Een bailout voor Cyprus hangt ondertussen al ruim een half jaar in de lucht, maar de Nederlandse MSM  noemen het land zelden anders dan in een verdwaalde bijzin. Zo van: Oh ja, Cyprus!

Het kleine eiland (840.000 inwoners) met de enige (gekozen) communistische president in de EU is op dit moment echter voorzitter van de Europese ministerraden, en al is dat voorzitterschap sinds het aantreden van de Belg Van Rompuy een stuk minder belangrijk dan eertijds, het is desondanks nog steeds een functie van gewicht. President Demetris Christofias mag samen met Barroso en en Van Rompuy in december in Oslo die kluchtige Nobelprijs ophalen.

Die Cypriotische bailout bezorgt de EU echter toch een hoop hoofdpijn. Dat is an sich geen kwestie van geld: het benodigde bedrag van circa 10 miljard euro is voor EU-begrippen slechts wisselgeld. Maar Cyprus heeft praatjes, aangezien vrij recent allerlei winbare gasvoorraden zijn ontdekt in de zeebodem rond het eiland, en er is ook het probleem dat Cyprus sinds jaar en dag een belastingparadijs is, waaraan de toetreding tot de EU maar weinig aan veranderd heeft. En daar zit een stevig moreel probleem.

Nu zijn morele problemen met geld voor de EU hoogst zelden iets waarover in Brussel tweemaal wordt nagedacht, doch in het geval van Cyprus moeten er banken en een land worden gered dat drijft op Russisch zwart geld. Officieel is Cyprus zelfs de grootste buitenlandse investeerder in Rusland.

Die banken zijn het schip in gegaan met Griekse staatsobligaties – die tijdens de Griekse haircut plotseling 85% minder waard werden – en dreigen nu kopje onder te gaan. Moet de EU die banken gaan redden? De consequentie is dan dat vooral Russische oligarchen en andere maffiatypes daarvan zullen profiteren. En daarom is het heel vervelend dat een rapport van de Duitse inlichtingendienst waarin dat allemaal beschreven staat nu in Berlijn is uitgelekt.

Angela Merkel heeft echter niet alleen het probleem dat ze zich zou moeten kunnen verantwoorden voor het steunen van deze Cypriotische banken, er is ook nog een klein strategisch probleem. Zowel de USA (onder andere via het IMF) als Rusland zijn zeer geïnteresseerd in wat er op Cyprus gebeurt, ook in verband met de aanwezigheid van de bovengenoemde gasvoorraden. Rusland heeft de regering van Cyprus vorig jaar al een noodlening van 2 miljard verstrekt, en er is enige tijd sprake van geweest dat ook de bailout die nu door de EU gaat worden verstrekt door de Russen zou worden gegeven. Weliswaar is dat niet doorgegaan, maar de EU is zich er van bewust dat Cyprus haar minder interessant kan vinden dan andersom. Dat maakt dat het niet geven van de benodigde bailout eigenlijk geen optie is.

Deze week heeft men in de USA in ieder geval geen tijd voor Cyprus, en mogelijk zelfs niet voor de inauguratie van de president in januari, in geval Mitt Romney woensdag wint. De Russen zitten echter nog steeds op het vinkentouw, waarbij greep op de aan de Russische fiscus onttrokken gelden maar een feit van ondergeschikt belang is. Rusland zou graag een marinebasis op Cyprus vestigen, nu niet zeker is of het voortbestaan van haar Middellandse Zee-basis in Syrië kan worden gegarandeerd. En Cyprus bezit een aantal prachtige natuurlijke diepzeehavens.

Voor de EU, waar de moraal van bestuurders op fiscaal gebied veel belangrijker is, is de bailout van Cyprus een hete aardappel aan het worden. Zeker nu de leiders in Brussel en Berlijn niet langer kunnen ontkennen dat ze wisten waaraan ze gaan beginnen. Want dát Cyprus die bailout krijgt kan ik u garanderen.

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.