Vorig weekend verscheen bij de Volkskrant een ietwat pijnlijk artikel over de fabrikant van de warmtepomp, uithangbord èn verhoopt reddingsboei van de klimaathoax.

Het was een vernietigend verhaal over de illusies die de bedenkers van de klimaathoax levend proberen te houden om hun strapatsen te rechtvaardigen. Want ieder nieuw product wordt kort na introductie – als de aanloopkosten zijn terugverdiend – snel goedkoper. Meestal klopt dat, maar alleen voor nieuwe producten. En dat is de warmtepomp niet, zo vertelt directeur Arthur van Schayk.

‘Iedereen denkt dat warmtepompen de komende jaren wel even 50 procent goedkoper worden, omdat ze nog maar kort bestaan. Maar ze bestaan al lang en ze worden in enorme oplages gebouwd. Ik zie geen enkele reden waarom ze snel goedkoper zouden worden. Integendeel.’

Opnieuw een voorbeeld waarbij je je afvraagt: zijn ze nu zo dom aan de Klimaattafels, of bedonderen ze ons? Van beiden iets is het gunstigste dat je er over zou kunnen zeggen, want dat domheid en eigenbelang strijden om voorrang op het GroenLinkse feestje van Samsom cs is volkomen duidelijk.

Witte muizen
Nederland moet van deze mensen een voorbeeldfunctie hebben. Dat is goed voor hun ego, internationale standing en misschien ook voor het leefmilieu. Maar niet voor dat van de witte muizen die er van te lijden krijgen. Als mensen als Samsom echt tegen proefdieren waren, zouden ze dit niet willen doen. Maar net zo onbarmhartig als de proefdieren voor cosmetica worden opgeofferd aan winstbejag, wordt de Nederlandse burgerij blootgesteld aan de eventuele nadelen van de ‘Energietransitie’.

Een transitie die weinig meer is dan een gigantisch sociaal experiment op basis van technologieën die nog onvoldoende zijn doorontwikkeld voor gebruik als warmtebron. Die in feite ook de problemen die de onbetrouwbaarheid van windenergie als toekomstige bron van onze behoeften nog eens zal onderstrepen, want we worden vrijwel exclusief afhankelijk van elektriciteit voor onze verwarming. En die windmolens zijn wat dat betreft onbetrouwbaar als weinig anders.

De jachtigheid waarmee alles er door wordt gejast laat al zien dat het geen nauwkeurige doorrekening kan verdragen, zeker niet als daar ook nog eens verkiezingen een rol in gaan spelen.Dat feestje wil men niet laten bederven door zoiets irritants als de werkelijkheid.

Rattenvangers van lemmingen
Zorgvuldigheid? Moet dat voor de jongens van Jan de Witt? Opnieuw verraadt het gedrag van Samsom cs dat hier ten toon wordt gespreid, de waarheid achter de façade: de politici die zich hier achter hebben gegooid willen alleen zorgvuldigheid als het hun eigen obsessies niet in de weg zit. Of hun verdienmodel, in het geval van de meesten van hen.

Zij krijgen een kans hun idealen te verwezenlijken, en wij moeten er achter aan. De maakbare samenleving in een ander jasje en niet met het kaboutergezicht of een Provo-baard, maar door de betrouwbaarheid die men van de overheid verwacht te misbruiken voor hun eigen hoop en illusies.

En maakbaarheid, lieve kijkbuiskindertjes, is een mooi woord voor illusies die door de werkelijkheid niet weerhouden mogen worden van realisatie. Ten koste van veel, zo niet alles. De klimaathoax is een perfide kruising tussen de Rattenvanger van Hamelen en een Ratrace van Lemmingen, aangevoerd door idealisten die het wel een prachtig idee lijkt om de wereld te laten zien hoe het ook kan.

Dat hopen ze althans. Maar wie zitten er straks in de val?