Kraken was ooit een hippe beweging, en werd in de jaren 80 een compleet eigen cultuur in Nederland. Kraken anno nu is wat anders geworden.

Het anarchisme dat krakers in de jaren 80 beleden wordt door Antifa-groepen nog steeds met de mond beleden, maar de groepthink daarbinnen verraadt dat het meer en meer marxistisch geïnspireerd geraakt is. Cultureel-marxistisch zo u wilt, hoewel neomarxisme mij objectief beter geformuleerd lijkt.

En zoals van vrijwel alle activiteiten van cultuur-marxistische aard, is herkenbaar dat het maatschappij vijandig geworden is. Niet langer wil men de maatschappij naar de eigen ideeën toe buigen, de maatschappij dient zich aan te passen. Onvoorwaardelijk. Dit is een fundamentele verandering, en de herkenbaarheid vind je terug in de toevoer van migranten die door deze groepen wordt gesteund. En hoe deze zich gedragen: egocentrisch, asociaal, en nietsontziend.

Klassiek voorbeeld nu al is waarover TPO gisteren berichtte: het kraken van een gereedstaand centrum voor geestelijk gehandicapten door een groep die het in bezit nam alvorens het voor de bestemde bewoners kon worden gebruikt. Kraken uit nood, zoals de oorspronkelijke ideologie van kraken dit propageerde? Nou, nee:

Een groep krakers is vorige week opvangcentrum voor verstandelijk gehandicapte Corona-patiënten ‘De Patio’ in Rotterdam-Zuid binnengedrongen. Nadat de officier van justitie had geoordeeld dat ze daar weg moesten, kregen ze één dag de tijd om hun spullen te pakken. Een dag later bleek het pand leeggeroofd. “Zelfs de knuffelbeertjes hebben ze onthoofd, zeker aan de hond gevoerd die ze bij zich hadden”, zegt projectleider Maarten de Kort van zorgorganisatie Middin.

Hier is geen excuus van wat soort ook voor, en doet nog het meest denken aan het gedrag van het infame “We are here“ in Amsterdam. Dat de overheid er niets tegen doet is kenmerkend: leidend doch onuitgesproken is bij de regerende Nederlandse elite de angst voor allochtoon geweld. Bij de minste of geringste aanleiding wordt daar fervent van weggekeken, en wordt een alternatieve oplossing gezocht. Met als logisch gevolg dat de betrokkenen zichzelf als de kroon op de schepping zijn gaan beschouwen, die het alleen aan legalisatie ontbreekt vanwege de angst voor hun verdere ‘opgang in de maatschappij’.

Het is een redenatie, zullen we maar zeggen. En verder zwijgen.

Ook wil ik graag memoreren dat de opgang van We are Here in Amsterdam twee jaar geleden abrupt stokte toen de groep in conflict kwamen met een groep andere – maar gevestigde – immigranten, die het niet namen dat een stel asociale profiteurs zich van hun bezit meester mocht maken. Zij losten het zelf op, en sindsdien is de gemeente Amsterdam – uit angst dat dit voorbeeld school zou maken – druk zoekend naar een “onderkomen voor uitgeprocedeerden”. Uit de aard van het begrip al een volstrekt bespottelijk concept dat alleen door oud-krakers kan zijn verzonnen. In casu: het huidige gemeentebestuur van Amsterdam.

Hoe liep het af in Rotterdam? Niet goed:

Vorige week trokken negen krakers het pand binnen. Twee dagen later kreeg Middin een e-mail van hun advocaat waarin zij aankondigden ‘het pand in gebruik te hebben genomen als woning’. Het Openbaar Ministerie oordeelde dat het niet om een ‘kraak’ ging maar om ‘huisvredebreuk’. De krakers leken aanvankelijk mee te werken en spraken af een dag later te vertrekken. Een dag later bleek dat TV’s, de wasmachine, computers en zelfs cilindersloten gestolen waren.

Het gepiep dat de krakers bereid waren mee te werken is hieraan wellicht nog het meest weerzinwekkende als je er op terugkijkt. Dat de krakers op hun woord werden geloofd zonder verdere controle is bestuurlijke naïviteit die grenst aan het misdadige. In Rotterdam is men verbijsterd meldde het AD:

Directeur Schoch nam witheet contact op met advocaat Tamas van de krakers. Volgens Schoch belandde hij in een bizarre filosofische discussie met de advocaat over het feit ‘dat deze mensen anders tegen bezit aankijken’. ,

,Die hele belofte in hun mail dat ze ons bezit zouden respecteren is dus totale onzin gebleken. Dit is gewoon diefstal geworden. Als ze nou nog een al jaren leegstaand pand van een of andere multinational kraken, dan snap ik het nog, maar deze krakers pakken nu juist een pand wat bedoeld is voor kwetsbare mensen, ongelooflijk.”

“Het is gewoon diefstal.” Krèk, dat is het. Maar dat besef lijkt pas door te dringen als het om tastbare zaken gaat. Ook het innemen van woonruimte is diefstal – er is meer behoefte aan dan beschikbaar, en dan is eigenmachtig optreden onacceptabel. Dat deze groep ‘krakers’ beschikte over een aantal auto’s (met aanhangers etc) illustreert bovendien dat het hier niet gaat om daklozen pur sang, maar om een troep. Struikrovers die een mooie kans zagen.

Wat niet wegneemt dat ook voor hen een project van sociale huisvesting me geen slecht idee lijkt, al zou ik het houden op een verplichting tot streng begeleid wonen in lege barakken die ze zelf in moeten richten – hun uitzet hebben ze immers al? Maar de import van steeds meer immigranten zal ook dit probleem de komende jaren weer acuut maken. Maar smoesjes als ‘het stikstofprobleem’ en gebrek aan woningen zijn niet de oorzaak van wat hier mis aan het gaan is. Dat is de politieke lafheid die deze mensen niet durft te wijzen op wat we hier als wenselijk beschouwen, en het verwijderen van wat zich niet aan kan passen.

---

De afbeelding boven dit artikel is slechts ter illustratie. Elke gelijkenis met de ware daders is niet meer dan toevallig.