U begrijpt dat we voor de kleine kijkertjes het precieze aantal afleveringen van het Kinderpardon tot op heden geheim houden. Ze zouden zich eens af kunnen vragen…, nu ja, van alles.

Het Kinderpardon is een ritueel aan het worden, toevallig altijd als er nèt aankomende verkiezingen zijn.. Ditmaal mocht de Christenunie het aanjagen. Hoe lofwaardig ook in intentie, voor mij was het nieuw dat het ritueel der Onnozele kinderen door een christelijke partij werd opgevoerd. Er lijkt iets mis te zijn met onze cultuur, maar goed, we nemen er nog een Pisang Ambon op. De eersten die profiteerden van Aflevering 1 moeten intussen zelf al kinderen op de wereld hebben gezet. Misschien een idee voor een docu van de NPO? Of zou het resultaat geen reclame voor het idee zijn??

De Kamer, altijd alert op geïntegreerd beleid, heeft in haar wijsheid ook aandacht gegeven aan betere kinderopvang! Je weet immers nooit wanneer weer een immigrerende peuter voorheen de landsgrenzen over schommelt op weg naar een betere toekomst. Nog nooit in de geschiedenis hebben zoveel loslopende kinderen zover elders van huis asiel aangevraagd, en die loslopende kinderen moet je toch opvangen nietwaar?

Toch is dat helemaal geen gek idee, wat ik hierboven opper. De Kamer wil dat de publieke omroep ook haar steentje gaat bijdragen aan de integratie van de immigrant met leermoeilijkheden. Schooltelevisie is weliswaar heel erg jaren zeventig, maar het lijkt de Kamer een goede zaak als de gemiddelde vluchteling eens iets anders kijkt dan Mekka 1 en 2 op zijn nieuwste mobieltje. En wie weet? Mogelijk halen er inderdaad een paar extra dat inburgeringsexamen. Je moet ze taqqia niet afleren als daarvoor geen reden is, nietwaar?