Nicolette Geveke heeft haar ogen niet in haar zak. Ook de kleinste obstructie van de moderne allochtoon ontgaat haar niet. Met soms wel degelijk heel verrassende resultaten. Want waar iedereen bijdraagt waar hij kan, geldt dat ook voor iets als de zeer ‘kleine jihad’.

Wachtend in de lobby van het lokale hoofdkantoor van een internationale bank, had ik zicht op de ‘schoonmaakwerkzaamheden’ van een behoofddoekte allochtoonse.

Alles oogde buitengewoon professioneel: het karretje was volgeladen met diverse reinigingsmiddelen en alle andere spullen die we thuis ook hebben.

Mevrouw zelf droeg een groot schort, rubber handschoenen en aan haar ceintuur hingen poetslappen in diverse pasteltinten bedoeld, voor de verschillende onderdelen van het interieur zoals keuken, sanitair, meubels etcetera., dus alles conform de moderne mores qua hygiëne.

De eerste 25 minuten aaide ze met de bedweilde vloerwisser telkens opnieuw de vloer van de liftengang, die zeker niet groter was dan 10 m²  . Ik kreeg niet de indruk dat ze en passant ook de vloer deed van de landende liften. Dat lijntrekken móet het wachtende kantoorpersoneel echt wel zijn opgevallen.

Daarna ging ze naar de lobby annex receptieruimte.

Ze haalde de vloerdweil van de wisser en begon vervolgens daarmee de zittingen van de leren/plastic stoel van de afwezige receptioniste fanatiek te ‘poetsen’, dat wil zeggen te besmeuren met het vuil van de grond. En met dezelfde vieze dweil werd uitgebreid gewreven over het bureau, het toetsenbord en het computer scherm.

Mevrouw zal ongetwijfeld met een voldaan gevoel haar avondgebedje reciteren.

Voor het reinigen met Glassex c.q. het verspreiden van de vette vingers op de glazen draaideuren verscheen uiteraard wel een schone lap op het toneel.

Het is een bankkantoor met veel (extra) hoog opgeleiden, uit alle delen van de wereld, die weten dat ze binnen twee jaar zullen worden overgeplaatst. En dan is het te verklaren, maar niet te billijken dat niemand zich verantwoordelijk voelt en het allemaal maar laat gebeuren.

Het was een droef stemmend venster op de toekomst.

---

Dit artikel verscheen eerder op Polderland