Het schijnt onvermijdelijk te zijn, dat islamitische schoolkinderen bij het horen van het nieuws over aanslagen als in Zaventem in luid gejuich uitbarsten. Maar het kan altijd erger, zo bleek.

Ik geloof niet dat ik ooit zal wennen aan juichende kinderen als ze horen dat er mensen zijn vermoord door hun geloofsgenoten. Omdat ik het niet kan, maar evenmin omdat ik het zou willen. Het staat te ver van me af, en het getuigt van een te diepe haat en afkeer van de moslimminderheid in dit land voor de cultuur van de meerderheid. Dat is een vrij algemene kwalificatie. Maar ik aarzel niet haar hier te gebruiken. Al in een aantal eerdere gevallen is duidelijk geworden dat degenen die zich inhouden er niet noodzakelijk te beschaafd voor zijn. Wel: slimmer of door ervaring wijs geworden hebben zij begrepen dat wij, die meerderheid die er het slachtoffer van werd, er niet erg blij mee zijn. Maar cijfers uit onderzoeken in welke mate mohammedanen in Nederland de leerstellingen van de islam onderschrijven, laten weinig ruimte anders te veronderstellen dan dat circa drie kwart van de Nederlandse moslimpopulatie er niet speciaal tegen is. Dat is best veel.

Het ontbreken van een landelijk beleid met deugdelijke voorlichting van ambtsdragers op dit vlak wreekt zich steeds vaker. Niet alleen zijn docenten nauwelijks nog in staat hun klassen met in meerderheid moslimleerlingen in toom te houden, er is ook geen ondersteunend beleid voor wie het zou willen. Dat zou maar stigmatiserend werken.

Een van de walgelijkste voorbeelden hiervan kwam zojuist in mijn twittertijdlijn voorbij, en ik kan me niet weerhouden het hier direct met U te delen:

Hier schieten woorden tekort. Een burgemeester die hiertoe opdracht geeft behoort in een wachtgeldregeling, maar niet op een burgemeestersstoel.

Tegelijkertijd wordt een bekende giljuffrouw van islamitische huize (lerares in Amsterdam-Osdorp) geen strobreed in de weg gelegd:

Opnieuw: de enige verstandige oplossing hiervoor is ontslaan. Gewoon: weg er mee. Terug naar de lopende band in het fabriek, of ga ergens schoffelen in het Rif. Veel kan het me niet schelen, maar ga elders de jeugd verpesten.

Wat die burgemeester betreft: wie nog niet beseft dat een bepaald beleid volledig, maar dan ook volledig heeft gefaald, weigert iets aan te nemen van wie dan ook. Aan zo iemand als bestuurder heb je niets.

En ja, ik zal staan juichen als ze met pek en veren uit hun behaaglijke plekjes worden weggejaagd. Mag ik misschien dan eindelijk zelf eens ergens blij om zijn?