Geboren als Haringkop werd ik door de verhuizing van mijn ouders op mijn 8e een Kalfskop, net als mijn vader. Ik overweeg mezelf nu om te vormen tot Varkenskop, hoewel ik vóór alles altijd een Kaaskop blijven zal.

Identiteiten zijn voor velen minder eenvoudig dan wel eens wordt gedacht, maar als puntje bij paaltje komt weet je het over het algemeen snel. Vaak meer door wat je verdedigt of waardeert dan door wat je specifiek zegt voor te staan. Alhoewel.. ik ben zeker een patriot en je zou me zelfs nationalist kunnen noemen, maar voel ik mezelf nu heel erg Nederlander? Nauwelijks, eigenlijk.

Desondanks is een Nederlander in het buitenland altijd herkenbaar als Hollander. Je ziet het aan hoe ze lopen, zich gedragen, gekleed zijn, dingen bekijken en soms aan het accent. Woorden zijn daarvoor vrijwel zinloos, gedrag zegt alles. Als je lang genoeg ergens woont kan dat veranderen, soms zelfs gaat dat buiten je macht. Zo ben ik er ook zeker van dat Nederlandse Marokkanen in Marokko direct worden herkend voor wat ze zijn: displaced persons – hip, maar niet van één wereld.

De drang tot het mohammedanisme van Nedermocro’s heeft daarom altijd iets’ krampachtigs. Het is meer een manier om zichzelf in de Nederlandse maatschappij apart te kunnen zetten van de rest, dan dat ze zichzelf als Marokkanen manifesteren. De enigen die hen op die manier als Marokkanen herkennen zijn namelijk de andere Nederlanders. Welbeschouwd is dat van een oneindige treurigheid, omdat de enige erkenning komt van de mensen tegen wie ze zich juist afzetten. Dat rare straattaaltje? Meer van hetzelfde, en een enorme handicap als je een baan zou zoeken.

Dat blufferige machtsvertoon, waardoor niemand nog in steden als Amsterdam wonen wil als je elders terecht kunt, waar moet dat toe leiden? Dat ze die steden voor zichzelf hebben? Op een dag komt iemand op het idee er een hoog hek omheen te zetten. Leuk, kunnen we er met safari naar toe, in het tweede jaar van de middelbare school. Om te kijken hoe degeneratie werkt, en waarheen het leidt.

Je kunt er over spotten natuurlijk, maar het is intens zielig. Een overheid die dit in stand houdt door er niet tegen op te treden verraadt wie ze juist beschermen wil. Want als mensen mee willen doen in een maatschappij, dan is het nodig dat ze er voldoende voeling mee hebben. Dat de Nederlandse overheid onder leiding van progressieve partijen lang heeft gehoopt dat het zichzelf oplossen zou, is vergelijkbaar met het voorschrijven van een gebedsgenezer aan mensen bij wie een beginnende kanker is geconstateerd. “Komt U over een jaar of tien nog eens terug”, en zo. Niet alleen zijn dit de praktijken van zachte heelmeesters die stinkende wonden maken, de gevolgen voor de rest van de maatschappij zijn bij tijden minstens zo desastreus.

Over de vergelijkbaarheid met de laksheid ten aanzien van zigeuners hebben we het vandaag op deze site al gehad. Dat het een slecht werkend beleid is zien we dagelijks om ons heen. Dat politici dit voortdurend onder het tapijt proberen te houden zou eigenlijk een halsmisdrijf dienen te zijn. Best mogelijk dat het hun kiezers zijn, maar verantwoordelijkheid nemen gaat verder dan het regelen van een uitkerinkje.