Begin deze week werd er nogal meesmuilend gedaan over de aankondiging van Kuzu dat hij tijdelijk zijn fractievoorzitterschap van DENK in de Tweede Kamer neerlegt om de nieuwe fracties van zijn partij in de gemeenteraden bij te gaan staan met raad en daad. Ten onrechte. Dit is niets om over te lachen, maar moet zeer serieus worden genomen.

Sowieso wordt door zichzelf als modern beschouwende mensen snel neerbuigend gedaan over belangenbehartiging door partijen op een andere basis dan links-rechts e, sociaaleconomische verschillen. Wat men miskent is hoe ééndimensionaal deze wereldbeschouwing van politiek denken is. En een belangrijk kenmerk van eendimensionaal denken is helaas dat men blind is voor de nuances die in andere dimensies een rol spelen.

Daar komt dan nog bovenop dat een tweede premisse voor die meesmuilendheid is dat de Tweede Kamer het epicentrum van politiek Nederland zou zijn. Dat is om veel redenen heel kwestieus, niet in het minst doordat dat impliceert dat je er niet rustig drie maanden weg kunt omdat het bij terugkeer onherkenbaar veranderd zou zijn. Een hoogst twijfelachtige overtuiging. Het is een gedachte die er van uit gaat dat de Tweede Kamer de belangrijkste microkosmos van ons land is. Dat de rest er bij hangt omdat ze er nu eenmaal altijd al was, maar er nooit iets toe doet.

Dit werd deze week al gelogenstraft door de manier waarop Azarkan in het dividenddebat overeind bleef. Vanzelfsprekend, het was geen debat waar hij grote belangen verdedigen of aanvallen moest. Maar dat op zichzelf is al veelzeggend over het allesomvattende belang van een voortdurende aanwezigheid van de partijleider van DENK in de Tweede Kamer.

Kuzu gaat nu in het land zijn nieuwe gemeenteraadsleden trainen n het handwerk in de raden. Dat hij zelf enige maanden plaats zal nemen in de Rotterdamse gemeenteraad geeft hem de kans daar aan zijn volgelingen te demonstreren hoe dingen werken, hoe je zand in de machine van regerende partijen strooit en media aan je zijde brengt. Zijn eigen ervaring in die gemeenteraad van Rotterdam zal hem daarbij goed te pas komen; elke politieke microkosmos heeft zo zijn eigen mores.

Het zal het vertrouwen in partijleiding en de nieuwe vertegenwoordigers versterken, en hij zal in staat zijn de nieuwe mensen te observeren om in te kunnen schatten wat hun potentieel voor de toekomst is. Kuzu gaat bouwen, en hij heeft de tijd. het groeiende aandeel van de Turkse stam binnen de Nederlandse bevolking garandeert dat zijn tijd nog komen zal. politiek hebben de linkse partijen hem nog niet nodig, maar dat zal mettertijd veranderen. Kuzu leert zijn mensen zowel oppositie te voeren als om potentiële medestanders niet definitief van zich af te stoten.

Op die manier zal het verre van ondenkbaar zijn dat DENK over vier jaar mee gaat spelen in de dans om de wethouderszetels – het is waarvoor hij de komende maanden de basis wil leggen. Dat DENK in een aantal steden nu al vrij grote fracties in het geweer kan brengen is daarbij een groot voordeel, omdat het hen onafhankelijk maakt van de enkelingen die toevallig een lijst aanvoerden. Kuzu smeedt nu een vastomlijnde organisatie waarbinnen individuele kwaliteiten minder belangrijk zullen zijn dan de dienstbaarheid aan het collectief. In zekere zin bouwt hij aan een zuil naar model van hoe Nederland in de eerste helft van de 20e eeuw functioneerde. Maar ook aan een partijorganisatie die effectiever moet functioneren dan zijn islamitische concurrenten NIDA en anderen.

De partijpolitieke versnippering zal het belang van DENK als homogene politieke macht de komende twintig jaar laten groeien. Het Kamerzetel potentieel op etnische basis allen is naar mijn gevoel al rond de 7 zetels, als daar een doelmatiger organisatie achter komt te staan die het opkomstpotentieel van de achterban weet te verhogen zou dat zelfs nog groter kunnen zijn. Hoe solider de basis die nu wordt gelegd, des te meer potentieel om op termijn de krimpende linkse partijtjes in Nederland (die altijd voor een niet-onaanzienlijk deel steunden op de allochtone stem) te degraderen tot satellieten die bij gebrek aan beter zullen trachten aan te haken om politiek relevant te blijven. De mislukte NIDA-coalitie eerder dit jaar in Rotterdam wijst wat dat betreft op wat komen gaat.