De ontwikkelingen in de kabinetsformatie worden nu interessant. De manier waarop D66 de ChristenUnie buiten zette was onbeschaafd, maar lijkt effectief.

Niet alleen is er volgens Pechtold na het gesprek dat hij gisteren had niets meer te bespreken met de ChristenUnie, hij wil ook niet dat VVD en CDA zich er mee bemoeien om iets te repareren. Dat komt er op neer dat Pechtold weigert zich aan tafel met de CU te laten slepen, zoals Schippers gisteren beoogde.

Uit het gesprekje met GertJan Segers werd gisteravond bekend dat Segers bij aankomst in de gespreksruimte daar Pechtold aantrof met een verkiezingsprogramma van de CU in handen, met daaraan een wolk van Post-It-briefjes. Waarop de D66-fractie ongetwijfeld al haar intellectuele vermogens had losgelaten om Pechtold te helpen het gesprek zo duidelijk mogelijk te maken. Dat dit een onbeschaafde manier van doen is als je komt overleggen of er een toekomstige samenwerking mogelijk is zult u begrijpen. De houding van Pechtold is er eentje van een verveelde manager die het ongewenste achterneefje van zijn directeur op auditie komen laat, en alvast duidelijk maken wil dat dat neefje nergens op rekenen hoeft.

Dat Pechtold VVD en CDA direct er na duidelijk maakt dat hij geen ‘verzoeningsgesprek’ zinvol vindt of wil aangaan is van hetzelfde laken. PrimaDonna Pechtold wil over links, en de rest moet daar maar de consequenties van dragen. Inclusief alles, zo ongeveer. Want de al aan GL gedane concessies (?) zijn Pechtold nog onvoldoende ver gegaan, zo lijkt het. Daarmee laadt Pechtold de verdenking op zich dat hij er naar streeft een kabinet op te tuigen waarin het verkiezingsprogramma van D66 onverkort kan worden uitgevoerd, maar als iemand de schuld krijgt van de rampzalige gevolgen er van hij zal kunnen wijzen naar een partij op de flank waarvandaan de klacht kwam. Slim, maar zo werkt het in Nederland in de praktijk nooit. Proberen kan natuurlijk wel.

Tegelijkertijd lijkt ook Pechtold de significantie te hebben gezien van wat ik gisteren signaleerde, namelijk dat Lodewijk Asscher zich ondanks alles geïnteresseerd toonde mits voldoende gesteund door andere linkse partijen. Dat zou er toe kunnen leiden dat Pechtold de komende tijd zal proberen een andere informateur te krijgen die een kabinet zonder de VVD òf zonder het CDA gaat proberen. Terlouw misschien? Dat gaat in tegen veel van hoe men er tot nog toe tegenaan keek, maar wie zich niet geremd voelt door hoeveelheden deelnemende partijen – en op links is de chaos traditioneel altijd erg groot geweest – zou best eens kunnen denken dat een soort regenboogkabinet met maar één ‘rechtse’ partij aan boord het onderzoeken waard is.

Dat gaat in tegen zowel de gebruikelijke politieke paden na verkiezingen waarin men de smaakverandering van het electoraat probeert recht te doen, als tegen de politieke realiteit. Maar Pechtold lijkt de geschiedenis in te willen gaan als de man die de terecht compleet geridiculiseerde gedachte van een links front nieuw leven ingeblazen heeft. En dat alles met de gedachte dat hij en zijn partij onmisbaar zijn voor het komende kabinet omdat niemand met de PVV regeren wil.

Enfin, de kerkhoven liggen vol met mensen die dachten dat de wereld niet zonder hen kon. Dat men hem in een minderheidskabinet niet zou kunnen gebruiken komt niet in hem op, maar is de logische consequentie van de huidige politieke constellatie.