmin bevattelijk voor. Maar dat beseft de directeur-generaal Blom van RWS kennelijk niet, of hij wil het niet weten.

Ondanks hogere straffen, camera’s langs de weg en campagnes krijgt niet alleen driekwart bijna dagelijks te maken met scheldkanonnades of opgestoken middelvingers, ook komt ernstig fysiek geweld voor. De eerste maanden van dit jaar zijn er al elf fysieke confrontaties geweest, terwijl het aantal scheldkanonnades en bespugingen en intimidaties volgens Blom niet meer te tellen is.

Is het ingewikkeld? Natuurlijk is het dat niet. Voor wie twijfelde voegde het AD heel conveniënt het woord bespugingen toe. Wie dan nog niet weet hoe laat  het is, is dertig jaar niet buiten de deur geweest. Niet dat “onze rotjochies” (dixit onverschillig welke PvdA-malloot ook)  de enigen zijn. Het neemt hand over hand toe:

De politie Zeewolde las gisteren nog in een aangrijpende oproep op Facebook gefrustreerde automobilisten de les. Aanleiding was een zwaar ongeval. De weg bleef lang afgesloten en agenten kregen daarop woedende reacties van automobilisten. ,,Maar er was iemand aan het vechten voor zijn leven.’’

Ja, aangrijpend. Het is gek misschien, maar als de politie gaat smeken om begrip wordt dat bij mij automatisch minder. Zal wel een Pavlov-reflex zijn van als ze weer eens belerend gingen doen alvorens toch een vette prent uit te schrijven voor iets onbenulligs. Ik heb mijn garagehouder ooit eens moeten bellen om hem on-the-spot te laten getuigen dat ik mijn auto net uit onderhoud had opgehaald, zodat de lekke band waarmee ik reed geen onachtzaamheid was waar ik vaker last van zou hebben, maar in de 2 kilometer vanaf zijn bedrijf was ontstaan. Met tegenzin lieten ze me onbeboet gaan, na eerst drie rondjes rond mijn voertuig te hebben gemaakt op zoek naar andere gebreken. Met dat soort dingen maakt de politie geen vrienden, kan ik u garanderen. Ook het suffe psychologiseren waarmee het AD op de proppen komt is tamelijk walgelijk:

Volgens verkeerspsycholoog Gerard Tertoolen hebben we steeds minder geduld. ,,Met name in het verkeer wordt dit heel duidelijk zichtbaar. We klimmen net iets sneller in de gordijnen”, zegt hij tegen De Stentor. De auto speelt daarbij een grote rol. ,,Die maakt nogal een hoop los bij ons. Het geeft een gevoel van anonimiteit. En vanuit experimenten weten we dat mensen die anoniem zijn, gekke dingen kunnen doen. Bovendien krijgen we in de auto een soort territorium-achtige driften: we willen asfalt veroveren.’

Tja, als je ziet hoe het verkeer op bijvoorbeeld de ring van Amsterdam of Rotterdam wordt geterroriseerd door dwars door het verkeer snijjdende zwarte Golfjes – om over bruidsstoeten waar niets tegen wordt gedaan maar te zwijgen – dan haal je over bovenstaand gehuil je schouders op.

Maar dat er met de jaren een agressiever slag mensen aan het verkeer is toegevoegd, en dat dat op iedereen invloed heeft?

Hè. Nee. Bah!