Een zondagmiddagje achter de knoppen van het VoL-twitteraccount is leerzamer dan ik dacht. Het gaf toevallig een verhelderend inkijkje in de gedachtenwereld van en aantal sociaal-bevlogen wetenschappers. Dat was dan weer een minder prettige ervaring, want zó deprimerend.

Het was zo’n dag dat je een idioot stuk op de site van De Volkskrant nog zit te verteren (Bert Brussen maakte er diezelfde dag nog tartaar van) als de volgende tweets voorbij komen:

Leg de inhoud van deze (eerdere) tweets eens naast de closeread van Brussen, en er gaat een wereld voor u open. Heel voorstelbaar dat dat geen wereld is waar u verblijven wilt, maar kennis is macht nietwaar? En wat dit geheel vooral duidelijk maakt, is de manier waarop geëngageerde wetenschappers anno 2015 denken en redeneren.

Weliswaar valt uit deze uitwisseling te destilleren dat hun wereldje kleiner wordt, maar men gedraagt zich daarom niet minder militant qua denkwijze.

Dat Leo Lucassen zich wijselijk verder buiten deze discussie houdt, doet niets af aan de manier waarop Kromhout etaleert hoe men blijkbaar denkt – en meent te mogen aannemen dat ook anderen zo behoren te denken.

Idiotarian
Wat bijzonder grappig is, is de tegenstrijdigheid die de laatste tweet van Kromhout kenmerkt. Hij wil een kwaliteitskrant die zonder ideologische blindheid meer in zijn straatje redeneert. Het is flauw om dat ‘links’ te noemen – idiotarian komt er dichter bij – maar dit volgt een patroon van verongelijktheid dat adembenemend is als je je realiseert dat dit mensen zijn die verondersteld worden wetenschappelijk onderzoek te doen. En wetenschappelijk onderzoek wordt verondersteld objectiviteit te betrachten, anders kun je het net zo goed activisme noemen. Waarvan akte.

Het zijn de mensen waarvan Kromhout c.s. ideologisch afstammen, die in de jaren zestig de toenmalige universitaire elite verweten te leven in een ivoren toren. Wat we hier zien lijkt meer op de manier waarop oesters een parel doen ontstaan: een irritante zandkorrel wordt met parelmoer ingesponnen totdat de parel rond, glad en minder irritant is. Wat trouwens weer een interessante etymologische verklaring voor het woord kansenparel impliceert, maar dan dwalen we te ver af voor vandaag.

Gif
Wat mij bedroeft, is dat deze mensen nog tenminste twintig jaar mogen genieten van een vaste aanstelling op hun universtiteiten, en daarmee de gelegenheid krijgen nog generaties studenten te vergiftigen door hun meningen te verkopen als vaststaand wetenschappelijk verantwoord. Dat ze zelf een product zijn van de hoogmoed van hun voorgangers is niet iets waarmee je nieuwe generaties zou moeten belasten.

Als Bas Kromhout denkt dat hij moet kunnen oproepen tot een linkse kwaliteitskrant zonder ideologische blindheid, voel ik me gerechtigd universiteiten op te roepen hun docentenbestand te zuiveren van mensen die hun taakomschrijving van universitair doceren in een wetenschappelijk milieu niet begrijpen. Hoe ze aankijken tegen de manier waarop zij les moeten geven, laat bovenstaande weinig ruimte voor twijfel.

Er is al teveel naar de knoppen om nog een nieuwe generatie ‘wetenschappers’ te verleiden deze doodlopende weg in te slaan.