De beschuldiging klassenjustitie is zowel zwaar als moeilijk te bewijzen. Maar een enkele keer krijg je toevallig een blik achter de schermen, en wat zich dan toont is niet voor misverstand vatbaar.

De Telegraaf vanmorgen bericht over een oud, maar toch ‘nieuw’ kopschoppersdrama. Het zoveelste intussen:

De 37-jarige Chris Wezel ontsnapte op één januari aan de dood toen hij door de vier werd afgetuigd. Hij raakte buiten bewustzijn, brak vingers, raakte flink gewond aan zijn oog en liep een zware hersenschudding op. Twee van de vier opgepakte Zaandammers is een poging doodslag of moord ten laste gelegd.

Erg. Maarre, 1 januari? Ik heb hier nooit eerder iets van gehoord. Dat klopt, en dat u er nu wat van hoort lijkt sowieso al tegen de kans in te gaan:

Terwijl kraakheldere beelden waren van de zeer gewelddadige belaging, werd de groep pas vier maanden later opgepakt. Het OM begrijpt de frustratie bij het slachtoffer en de advocaat en heeft ze uitgenodigd voor een gesprek. De politie Noord-Holland erkent dat het onderzoek te lang heeft stil gelegen en dat pas laat duidelijk werd hoe ernstig het incident was.

Auw. Maar nog steeds niets dat je in de huidige tijd abnormaal noemen kunt. Zolang er geen doden vallen kan bijna alles in Nederland. De kans dat je voor het niet-betalen van verkeersboetes in de cel belandt is vele malen groter (geen grapje).

Vier mannen die op nieuwjaarsdag een Zaandammer in elkaar sloegen en op zijn hoofd stampten, zijn nog steeds niet gedagvaard. Het slachtoffer vreest dat ze net als in de Arnhemse ’kopschopperszaak’ door de tijdsduur een lichtere straf krijgen.
(..)
Wezel richt nu een informatiepunt op voor andere slachtoffers die eveneens erg lang moeten wachten op een rechtszitting. Ze wil met meer voorbeelden naar de minister stappen.

Goede zaak. Ga zo door, Wezel. Maar dan komt nu de echte aap uit de mouw:

Zijn zus is advocate, lid van de Eerste Kamer en oud-officier van justitie Anneke Wezel: „Ik vind het onbegrijpelijk dat het OM na bijna een jaar geen zittingsdatum heeft. Zo wordt er dus omgegaan met slachtoffers.”

Nu wordt plotseling duidelijk waarom deze zinnen: Het OM begrijpt de frustratie bij het slachtoffer en de advocaat en heeft ze uitgenodigd voor een gesprek. De politie Noord-Holland erkent dat het onderzoek te lang heeft stil gelegen en dat pas laat duidelijk werd hoe ernstig het incident was. er staan zoals ze er staan. Chris Wezel heeft connecties. En familie die connecties heeft. En die connecties staan op hun achterste poten, zodat justitie niet weet hoe snel ze haar normale werk moet doen. Want dàt maakt dit incident ernstig – tegen het lot van slachtoffers hebben ze zich psychologisch al lang tot de tanden bewapend.

Terwijl de enige te verdedigen reactie was: sorry, sluit u achter aan de rij. Zoiets maakt je óók woest, maar het vermijdt de schijn van ongelijke behandeling.

Met deze kopschoppers heb ik werkelijk geen greintje medelijden, maar pech hebben ze wel. Ze hebben letterlijk de verkeerde gepakt. Wedden dat deze er voor een paar jaar achter gaan, in plaats van verplicht 24 uur koffie te moeten drinken op de gemeentewerf? Chris Wezel valt niets te verwijten, die wil zijn recht halen en dat doet hij. De flapdrollen van de politie in Noord-Holland treft alle blaam voor de afhandeling, inclusief degenen die hen aansturen.

Het is werkelijk de nieuwe klassenjustitie die we hier aan het werk zien: de wet is voor iedereen hetzelfde, maar wordt niet voor iedereen hetzelfde gehandhaafd. Het failliet van de gedachte achter de rechtsstaat kun je niet beter illustreren dan met een verhaal als dit.